Sander van der Heijden – Zomer in Zeeland
Duikreporter Sander van der Heijden duikt bij de Zoetersbout en laat zien hoe hij zijn onderwaterfoto’s maakt.
Datum: 23 april 2016
Duiklocatie: Zoetersbout, Oosterschelde
(Foto 1: Zoetersbout)
Na de eerste duik van vandaag bij de Zeelandbrug – zie mijn vorige duikreport – maken we ons klaar voor de volgende duik. De zichtmeldingen van de Grevelingen zijn dramatisch! 50 tot 30 cm zicht? Dat wordt m dus niet. We kiezen voor de duikstek Zoetersbout, achterin de Oosterschelde. Hier is buiten de kentering ook prima te duiken. Tussen de duikplaatsen in, laten we de flessen afvullen bij duikcentrum Waterworld te Nieuwerkerk. Het duikcentrum ligt nagenoeg aan de doorgaande weg, ideaal!
Als we in de buurt van Zoetersbout komen, zie ik al aardig wat auto’s staan. Best druk, maar te verwachten met het slechte zicht in de Grevelingen. We lopen de dijk over en nemen een kijkje bij het water. Het ziet er helder uit, zeker vergeleken met de eerste duik. Van andere duikers horen we dat het onder water ook redelijk tot goed zicht is, met tussen de 10 en 20m veel naaktslakken. Fijn om te horen!
De camera set blijft hetzelfde als de eerste duik:
Camera : Nikon D7100
Lens : 105 mm macro
Voorzetlens : Nauticam SMC met flipadapter
Flitsers : 2x INON D-2000
Snoot 1 : Flipsnoot Pro van Onderwaterhuis.nl
Snoot 2 : een normale bovenwatersnoot met een (custom made) flipadapter van Aquacam.nl
Het duikplan
We besluiten niet rond de kop naar links te duiken, maar rechtsaf. Vanaf de trap rechtuit tot ca 10-12m diepte. Deze diepte aanhouden naar rechts. Vervolgens geleidelijk ondieper en na het keerpunt op ongeveer 5m dezelfde weg terug.
Na omkleden gaan we (weer) trap op en twee trappen af. Kopje onder, camera’s instellen op ca 3m en daar gaan we weer. Het zicht is inderdaad een stuk beter dan bij de brug. Vooral het ontbreken van de vlokken (algenbloei?) in het water scheelt enorm. Wat opvalt zijn de vele zeedruifjes (kwalletjes) in het water. We laten ons richting 10-11 meter zakken. Lamp is hier eigenlijk nog niet nodig, het zonlicht zorgt voor voldoende licht op deze diepte.
Al snel vinden we interessante onderwerpen voor een foto. Zelf stort ik mij en een heremietkreeft die in een ideale positie zit. Ideaal om enkele verschillende flitsposities te testen. Eerst zonder snoots, vervolgens met snoot 2 (grote snoot) in verschillende standen. Best lastig nog, maar het gaat steeds gemakkelijker. Na enkele foto’s en snoot posities ben ik tevreden met de verschillende oefenplaatjes. Bedankt voor het geduldig poseren heremietkreeft!
Heremietkreeft (105mm, 1/100 sec, f/45, ISO 250, snoot 2)
Nancy is verderop lekker bezig en langzaam struinen we de bodem verder af. Heel voorzichtig, want de kleiachtige bodem geeft heel gemakkelijk grote stofwolken. Zo ook als mij rakelings langs m’n hoofd een vin passeerd! 2 duikers met een derde er achteraan passeren ons rakelings, resulterend in één grote stofbaan. Kijken sommige mensen dan helemaal niet om zich heen?! Door het sterk gereduceerde zicht van inmiddels 50cm besluiten we onze weg ondieper te vervolgen, op zo’n 8 meter diepte.
Her en der komen we grote vlokslakken tegen. Helaas meestal in onmogelijke posities om op de foto te zetten. Ik probeer wat detailfoto’s te maken, maar erg fotogeniek zijn deze slakken nu ook weer niet. Ook met de voorzetlens erbij kunnen de details niet boeien. Wel een goeie oefening, detailfoto’s van bewegende slakken! Nancy is ook bezig met een vlokslak en als ik om mij heen kijk, zie ik een vrij grote galatea kreeft zitten. Helaas niet ideaal, in een inham en deels onder een pluk roodwier. Wat ik ook probeer, een knap plaatje lijkt niet echt te lukken. Verderop weer een vlokslak onder een pluk roodwier. Een wat andere compositie in combinatie met het rode wier ziet er op het scherm wel aardig uit.
Grote vlokslak in roodwier (105mm, 1/100 sec, f/32, ISO 250, snoot 2)
Ondertussen zijn we na zo’n 40 minuten omgekeerd en zwemmen we langzaam terug. Opvallend dat we van stroming vrijwel niks merken, ondanks dat we ondertussen precies tussen laag en hoog water in zitten. Heerlijk duiken zo! Hooiwagenkrabben zien we werkelijk overal. Vaak ik mooie posities, maar niet erg fotogeniek. Wel leuk om naar te kijken! Mijn oog valt op een klein fel geel gekleurd garnaaltje. Eerder zag ik al eens een knalgroene versie en heb ik de naam opgezocht: veranderlijke steurgarnaal.
Een grote zeester is zich aan het verplaatsen. Kleine tentakeltjes zijn zichtbaar aan het eind van de “armen”. Een apart gezicht. De voorzetlens wordt voor de lens geklapt en ik probeer wat foto’s te maken. Lastig, het wit van de zeester weerkaatst het flitslicht behoorlijk. Na enkele foto’s hou ik het voor gezien. Voor mijn gevoel zijn we bijna bij de trap en we steken onze hoofden weer boven water. Inderdaad! Klein stukje peddelen en we staan weer op vaste grond bij de trap.
Als we de dijk over komen lijkt het wel zomer! Niet het wat betreft het weer, maar de gezien de hoeveelheid auto’s aan de andere kant van de dijk. Alle toegangswegen staan inmiddels behoorlijk vol, ik schat zo’n 40-50 auto’s. Gelukkig niks van gemerkt onder water. Na het omkleden genieten we nog even na. Uit de wind en in het zonnetje, onder het genot van een kop warme thee om het vocht weer aan te vullen. Na twee mooie duiken is het tijd om huiswaarts te gaan. Bedankt Zeeland, tot de volgende keer!
Detail zeester (105mm + SMC, 1/125 sec, f/25, ISO 250, snoot 2)
