Axel Gunderson – Het ‘Jheronimus bos’ en het anker

Een rondje Haarlemmermeerse Bosplas. Maar dan wel met de scooter! Volg Duikreporter en zijn buddy’s door het groene water.

Datum: 22-01-2023
Duiklocatie: Haarlemmermeerse bosplas

Dat een duik in de Haarlemmermeerse bosplas niet saai is, is voor sommigen niet voor te stellen, maar het is toch elke keer weer verrassend.Ik zal vertellen waarom en het helpt natuurlijk ook dat de groep het extra speciaal maakt.

Vandaag hebben we in het team: Goran, Jeroen, Manuel, en ik. We zijn echt benieuwd hoe het kerstboombos erbij staat en verder gaan we gewoon even lekker touren met de scooters. Duiken we ooit nog wel eens zonder scooter? Vrijwel niet eigenlijk, want het is gewoon te leuk. Ik heb persoonlijk 15 jaar zonder scooter gedoken, dus ik weet wel hoe het is om ook flink door te zwemmen met de benen.

Wat is het plan Axel? Nou eh, bij het bos kijken en als jullie er dan boven willen hangen met de lampen op de bomen, dan probeer ik daar een foto van te maken. Voor de rest heb ik geen zin in metingen en wil gewoon even lekker lol hebben door bij de puinwanden te kijken en Goran de mooiste plekjes te laten zien.

Bij het bos tracht ik een foto te maken, maar het zicht is rond de bomen niet heel geweldig op dit moment. Dat is ook niet vreemd, want iedereen wil toch even een kijkje nemen. Toch lukt het enigszins om de jongens erop te krijgen met een stukje bos.

Hup, volle kracht vooruit. Nou ja dat is zo rond de 50-55 meter/minuut voor mijn scootertje, terwijl de torpedo’s van Jeroen, Manuel en Goran tegen de 60-80 meter/minuut kunnen halen. Bij die snelheden is de kans dat je automaat gaat blazen of uit je mond waait wel aanwezig hoor.
Hoe dan ook, we cruisen langs de grote blokken met klei op de 7-8 meter diepte welke in de Noordelijke hoek van de plas liggen en zo vliegen we richting de puinwand van de Oostelijke steiger (versmalling). Dat blijft een interessant stuk om te duiken op 10-12 meter diepte.
Ook weer langs de stenen rioolputten en pijpen die er liggen en via een kale vlakte komen we bij de lijnen van project C. We pakken de Noordoostlijn en komen bij de boomstam die op z’n kop lijkt te staan. Op deze diepte kwam van oorsprong ook geen bomen voor, want 5-7 meter hoger lag het maaiveld van agrarisch veld van de drooggelegde polder voordat men in 1973 begon met het afgraven.

Dan zie ik in mijn ooghoek een snel lichtsignaal. Ik kijk om en Manuel komt aanzetten met een canvas buidel. Deze buidel gaat onder mijn rubberband om de scooter. We zijn nog amper één minuut verder en Manuel en ik zien tegelijk een ANKER! Het is een poolanker model en pittig zwaar. Hoe gaan we die meekrijgen? Manuel maakt een touw gebaar en die hebben we niet. Maar wat wil nu het toeval… op die canvas buidel zit een stuk touw en toon dat aan Manuel. Die heeft zijn mes al in zijn handen en snijd de knopen eraf. Hoppakee door het oog en een knoop erin, double endertje eraan en binnen no-time hangt er een anker van een kilo of tien aan de D-ring van Manuel’s z’n kruis.
Zo scooteren we verder en volgen nog eerst de ondiepe luchtslag die in Noordwestelijke richting ligt, maar eigenlijk wil ik naar de diepe luchtslang en we buigen af naar rechts. Het valt best mee hoe de bruiskoppen begroeit zijn.
De slang loopt ineens omhoog van 18 naar 15 meter over de heuvel en daarna zakken we weer naar 18 meter. Dan seint Manuel weer! Ja hoor er steekt een kop van een meerval onder een blok klei uit. Het ligt mooi omgeven door een mist van los sediment. Verderop ligt ook een baars met een soort bloedprop uit de kieuwdeksel. De baars leeft nog, maar ik heb geen idee of het een wond is van een aanval of iets van een parasiet.

Van daaruit gaan we links af langs het kleiblokken rif richting het monument. Ook dit is een fantastisch mooi stuk rif met grote blokken klei. Ik maak mijn borst nat, nou ja letterlijk, want het voelt steeds natter, de kou begint te prikkelen en de scooter begint wat kracht te verliezen. We zijn dan al een uur aan te scooteren. Via de palen van het Paviljoen komen we na 75 minuten weer boven.

Manuel is een anker rijker en wij zijn met z’n allen weer een ervaring rijker!
Dit was weer een superduik en ondanks dat mijn pak weer gelekt heeft, heb ik daar geen last van gehad. Mijn droogpak gaat naar Scubasupport en daar gaan dan een set eenvoudig verwisselbare siliconen polsseals in en nekseal van Sitech.
Na de duik weer een lekkere bak koffie en mergpijpjes.

Dus inmiddels hebben we twee stuks bootmaterialen gevonden, waaronder ook een boothaak.