Carla van Westing – Niet alles

Carla is aanwezig op het jaarlijkse “Die Hard weekend” van Stichting Anemoon en natuurlijk wordt er gedoken.

Datum: 21-1-2017
Duiklocatie: Brouwersdam en Zeelandbrug

Het is weer tijd voor het jaarlijkse Die Hard weekend van Stichting Anemoon. En ik heb me weer opgegeven om mee te monitoren. Het weekend is van vrijdag laat in de middag tot zondagmiddag. Iedereen kan eigenlijk komen en gaan wanneer het uitkomt. Zo ben ik dit jaar pas op zaterdagochtend van de partij. Door privé omstandigheden kan ik niet vrijdagmiddag al. Ik mis dan ook de vrijdagavondduik.

Ik sta zaterdagochtend op tijd op om de eerste duik te kunnen meemaken. Ik twijfel of ik meteen door zal rijden naar de stek, of eerst naar het huisje. Ik kies voor het laatste, want ik ben goed op tijd. En een goede keuze, want de tijd te water is 2 uur later dan gepland. We willen de eerste duik maken bij de spuisluis van de Brouwersdam. Leuk, waar het altijd wemelt van de zeehonden. Ik krijg nu dus de kans om al lekker bij te kletsen voor we vertrekken. Ook heb ik een buddy gevonden, altijd leuk. We drinken een bakkie, met 10 man zijn we, en er wordt heerlijk gekletst. Na het ontbijt opgeruimd te hebben, gaat er een hele ploeg richting Brouwersdam. Ik ben blij dat er een hek staat, want het is best een eindje naar beneden klauteren. Het water ziet er, ondanks de zeer gunstige omstandigheden, niet heel helder uit. Maar we gaan het gewoon proberen.

We kleden ons om en gaan met goede zin richting water. De kou valt me reuze mee en we gaan onder. Maar wat niet meevalt is het slechte zicht. Het is echt een drama. We kunnen net de binnenkant van onze maskers zien. Ik probeer het even en zie als ik met mijn neus in het zand lig heel veel mosselbroed. Plenty zeesterren en ook veel dode mesheftschelpen. Maar aangezien ik niet eens mijn meters kan lezen sein ik Anne dat ik ermee kap en terug ga richting de instap. Ik hoef geen meters zicht, maar dit is wel heel weinig, te weinig voor mij. Anne volgt snel na mij op de kant.

De tweede duik is voorzien in Burghsluis. Maar als we aan de lunch zitten hebben Anne en ik er over. Ik heb best last van mijn rug en zie de klauterpartij bij Burghsluis eigenlijk niet zo zitten. En mijn buddy heeft daar (gelukkig) eigenlijk ook niet zoveel trek in. Dus zoeken we een andere locatie en komen, hoe verrassend, bij de brug uit. Als we er aan komen is het lekker rustig. We kunnen dicht bij de trap parkeren, dus da’s fijn. Er staan een paar auto’s en met bekenden. Even kletsen is nog tijd voor en dan kleden we ons om. We zijn met z’n drieën, want Bert wilde graag met ons mee. We willen graag een slakdolf vinden, en ik denk dat die achter de pijler zitten. Dus het plan van Anne en Bert is om mij te volgen naar de slakdolf. Haha, maar prima. Dus ik zwem richting pijler met mijn buddies in mijn kielzog. Het is LW dus ik ben binnen no time bij de pijler. Er staat mooie Tubularia, ik zie best wel veel plukjes. Ik zoek of er al Dendronotussen zijn, maar zie er geen eentje. Wel vind ik een nestje van een zeedonderpad, tegen een steen aan geplakt. Maar zonder papa. Ook vind ik een leuk wulkje.

Ik snuffel achter en om de pijler en kom er achter dat mijn buddies er niet meer zijn. Hmmm, teveel gezocht en niet op hun gelet. Nou ja, ik heb het inmiddels toch koud en voel me eigenlijk niet helemaal lekker, dus ik ga richting trap. Als ik bij de auto kom voel ik me nog steeds niet helemaal toppie, maar als ik eenmaal ben omgekleed begint het te zakken. Als de anderen uit het water komen is het inmiddels helemaal weg en ben ik weer de oude. Ennnn, die hebben een giga snotolf gezien. Jammer, heb ik gemist. Maar die komt nog wel een keer deze winter. Ik ben tevreden over mijn duik, ook al heb ik ook geen slakdolf. Het zicht was hier prima, toch een metertje 2-3 denk ik. En de temperatuur toch nog een ‘lekkere’ 3 graden. Ik ga het er toch inhouden hoor, doorduiken in de winter.