Wrakduik op Madeira
Duiken op Madeira is gevarieerd! In het laatste deel van de vierluik staat er voor Susan Dogterom een wrakduik op het programma.
Op Madeira kun je wrakduiken maken – ook als je geen technisch duiker bent. Ze hebben het wrak zo gesitueerd dat je niet naar grote dieptes hoeft. Uiteraard heb je voldoende ervaring nodig, maar zeker met gids is het goed te doen en veilig.
Corveta Afonso Cerqueira – wrak én nationaal park
Het wrak is de Corveta Afonso Cerqueira, oftewel de F488, een voormalig Portugees marineschip. Het schip is door middel van explosieven in september 2018 afgezonken naar de zandbodem. Het is daar tussen de 24 en 33 meter diep. Het wrak is 85 meter lang en heeft drie verdiepingen over de lengte van het schip met daarboven nog een stuurhut – deze ligt op 18 meter diepte. De top van de toren bevindt zich 12 meter onder het wateroppervlak. De locatie is na het afzinken van het schip meteen als nationaal park bestempeld en er mag dus niet gevist worden.
Vanaf het duikcentrum is het wel een stuk varen om er te komen. We gaan op de heenweg tegen de stroming en golven in, dus we zijn ruim drie kwartier onderweg. De boot is niet oncomfortabel, maar ik ben blij als ik te water kan. We hebben afgesproken dat ik achterover mag rollen zodra onze boot aan een van drie boeien vastligt. De schipper kiest de boei in het midden van het wrak, zodat we altijd vrij snel bij de lijn kunnen zijn.
Zodra ik in het water lig, zie ik bijna het complete wrak onder me liggen. Ik daal rustig af langs de lijn en merk dat er weinig stroming staat. Wel hangt er veel vis rondom het wrak, waaronder ook kleine barracuda’s en makrelen. Het wrak is in twee jaar nog niet veel begroeid, waardoor je alle details van het schip nog kunt zien. We maken eerst een rondje buitenom en zien onder andere het luchtafweergeschut, katrollen en meerdere trappen. Alles is compleet intact.
Begaanbaar
Wel zien we veel grote gaten in het wrak. Deze zijn expres gemaakt. Je kunt er makkelijk doorheen zwemmen. Als je het wrak binnengaat, dan ben je vanwege deze gaten altijd maximaal vier meter van een uitgang verwijderd. Daarom mogen we van gids Jessica zelf op pad tijdens deze duik. Wel hebben we afgesproken dat we niet door het onderste dek duiken. Hier ligt veel zand, waardoor het zicht snel slecht kan worden en er is bovendien weinig te zien. Daarom gaan we eerst door het op een na onderste dek en daarna steeds verder omhoog.
Het is makkelijk navigeren dankzij het vele licht dat door de gaten schijnt. Op de benedendekken staan nog veel stapelbedden en een paar wagons. Er is altijd genoeg ruimte om er langs te manoeuvreren. En op een aantal plekken kun je makkelijk van verdieping wisselen. Er ligt weinig stof, waardoor het zicht goed blijft. We eindigen in de stuurhut. Ook hier zijn alle details nog zichtbaar. Er hangt nog een telefoon, maar bij controle blijkt dat deze geen verbinding meer heeft.
Na een laatste ronde over het dek is het tijd om weer naar de lijn te gaan voor de veiligheidsstop. We zijn blij dat we met nitrox duiken, want we zijn op 28 meter geweest, maar zitten nog ruim boven de nultijd. Het deel van de groep met lucht heeft de duik veel sneller moeten afbreken. Wij hebben het idee dat we wel alles hebben gezien.
Terwijl we aan de lijn hangen, begint Jessica naar mij te gebaren. Ik begrijp haar niet meteen. Ik denk in eerste instantie dat ze met het wrijven over haar buik en het wijzen naar de boot bedoeld dat ons iets lekkers te wachten staat. Maar dan begint het te dagen. Ze heeft het over zeeziekte en dat ik beter nog even aan de lijn kan wachten tot alle andere duikers in de boot zijn geklommen. Dat scheelt mij weer gehobbel op de golven. Wel heel fijn dat ze daar rekening mee houdt. Ik klim als laatste aan boord en we beginnen meteen aan de terugweg, die gelukkig met de golven mee veel comfortabeler is. Het is best een stuk varen, maar het wrak maakt het helemaal waard!
