Nederlands brons naar België
Twee weken lang heeft Marco Heesbeen kunnen genieten van de bronzen plak die hij op het WK Onderwaterfotografie won in de categorie Visportret. Tot het bericht kwam dat hij hem moest overdragen aan zijn Belgische collega Filip Staes.
Opnieuw een blunder van de organisatie van het WK Onderwaterfotografie. Weliswaar staat in de reglementen dat de uitslag pas definitief is als de CMAS zelf alle resultaten heeft gecontroleerd, maar fijn is het niet. Dit keer moeten diverse winnaars hun medailles inleveren omdat hun foto’s alsnog zijn gediskwalificeerd. De CMAS wijt deze missers zelf aan het feit dat op het laatste moment twee vervangende juryleden moesten worden gevonden en er daardoor na de jurering en vóór de prijsutreiking geen tijd meer was voor een goede controle.
Nee, het visportret van Marco Heesbeen en Ron Offermans is niet gekwalificeerd, maar wel duikt er ineens een nieuwe nummer drie op in de persoon van Filip Staes en Merel Bocken. De foto van Filip eindigt op nummer drie en de foto van Marco zakt naar nummer vier.
Natuurlijk is Filip blij met de erkenning, maar hij vindt het bijzonder jammer dat hij niet samen met Merel op het podium heeft gestaan tijdens de prijsuitreiking op Tenerife. Net zo jammer vindt hij het dat zijn bronzen plak ten koste gaat van Marco en Ron: “Ik ben hen na de prijsuitreiking gaan feliciteren en gunde hen oprecht het succes toe. Ik zou liever gehad hebben dat het om een andere ploeg was gegaan, maar dat is helaas niet zo.”
Voor Marco is het zuur. “Ja, flink balen. Zeker na het fiasco met de puntentelling in Mexico (noot van de redactie: het visportret dat Marco in 2017 had ingeleverd). De nieuwe baas van de visuele commissie van de CMAS stelde me dit WK gerust dat alles nu zo georganiseerd was, dat wat er in Mexico gebeurd is, niet meer kon gebeuren.” En nu dit dus. Marco feliciteert Filip oprecht met zijn derde plaats. “Ik heb er in ieder geval nog even 2 weken van kunnen genieten.”
Filip doet een dringend beroep op de CMAS om dit soort toestanden tijdens de volgende editie van het WK te voorkomen. Voorafgaand aan de prijsuitreiking was er al veel onduidelijkheid over bepaalde zinssneden in het reglement.
René Weterings mag zijn zilveren medaille gewoon houden.
2 reacties
Pauline de Blocq van Scheltinga
Ik vind het knap dat mensen hemel en aarde bewegen om mee te doen, meer dan hun stinkende best doen, hun positiviteit áltijd aan de oppervlakte laten drijven, echt, dat is een diepe buiging waard.
Je zal het maar moeten slikken, alles wat die duikende fotografen meemaken met zo’n kampioenschap… een geplaveid paadje is het zeer zeker niet.
Van mij mag het wat “saaier”, en dat bedoel ik positief, want hoe kun je dit telkens weer serieus nemen?
René Weterings
Pauline, naar mijn mening is het juist de kunst om het niet te serieus te nemen. En dat doe ik dan ook altijd. 😉
Wedstrijden met een jury zijn niet 100% serieus te nemen (geldt wat mij betreft ook voor paardensport, turn, etc), het is nu eenmaal geen F1 race waarbij nummers 1, 2 en 3, etc in die volgorde over de streep komen.
Maar de ervaring die je er mee opdoet en de fantastische leuke week rond zo’n evenement zijn alleen al de moeite waard kan ik je nu melden.