Dirk van de Bergh – Op zoek naar het zeepaardje en slangsterren
Op facebook verschijnt een vraag naar een buddy van Bart Holvoet … Duikreporter Dirk twijfelt geen moment om er op in te gaan, ook al kennen ze elkaar niet persoonlijk.
Datum: 21 juni 2016
Duiklocatie: Zeelandbrug en Zoetersbout
Bart is al enkele jaren geabonneerd op mijn videokanaal en ik heb al veel prachtige foto’s van hem zien passeren. Duiken met een fotograaf: rustige duik verzekerd! Bovendien verneem ik nu dat hij al 835 gelogde duiken heeft: ik ben dus in goede handen …
Bart heeft mijn vorig filmpje met het zeepaardje gezien en heeft zelf nog nooit een zeepaardje ontmoet. Hij wil dit dolgraag ook op de gevoelige plaat vastleggen!
We spreken aanvankelijk af op maandag, maar het weerbericht is helemaal omgedraaid, dus verplaatsen we naar dinsdag. Gelukkig maar want maandag stopt het gewoon niet met regenen en staat er een strakke wind.
Ik ben al om 08.30 uur bij de Zeelandbrug. Morgen is het springtij en ik heb deze nacht over sterke stromingen gedroomd. Wanneer ik ga kijken blijkt er toch niet al te veel stroming te zijn, ook al is het nog anderhalf uur vóór de kentering. Oef!
Niet veel later komt Bart aan. Het is een Westvlaming en ik had hem al gerust gesteld dat ik zijn taaltje wel zou verstaan, vermits mijn echtgenote uit Wervik komt. Gelukkig spreekt die nu vlot Antwaarps … (grapje hé Bart!)
Vermits er toch niet al te veel stroming staat gaan we een kwartiertje eerder in het water, dit om niet in het stof te zitten van de andere duikers: iedereen heeft het nieuws van het zeepaardje ondertussen al wel vernomen en zelfs op deze werkdag komen er toch wel wat duikers opdagen.
Uiteindelijk liggen we niet veel eerder dan hen in het water, want Bart heeft problemen met zijn loodgordel. Wanneer we de trap afstappen zakt die tot op zijn enkels. “Hé, zoveel ben ik toch niet vermagerd” zegt Bart. Ik ben blij dat ik mijn ervaren buddy kan helpen door de riem opnieuw aan te spannen. Gelukkig is dit niet even later onder water gebeurd!
Als we in het water liggen zit de ring van zijn droogpak los. Hij is de problemen al beu en stopt de ring in mijn trimvest. We zijn eindelijk klaar om onder te duiken. Nee, toch niet … Bart denkt dat hij zijn duiklamp vergeten is op de duiktrap … Nee toch niet … Hij is door de voorgaande problemen helemaal de kluts kwijt, want hij heeft ze wel aanhangen! Achteraf zei Bart dat hij zich echt beschaamd voelde … No problem for me: ik voelde me door dit alles een heel stuk rustiger!
Allez, daar gaan we, op zoek naar het zeepaardje! Ik mag de duik leiden. Niet moeilijk: naar de peiler en op 6 à 7 meter naar links de kant volgen. Zo komen we recht op de sepiastokken uit. We passeren er 3 zonder resultaat en dan ziet Bart rechts van ons 2 duikers op de grond liggen. Daar moet het zijn! Ja hoor. We wachten beleefd onze toer af en kunnen het zeepaardje mooi in beeld nemen. We zijn 63 minuten onder water geweest en max. 9,7 meter diep.
Deze missie is geslaagd! We eten bij de brug en daarna gaan we nog een duik maken bij Zoetersbout. Daar gaan we op zoek naar sterslangen, want die had ik nog niet op mijn filmbeelden. Ook die missie lukt! Het zicht bij Zoetersbout was een stuk beter dan bij de Zeelandbrug. We waren hier dan ook als enigen onder water! Het werd een duik van 64 minuten met een max. diepte van 12,3 meter.
Terug bij de auto trakteer ik Bart op een Duveltje, mijn lievelingsbier, om onze geslaagde duiken te vieren. Het moet toch wel lukken dat zijn duikclub Dukduvels noemt zeker! Je moet je buddy’s maar weten uit te kiezen hé!
