Ester van den Doel – “X” marks the spot…

Een voorstel voor een duikje op een plek waar je niet vaak kunt duiken en waar ze nog nooit geweest is? Ester is er meteen voor in! Ze gaat op verkenning in de Noordzee bij de Brouwerssluis.

Datum: 4 april 2016
Duiklocatie: Brouwerssluis, Noordzee

Vorige week kreeg ik een berichtje van Marloes met de vraag of ik zin had om op maandag een duik te maken. Ja, zeker wel zin in (en ik moest nog het water in voor mijn huiswerk voor Aquashot dus meteen 2 vliegen in een klap)! In eerste instantie kiezen we voor de Bergse Diep; een plek waar we allebei al een poos niet meer geweest zijn maar op zaterdagavond krijg ik een nieuw berichtje: wijziging duikplan? Vanwege het nagenoeg windstille weer en een hele zwakke (zeg maar geen) oostenwind is het mogelijk om bij de Brouwersluis te gaan duiken; dit kan maar een paar keer per jaar want zeg nou zelf; wanneer is het nu een paar dagen windstil in Zeeland? En oostenwind? Daar heb ik wel oren naar; een plek waar ik nog nooit geweest ben, Noordzee en waar je niet vaak kan duiken. Op zondagavond nog een laatste update; het water is spiegelglad en superzicht. We zien wel dat de wind weer naar het zuidwesten gaat draaien maar we gaan er voor. Tijd is snel afgesproken en we treffen elkaar de volgende morgen bij de Brouwersluis.

Als ik maandagmorgen wakker word klettert de regen tegen de ramen, duidelijk zuidwestenwind en regen. Hmmmm, jammer maar we gaan toch het water in als het er goed uitziet. Een groot deel van mijn spullen ligt al in de auto; ik pak mijn camera mee en vertrek op mijn gemak richting de Brouwersdam. Onderweg heb ik lichte regen maar het lijkt wel lichter te worden. Als ik over de Oosterscheldekering rijd zie ik de windzakken af en toe een beetje opbollen maar het is geen strakke wind. Bij de Brouwersdam blijkt de spuisluis wel in werking te zijn wat een beetje een domper is maar ik wacht rustig af tot Marloes ook verschijnt en we het verder kunnen bespreken. Ik zet al wel vast mijn set in elkaar in de auto zodat het makkelijker aantrekken is want ik heb 4 kilo extra lood meegenomen. Het is een ondiepe plek met maximaal 5 meter diepte dus een paar kilo extra om onder te blijven is geen overbodige luxe. Tegen de tijd dat Marloes aankomt is de regen een stuk minder geworden en lijkt het al bijna droog. We besluiten er voor te gaan maar kiezen er wel voor om via het strand te water te gaan zodat we uit de buurt van de sluis blijven en we niet over de glibberige stenen hoeven te klimmen. Terwijl we onze spullen verder klaarmaken wordt het droog en komt zelf de zon tussen de wolken door. Onder toeziend oog van wat toeristen die ons wat vreemd aankijken lopen we over het strand het water in. Keurig op tijd staan we om half 1 in het water onze vinnen aan te doen en besluiten we een beetje langs de strekdam te gaan en over het zand. Als ik mijn gezicht in het water steek zie ik mijn vinnen, mooi dat is minimaal anderhalve meter zicht!

Langzaam laten we ons onder water zakken en zwemmen we boven de zandbodem; tientallen schelpjes krijgen spontaan pootjes en wandelen er samen met hun bewoners vandoor; kleine heremietkreeftjes schrikken van ons. We zwemmen rustig over de bodem, onze camera’s in de aanslag. In mijn rechterooghoek zie ik een dahlia op het zand en ik ga deze wat beter bekijken, deze heeft paarse tipjes aan de tentakels in plaats van het bekendere rood maar het is geen hele mooie. Vanwege de kleuren probeer ik hier wel wat te doen met natuurlijk licht maar het wil niet helemaal lukken. Een krab wandelt dwars over de dahlia heen waardoor deze zich intrekt en het mooie er van af is. Ik kijk op, Marloes is uit mijn zicht verdwenen maar ik maak me niet druk, het is maar een meter of 3 diep en ik vermaak me prima; zo veel te zien hier.

Terwijl ik verder over het zand scharrel zie ik een wat grotere heremietkreeft lopen, prachtig begroeid met zeerasp. Ik neem de tijd om het beestje te fotograferen en draai er af en toe om heen om een beter beeld te krijgen. Met en zonder flits, totdat het heremietkreeftje me beu is en de benen neemt. Ik zwem weer verder en voel de stroming verder aantrekken als teken dat ik op de punt van het dammetje gekomen ben. Omdat het zicht hier ook wat slechter wordt en ik geen zin heb om door een onverwachte sterke stroming meegesleurd te worden en als een soort stripfiguur tegen het hek bij de sluis aangekwakt te worden, draai ik hier om en scharrel weer een beetje terug over het zand, nu meer langs de rand van het zand en de stenen, op zoek naar een ander leuk onderwerp. Slibanemoontjes in allerlei kleuren versieren het zand. Verschillende formaten krabben schieten onder me weg. Wat me opvalt is de enorme hoeveelheid fluwelen zwemkrabben die hier zitten, met hun felle rode oogjes kijken ze je aan in afwachting van je acties. Als ze niet op de foto willen gaan ze er snel vandoor. Ik word toch iedere keer weer getrokken door de rode oogjes en de blauwe tekening op de poten die de verder wat kleurloze krab interessant maken. Gelukkig zitten er wel een paar die graag op de foto willen en niet in een berg stof en zand verdwijnen. Af en toe zie ik Marloes ergens in mijn ooghoeken opduiken maar wat een heerlijk relaxte duik is het zo. Als ik op mijn computer kijk zie ik tot mijn verbazing dat ik al meer dan 70 minuten onder ben.

Ik zie op de rand van de stenen en het zand mooie en grote mosselen staan, ook een aantal met een mooi gestreept patroon maar die zitten meestal ingeklemd tussen allerlei andere. Toch probeer ik er nog een paar vast te leggen die wat bijzonders hebben. Ik zie ineens een behoorlijk grote heremietkreeft lopen. Hij blijft ook even rustig zitten en ik kan mijn tijd nemen om foto’s maken dus ik probeer opnieuw wat met natuurlijk licht. Ondertussen is mijn accu van mijn camera toch echt leeg (had ik ‘m maar even goed moeten opladen) en merk ik dat ik koude voeten aan het krijgen ben. Mijn computer vertelt me dat ik ondertussen ruim 90 minuten onder water zit. Ik besluit dat het langzaam aan wel mooi geweest is en zwem een beetje terug richting het strand. Als ik een kijkje neem boven water om mijn richting te bepalen zie ik dat ik nog een eindje moet maar ik kan mijn voeten aan de grond zetten en lopen. Ik trek mijn vinnen uit en loop door het water naar het strand en onze auto’s op de parkeerplaats. Terwijl ik mijn set aan het afbouwen ben zie ik Marloes ook boven komen en ook zij komt het water uit. Het is ondertussen prima weer geworden, zonnig met een wolkje wat we ook onder water al gemerkt hadden. Al kletsend over wat we gezien hebben ruimen we onze spullen op en onder het genot van een kop thee en een stuk appeltaart vieren we een verjaardag en een geslaagde duik! We hebben bijna 2 uur onder water gezeten en ons geen moment verveeld.
X does mark the spot! Wat een heerlijke duik was dit!