John Landa – Sepia’s in een vogelkooitje
| Datum | 26-05-2013 |
| Locatie | Bergse diepsluis |
Duik 579 wordt de tweede duik van John op zondag. Natuurlijk staat ook deze in het teken van de sepia’s.
Het is tijd voor de tweede duik, het is ondertussen al aardig druk geworden op de parkeerplaats van de Bergse diepsluis en we willen natuurlijk de drukte een beetje ontlopen en spreken af om links te gaan zoeken of we daar nog iets moois kunnen vinden.
Als we alles weer klaar zetten voor de tweede duik en ik over de parkeerplaats kijk, zie ik dat de meeste duikers weer uit het water zijn en degenen die net zijn aangekomen zijn nog lang niet klaar om het water in te gaan. We gooien de plannen om en gaan het toch nog een keer rechts proberen.
Het water is te laag om naar rechts te lopen en via de dijk te water te gaan. Ik vind dit een gevaarlijke operatie en ik vind het niet waard om je spullen en je eigen gezondheid te riskeren om even wat eerder bij de stokken te zijn, dus gaan we gewoon weer via de trap het water in.
We zwemmen gelijk naar rechts en gaan eerst ondiep en dan elk keer wat dieper om zoveel mogelijk lucht te besparen. We komen oude rekjes tegen met een sepiakoppeltje. Ze blijven mooi tussen de oude stokken hangen en blijven gewillig voor de camera hangen.
We gaan weer verder en na een minuut of twintig begin ik te twijfelen of we er al niet voorbij zijn. Het water is nu een stuk lager dan bij de eerste duik – ik ga echt twijfelen of we misschien niet te diep zijn gegaan. Maar na nog wat minuten te hebben gezwommen komen we de rekjes weer tegen, wat een opluchting en er hangen nog genoeg sepia’s in de buurt en ik kom er achter dat er nog een rekje ondieper staat.
Nu is het echt mooi het is een stuk lichter en je krijgt nu die fantastische mooie groene achtergrond en ook nu worden we weer getrakteerd op een fantastisch schouwspel. De koppeltjes zwemmen naar de rekjes de vrouwtjes leggen de eitjes en de mannetjes houden te omgeving inde gaten of er geen kapers op de kust zijn en als er een mannetje te dicht in de buurt komt, dan verkleuren ze naar donker bruin wat schitterend om te zien is.
Ik ga het rekje wat ondiep staat en daar zie ik een koppeltje sepia’s die in het rekje zitten. Het rekje is een soort vogelkooitje waar twee sepia’s in zitten. Dit is echt genieten: de twee sepia’s doen hun ding maar ze komen het rekje niet uit. ze vinden het wel goed ze zijn helemaal beschermd tegen de buitenwereld. Ik maak hier een paar mooie foto’s van.
Ik probeer zoveel mogelijk foto’s te maken niet zomaar in het wilde weg maar gewoon goed kijken op het scherm en als ik denk dat het er goed opstaat afdrukken, soms staat hij er niet helemaal mooi op of ik mis een stukje van een tentakel maar het gaat goed.
Ik wil die twee sepia’s in het rekje samen op de foto hebben maar ik wil wel dat ik de ogen van de sepia’s blijf zien. Na een tiental foto’s heb ik er een paar waar de ogen goed op staan, ik ben helemaal tevreden.
Het wordt weer tijd om om ter draaien en richting de trap te zwemmen. De rest van de duik kan me eigenlijk niet zoveel meer schelen, we zwemmen op ons gemak richting de trap. Toch kom ik onderweg iets interessants tegen namelijk een dikkopje die sporen in het zand trekt. Soms zie je sporen in het zand het lijkt net alsof iemand met zijn vingers zonnestralen heeft getekend maar in het midden ligt dan een dikkopje in een holletje. Het dikkopje beweegt heftig naar links en naar rechts met zijn zijvinnen gespreid en komt dan langzaam naar voren en zo trekt hij die sporen. Waarom hij dat doet, ik zou het niet weten maar het is de eerste keer dat ik zie dat hij zo die sporen trekt.
We komen precies bij de trap uit en we zijn niet een duiker tegen gekomen gelukkig hebben we duikplan omgegooid en zijn toch naar rechts gegaan.Als we uit het water gaan komen er horden duikers aan die allemaal te water gaan en als we boven op de dijk staan staan de auto’s bijna tot het strandje. Als we bij de auto komen staan er allemaal andere auto’s en weer allemaal bekende gezichten de spullen afgooien en nog even praatje maken. Als alle spullen zijn opgeruimd drinken we nog een bak koffie – het is gelukkig droog en tussen de auto’s uit de wind is het best wel lekker nog even lekker napraten over de duik en dan is het weer tijd om naar huis te gaan. Het mooie van vroeg duiken is dat je ook weer vroeg thuis bent – ik was rond twaalf uur thuis.
Lia bedankt voor twee fantastische duiken. Ik ben 79 minuten onderwater geweest, ik ben rond 09:20 uur te water gegaan, de watertemperatuur was 11 graden, het zicht was redelijk, ik ben maximaal 9,9 meter diep geweest.
