Wow…

Rutger ‘moest’ voor zijn werk als fotograaf naar Curaçao. Vervelend, vooral als je lange weekend begint met een duik aan de oostkant.

En wat een schitterende duiken zijn het, de eerste keer Oostpunt is echt een ervaring: velden vol prachtige zachte koralen die rustig wiegen in de deining. Wat een ongelooflijk gezicht en alles zo ongerept.
De grotfoto’s in de ‘Love Cave’, genoemd naar een stelletje parende verpleegsterhaaien van een paar jaar geleden, vallen een beetje tegen na een slecht gemikte vinslag van één van de mededuikers.
De resulterende stofwolk geeft het echter wel een beetje een Nederlands tintje, qua zicht dan. Met zo veel fraais in de omgeving  kan echter niks me uit mijn droomduik helpen.
Maar het wordt nóg beter.
Na een heerlijke rust- en lunchpauze in een nabijgelegen baaitje vol enorme zeesterren is het tijd voor het klapstuk: “Best Reef”, een meer dan passende naam voor de tweede duik van de dag.

Zo mooi is het koraal bijna nergens op het eiland, zelfs Wata Mula, toch echt de topplek doet hier nog voor onder: eindeloze rijen zacht koraal.
Het lijkt wel een jungle en met het late middaglicht in een perfecte hoek krijgt het iets van een sprookjesbos.
Het begint meteen al perfect – terwijl we nog aan de oppervlakte dobberen, roept de gids al ‘haai!’.
Het blijkt een twee meter lange verpleegsterhaai te zijn die geen enkel bezwaar maakt tegen ons opdringerige fotografen.
In volle rust kan iedereen zijn of haar plaatje maken alvorens we ademloos verder zweven boven al het moois.

Marloes heeft het er maar druk mee – elke twintig meter zie ik wel weer een nieuw plaatje en mag ze weer even mooi hangen.
De rest van de groep is inmiddels al ver voor ons uit, ons tempo is zelfs voor Caribische begrippen aan de langzame kant – maar zoiets moois kan je alleen maar langzaam ervaren.

Photo: Rudgr.com [www.fb.com/rudgrcom]

Photo: Rudgr.com [www.fb.com/rudgrcom]