Jurriën Helsdingen – Safari boven en onder water
Duiken bij Tanjung Kopi is geen vanzelfsprekendheid. De stroming kan er heftig zijn en als er een flinke wind staat, is de duikstek soms niet te bereiken. Duikreporter Jurriën Hensdingen dook er tweemaal en dat bleek de moeite meer dan waard.
Datum: 20 & 22 september 2024
Duiklocatie: Tanjung Kopi, Manado Tua (Bunaken national park), Noord-Sulawesi, Indonesië
Of we de duikstek kunnen bereiken, is de vraag als onze boot, na mijn beleefde verzoek, uitvaart richting Manado Tua. De wind blijkt die dag sterk te zijn. Uw duiker van dienst gaat eerst nog lekker op het dek zitten, maar besluit met enige moeite toch maar naar binnen te gaan als de krachtige golven de boot toch wel behoorlijk heen en weer duwen. Even is het spannend of het gaat lukken, maar uiteindelijk krijgen we groen licht om de reis voort te zetten naar Tanjung Kopi. Eenmaal in de buurt van de duikstek neemt de wind af. Onze crew test het water eerst op mogelijk te sterke stroming. Ook dat is niet het geval, dus kunnen we ons opmaken voor de duik. Spannend!
Onderwater vallen inderdaad de enorme rotswanden op die het fundament vormen van Manado Tua. Aanvankelijk worden we in het diepe blauw slechts omgeven door scholen blauwe trekkersvisjes. Als we echter wat dieper boven een ravijn komen te zwemmen geeft de duikstek zich bloot.
Een enorme school makrelen zwemt in een grote cirkel boven de diepte. Plotseling passeert een grote geelvintonijn ons aan de rechterzijde. Het imposante dier zweeft moeiteloos tussen de scholen vis door als onze gids nogmaals op zijn tank slaat: een adelaarsrog doemt op en glijdt links langs ons. Het gevoel van een safari duik houdt aan. Verderop in het diepe blauw zijn enorme Napoleonvissen te zien. De stroming is daar verderop duidelijk sterker en dat trekt ook onder anderen scholen horsmakrelen en vleermuisvissen.
Als we het ‘ravijn’ verlaten zien we nog een beeld dat zich het best laat omschrijven als een ‘vislawine’. Een enorme school middelgrote vissen glijdt van het rif af en voor onze neus de diepte in. De duik eindigt boven het rif, waar we nog een pijlstaartrogje en een langoest kreeft spotten. De stroming is vooral bij het ondiepere rif wel degelijk aanwezig en trekt je langzaam richting het open water. Gevaarlijk wordt het echter nooit.
De eerste duik bij Tanjung Kopi was zodoende zonder meer spectaculair. Als ik op onze laatste dag dan ook van de kapitein mag kiezen waar we gaan duiken geef ik aan dat ik deze duikstek graag nog een keer bezoek. De andere duikers die dag gaan liever voor iets rustigers, dus blijkt dat mijn ouders en ik als enigen met de kleinere van de twee boten uitvaren. Een privéboat? Jazeker!
Zoals ook in mijn vorige duikreport over Bunaken viel te lezen is het in de baai van Manado en Bunaken absoluut de moeite waard om de ogen open te houden tijdens de boottocht. Verschillende walvisachtigen worden hier onder anderen met regelmaat waargenomen. Die week hadden wij daarin nog maar weinig geluk gehad, maar op de laatste dag veranderde dat.
Het is die dag een stuk rustiger op zee. We naderen Manado Tua als ik in de verte eindelijk de commotie spot waar ik de hele week naar op zoek was. Ik sein de kapitein en we varen erheen. Het blijkt een enorme groep van tussen de 50 en 100 spinnerdolfijnen! We laten de groep onze boot rustig naderen. Overal om ons heen springen dolfijnen vervolgens uit het water en spelen zij rond de boot. Als we gaan varen liften ze mee op onze stroming. Het is de eerste keer dat ik deze ervaring meemaak, en het is er eentje voor de eeuwigheid. Wat ongekend mooi!
De climax volgt als een crewlid, met de dolfijnen nog bij de boot, vervolgens ”blue marlin” roept. Ik tuur gelijk in de richting waarin hij wijst. En dan springt er inderdaad een enorme blauwe merlijn uit het water! Op het oog moet het dier een meter of 4 lang zijn geweest. Met een plons komt het weer neer in het water, waarna de forse vis nog langs de boot zwemt. De grote, halve maan-vormige staartvin steekt daarbij uit het water.
Als de merlijn en de dolfijnen hun eigen weg voortzetten doen wij hetzelfde. Het zicht bij Tanjung Kopi is niet zo goed als de eerste keer, maar toch valt er weer genoeg gaafs te zien. Een volwassen Napoleon vis komt dit keer wel heel dichtbij, terwijl ook grote makrelen al jagend op aasvisjes een show opvoeren. Een groene zeeschildpad glijdt nog voorbij en ik spot nog enkele grote, grauwe schimmen in de diepte. Maar wat dat waren?
Zo komt er een einde aan de laatste duik van onze vakantie in Noord-Sulawesi. Een gedenkwaardige dag was het zeker. Tanjung Kopi leverde wat werd beloofd: de ‘ruige’ kant van het Bunaken National Marine Park. Zeker een aanrader!
