Honderd meter zicht

Sommige duikplaatsen zijn uniek. De Silfra-kloof in IJsland is zo’n plek. Richard de Kok doet met zijn verhaal Honderd meter zicht mee aan de Reportagewedstrijd.

Als we hebben besloten om met de zomervakantie naar IJsland te gaan, vraag ik me af of je hier ook kunt duiken. Na wat googelen wordt duidelijk dat de Silfrakloof in Þingvellir National Park, UNESCO Werelderfgoed, een heel bijzondere plek is. Dit vanwege het extreem goede zicht. Een zicht van meer dan 100 meter heb ik altijd al eens in mijn logboek willen invullen. We mailen wat met diverse duikenscholen en moeten wel even slikken … ruim 300 euro per persoon voor één dagje duiken. Onder het mom van je leeft maar één keer, maken we een afspraak en we plannen een duikdag in onze rondreis door IJsland.

De duikdag breekt aan na ruim twee weken rondtrekken door het steeds weer verrassende IJsland. Het is intens genieten van walvissen, papegaaiduikers en mooie wandelingen over kliffen, in kloven, over gletsjers en langs watervallen. Heel benieuwd naar het duikavontuur komen we aan bij het bezoekerscentrum van het Þingvellir National Park. We blijken met acht deelnemers te zijn, maar al snel wordt duidelijk dat we de enige duikers zijn en dat de rest gaat snorkelen. Na het uitzoeken en passen van al onze gehuurde spullen volgt een uitgebreide briefing en zijn we er helemaal klaar voor.

IJsnaalden
Oeffff, brrrrr, felle steken in mijn voorhoofd, ijsnaalden die venijnig in de slapen prikken. Het is behoorlijk fris of eigenlijk stervenskoud. Eind juli en de watertemperatuur bedraagt slechts 2 à 3 graden. De kou maakt al snel plaats voor verwondering over het onmetelijke zicht. Het zicht is nog vele malen beter dan in tropische oorden en het zwembad. De gids heeft ons verteld dat het zicht tussen de 100 en 120 meter zou zijn. Geen idee of het klopt, dit is niet te beoordelen. Ik heb in ieder geval niet het idee dat we in het water liggen, behalve door de kou dan.

Het water in de Silfrakloof is zo helder vanwege het feit dat het wordt gefilterd door het aanwezige lavagesteente. Het water is afkomstig van de verderop gelegen gletsjer Langjökull en doet er decennia over om bij Þingvellir te komen. Een beter filter kun je je niet voorstellen en het duikwater kun je dan ook zonder problemen drinken.

Als we zijn gewend aan de kou en de eerste indruk hebben verwerkt, duiken we rustig achter onze gids aan de enorme kloof in. Mariëlle maakt wat foto’s van mij in dit natuurspektakel. Het is heel bijzonder als je je realiseert dat je hangt tussen de continenten. Aan mijn rechterzijde zie ik de wand van het Noord-Amerikaanse continent en als ik de andere kant op kijk, zie ik het reusachtige Euraziatische continent liggen. Ik strek mijn armen uit, maar kan de beide continenten niet gelijktijdig aanraken. Volgens eerdere metingen en berekeningen zal het volgend jaar weer twee centimeter verder duiken zijn om van het Noord-Amerikaanse naar het Euraziatische continent te komen.

Intens groen
Na de Silfra Crack komen we in de volgende sectie, genaamd de Silfra Hall. Enorm indrukwekkend en door het extreem goede zicht voel je je ontzettend nietig. De derde sectie is de Silfra Cathedral. Aan het einde bevind zich een zandhelling die steil omhoog loopt. Ik kijk op mijn computer en zie dat we op ruim 16½ meter diepte hangen. Ongelooflijk, ik dacht dat we slechts een paar meter diep zaten. Langzaam stijgen we weer op en betreden we de Silfra Lagoon, de laatste sectie van de duik. Deze lagoon is slechts een meter of vier diep en schitterend begroeid met intens groengekleurde draadalgen. Wederom genieten. Op mijn gemak zweef ik richting de trap, waar we het water uit kunnen. Enthousiast vertellen Marielle en ik elkaar onze ervaringen. We krijgen een warme kop chocomel en mogen, nadat we wat zijn opgewarmd, nog een duik maken. Wederom 35 minuten genieten op de 300 meter lange route van deze indrukwekkende kloof. Als ik even niet oplet, omdat ik me concentreer op een foto, zie ik dat Mariëlle en de gids veertig à vijftig meter voor me hangen. Handig hoor dat zicht, dit hoef je in de Oosterschelde niet te proberen en ik maak gelijk gebruik van het moment om nog een paar mooie plaatjes te schieten.

Na de duiken maken we nog een mooie wandeling door het ‘droge’ deel van Þingvellir NP. Hoewel het water inmiddels met bakken uit de hemel komt. We hadden beter onze droogpakken kunnen aanhouden. Maar goed, IJsland is een land van extremen en dat geldt niet alleen voor de natuur, maar ook voor het weer.

Tekst:  Richard de Kok
Foto’s: Mariëlle en Richard de Kok

Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!

De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
                       

Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.

LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.