Malini Witlox – Topduik in het zoete water van de Nionplas
Een topduik in het zoete water van de Nionplas. Duikreporter Malini is blij dat ze op deze warme dag is gaan duiken. Het wordt een aaneenschakeling van mooie ontmoetingen.
Datum: juli 2018
Duiklocatie: Nionplas
De thermometer wijst om vijf uur middags nog 32 graden aan, de zon is heerlijk. Ik twijfel, zal ik na de vroege dienst even gaan duiken in de Nionplas bij het Brabantse Raamsdonksveer? Twee dagen eerder was het niet zo bijzonder. Veel baars, maar verder niets gezien. De behoefte aan verkoeling wint het, rond zes uur lig ik in het water en ga vanaf de instap rechtsaf.
Al snel zwemmen er honderden piepkleine visjes om me heen, niet groter dan een centimeter. De thermometer geeft onder water 25 graden aan, erg verkoelend is het niet ondanks mijn 2mm duikpak. Op zes meter start de thermocline, daar is het zonder handschoenen en zonder cap meteen ijskoud en hou ik het na een minuut voor gezien.
Een kwartier lang blijf ik op dezelfde plek hangen en vermaak me met wat grotere baarzen die elkaar achterna zwemmen. Dan weer verder, de paling zit helaas niet op zijn vaste plek, in de buis. Door dan maar, alle vis verzamelt zich in het ondiepe bij het riet. Even schrik ik, vanuit mijn ooghoeken zie ik rechts iets groots snel naar beneden zakken. Het blijkt een fuut die op een vis jaagt en ongeveer vijftien seconden onder water blijft.
Ik heb vooraf niet gevuld, dus kan maar zeventig bar stukslaan. Na een half uurtje keer ik dus om. Op de terugweg zwemt evenveel baars als op de heenweg. Dan zie ik iets wegschieten in het ondiepe, vlakbij een in het water hangende boomstam. Ik zie nog een andere donkere vlek en ga wat beter kijken. Wat gaaf, twee enorme karpers en twee middenmaatjes zwemmen er rond. Ze zijn ontzettend schuw, iedere keer als ik iets dichterbij wil komen, dan schieten ze weg. Het lijkt op een spelletje verstoppertje. Ze achterna zwemmen heeft geen zin, maar ik merk dat ze steeds weer terugkomen, alsof ik in hun woning zwem.
Na tien minuten schieten ze dan toch weg en lijken ze niet meer terug te komen. Jammer! Ik keer me om om na twee zwemslagen meteen weer te stoppen. Een enorme snoek, meer dan een meter lang, verspert het pad. Hij is totaal niet schuw en lijkt geen centimeter opzij te willen, hoewel ik slechts twintig centimeter van hem verwijderd ben. Een paar minuten blijft hij hangen, ik bewonder zijn trim. Hij bekijkt wat kleine visjes, maar gaat niet op jacht.
Mijn manometer geeft inmiddels 25 bar aan, tijd om door te gaan. Op weg naar de uitgang zie ik nog een keer een karper De verleiding is groot, zal ik nog even blijven kijken. Ik kan hier overal mijn hoofd boven het water uitsteken en op verschillende plekken het water uitklimmen, maar vrees dat zwemmers gaan melden dat ze mij wel bij het strandje het water in hebben zien gaan maar niet eruit. Had ik nu toch maar vooraf mijn fles gevuld, dan had ik nog een uur bij de snoek en de baarzen kunnen kijken. Doorzwemmen dan maar. Na 80 minuten kom ik het water uit. Afgekoeld ben ik niet, boven water is het inmiddels nog koeler dan in het water. Maar wat een topduik, ik heb zeker geen spijt dat ik na het werk even ben gegaan!
