Wouter Hoogerwerf – Muckdiving bij Spice Island, Ambon Bay
De reis van Duikreporter Wouter door Indonesië gaat verder met een paar dagen muckduiken in de Ambon Bay. Op zoek naar bizarre wezens!
Datum: 04-05-2024 t/m 10-05-2024
Duiklocatie: Indonesië, Molukken, Ambon
Het schrijven van de duikverslagen stond even op pauze maar ons avontuur in Indonesië was nog lang niet klaar. Dit is het begin van de tweede maand op reis.
Na de heilige palingen en het snorkelen op Pantai Molana reizen we vandaag weer verder. Gelukkig geen barre tocht, maar een leuke taxirit van ruim een uur naar de andere kant van Ambon stad. Vlak naast het vliegveld aan de Ambon baai is het Spice Island diveresort gevestigd. Een grote vriendelijke manager “Naan” heet ons welkom en wijst ons een hele ruime kamer aan in de tuin. Als we gesettled zijn, krijgen we een rondleiding over het resort waarbij de gang van zaken wordt uitgelegd. Een uitgebreide introductie als deze hebben we nog niet eerder meegemaakt tijdens onze reis.
Alles ziet er piekfijn uit, van de keuken, de lounge tot aan het duikcentrum. Ook op de boten valt weinig aan te merken. We regelen een duikpakket omdat losse duiken hier wel twee keer zo duur zijn dan eerder deze reis. Op het krijtbord voor de keuken staat aangegeven wat voor lunch of diner er geserveerd gaat worden. Het eten hier blijkt echt “next level”! Weer blijkt dat we weer de enige gasten zijn, daarom duikt de Naan gezellig met ons mee. Zo is er er 4 man personeel op de boot voor alleen ons twee.
De baai van Ambon staat bekend als “Muckdive mekka”. Minder bekend dan de “Lembeh Strait” maar minstens even goed als we Naan’s verhalen moeten geloven. We varen een paar minuten en gaan te water bij “Rhino city” Deze stek heeft z’n naam te danken aan de “Rhinophias” de “Weedy Scorpionfish”. De gids verwacht echter niet dat we ze zien omdat ze deze tijd van het jaar een stuk dieper zitten.
Wel komen we de “Leaf Scorpionfish” tegen. Met een snoeppapiertje naast zich, vat deze foto het muckduiken heel goed samen. We zien Witoogmurenen in autobanden en verschillende garnaalsoorten in anemoontjes. De kleurrijke zee-egels worden vaak bewoond door zebra-krabjes en Coleman garnalen. Slakken in allerlei soorten en maten kom je overal tegen. Sommige zijn amper te herkennen als slak zijnde. Het is ongelooflijk wat ons allemaal aangewezen wordt. We hebben geen kans om zelf iets te vinden.
De oppervlakte interval is aan boord, waar we aansterken met fruit, koekjes en ander heerlijk banket uit de keuken. Tijdens gesprekken met Naan komen we er achter dat hij ook bij het Patuno Resort op Wangi Wangi (Wakatobi) gewerkt heeft. Dit is het tweede ex-personeelslid die we spreken.
De volgende duikstek is 200 meter verderop en verschilt niet veel van de eerste. We vinden hier meer naaktslakken en ook leuke dwergkoraalduiveltjes. We zaten snel aan onze stikstoftijd, maar ondiep duiken is hier ook geen straf tussen de scholen Sardines en de Egelvissen die je tussen de troep tegenkomt. We chillen de rest van de middag lekker in de lounge en de kamer.
De volgende dag worden we vergezeld door twee Amerikaanse dames. Naar Europese maatstaven lijken dit altijd bijzondere mensen maar we houden het gewoon op cultuurverschil. Tijdens de eerste duik vinden we direct een “Weedy Scorpionfish”, een prachtige bodemvis die naast een zeepaardje blijkt te zitten. Als er tijdens het fotograferen dan ook nog een gigantische Zeeslang over komt zwemmen kan deze duik gelijk al niet meer stuk.
De tweede duik zien we een koppeltje haast onnatuurlijke Harlekijn Garnaaltjes. Bizar hoeveel kleur er in deze wezentjes zit. We kunnen ook weer genieten van de Sardines en de “Bluefin Trevally” en kleine Tonijntjes die er op jagen. Een waar schouwspel!
Tijdens een wandeling in het vredige dorpje zien we twee grote “Liveaboard” boten liggen op onze duikstek van vanmorgen. We herkennen één van de schepen van het eiland “Pantai Molana”. Het dorpje hier is zo relaxed. De kippen en koeien lopen lekker langs de weg en eten vuilnis. De kids vermaken zich op het voetbalveld en hier en daar zie je rook en heerlijke geuren ronddwarrelen als er gekookt word.
De duiken die we verder maken zijn stuk voor stuk uniek. De ene met hele velden vol “Garden Eels” en tientallen kleuren “Leaf Scorpionfish” en de ander weer met ontelbare slakjes of een koraalrif dat ergens tussen de muckstekken opduikt. We lachen ons nog rot als loes en ik al tot 3 tellen om te water te gaan en de gids net begint met “one” waarop wij al achterover vielen. Ook hadden we nog geen “Frogfish” gezien. We hopen nog op de zeer zeldzame “Psychedelische Frogfish”. Alsof we ze besteld hebben vinden de gidsen voor ons de laatste duik, tientallen hengelaarsvissen aan de andere kant van de baai maar voor de Psychedelische Frogfish moeten we nog eens terugkomen.
De laatste ochtend gaan we er vroeg uit om de vissers aan land te zien komen. Om 5 uur lopen we naar het dorpje, waar de vissers hun netten weer keurig klaarleggen en waar de vangst aan wal gebracht wordt. Het is een wirwar van mensen, kinderen, boten, netten en vissen en scooters. Eerst vallen we nog erg op en worden we vaak aangesproken maar na 20 minuten zijn de mensen gewend en kunnen we echt zien hoe het er hier aan toe gaat. Dit is pas cultuur snuiven.
Vanaf Ambon vliegen we naar Sorong. Hier op west Papua begint de laatste etappe van onze reis. Er staan nog een hoop avonturen op het programma.
