Mieke Noordanus – Passport to Paradise: Bangka
Mieke ‘doet’ de Passport to Paradise en duikt op de mooiste plekken van Noord-Sulawesi. Deel twee van de trip brengt haar naar Bangka.
Datum: 22-03-2024
Duiklocatie: Bangka Island
Afscheid genomen van de mensen op Murex Manado. Behalve van Laurens, die hebben we lekker gepikt en meegenomen naar Bangka, waar hij ook onze gids zou zijn.
Op dat moment wisten we niet dat het afscheid van Rob definitief zou zijn en we hem nooit meer zouden zien. Nog steeds niet te bevatten en onze gedachten gaan uit naar Wendy.
Onderweg 2 duiken gemaakt. Wat een schitterend onderwaterleven, wat een kleuren en bijzondere dieren. Bijna niet te beschrijven. Zou misschien wel kunnen, maar “hebbiedaneven”… Dit reportje wordt dan een stuk langer.
Op Bangka opnieuw een warm onthaal door het personeel en we werden naar een super mooi huisje begeleid tegen de heuvel. Witte stranden, palmbomen, helder blauw water! De volgende stap in het paradijs.
’s Middags voor de 3e duik gelijk maar weer onder gedoken, macrolens erop en struinen maar. Wel wensen, maar geen verwachtingen. Je kunt de natuur immers niet dwingen. Dat kon je van een Canadees stel niet zeggen, de wensenlijst inclusief de verwachtingen lag zo hoog dat geen gids het goed kon doen. Het liedje van Gordon, “chagrijn…” was op het lijf geschreven, met name voor de dame in kwesite, als ze niet zag wat ze wilde zien. Oh en er hing een vreemd luchtje rondom dit stel, iets met afwatering in het pak of zo. Maar het kon de pret niet drukken… Maar wat we toen nog niet wisten, is dat we ze nog vaker tegen zouden komen.
Op Bangka maximaal gedoken, 3x per dag. Klein spul, maar ook schitterende harde en zachte koralen. Op het huisrif in één duik zowaar 3 pontohi zeepaardjes, maar zooooo lastig om op de foto te zetten en een beetje portretteren, ho maar. Gewoon je koppie wegdraaien op het moment dat de ontspanner wordt ingedrukt. Zou verboden moeten worden. Tijdens deze huisrifduik was Fikli onze gids.
De langste tijd van onze reis zouden we op Bangka blijven. Zeker geen straf, alles was er super geregeld. Ruim en mooi huisje, lekker eten. Ook hier weer gezellige mensen ontmoet.
Zeker een plek om nog een keer naar terug te komen. Hier ervaar je bijna het Robinson Crusoe-gevoel. Bijna dan, want praktisch alles wordt voor je gedaan.
Laurens zou ons ook begeleiden naar Lembeh en vandaar terug gaan naar Manado. Maar helaas kwam er een kink in de kabel. Hij ging iets eerder terug naar huis i.v.m. familieomstandigheden. Maar het gezin gaat altijd voor (inmiddels is bekend, dat alles goed is).
Fikli nam zijn taak over en heeft de transfer naar Lembeh met ons gemaakt. Onderweg twee duiken, maar hier meer over in het volgende report. Dus… wederom, wordt vervolgd.
