De grote vriendelijke reus | Blog
Haar favoriete moment van de dag tijdens een live-aboard op de Malediven! Als de duiken gemaakt zijn en de zon aan de horizon verdwijnt, hangt Marloes Otten op het achterdek van de boot. Wachtend… want de grootste verrassingen kunnen nog komen.
Licht uit, spot aan
Zodra de zon onder is, wordt een sterke lamp aan de zwemtrap op het achterdek gehangen. Al snel trekt het licht een flinke hoeveelheid plankton aan. Kleine visjes komen er op af en soms ziet een pijlinktvis of sepia ook zijn kans schoon om een makkelijk maaltje te verzamelen. Hoewel dit een mooi gezicht is, is dit niet waarvoor we op het achterdek hangen. Half relaxend, half klaar om op te springen. Want plankton trekt niet alleen kleine visjes aan, maar ook groter leven! Je weet echter nooit wat en wanneer….
De afgelopen dagen zagen we al verpleegsterhaaien opduiken in het licht achter de boot, zelfs drie dolfijnen zwommen rondjes net buiten het lichtschijnsel. Een manta kwam een kijkje nemen en nam een paar happen plankton voor hij snel weer verdween. Iedere avond is het weer een verrassing wie er komt opdagen. En de spanning stijgt als we zuidelijker komen en het gebied van de grote vriendelijke reus betreden. Zou er vanavond een walvishaai afkomen op het plankton achter de boot?
Gelijksoortige polen
Ik moet even uitleggen dat ik een haat-liefde verhouding met walvishaaien heb. Ik vloog al naar diverse werelddelen om ze te zien, maar ze weten me iedere keer weer te ontwijken. De ene keer door slecht weer, de andere keer zit ik gewoon tien dagen lang op de verkeerde boot: de andere boot ziet ze dagelijks (en nee, van boot wisselen werkte niet…). Walvishaaien en ik zijn als gelijksoortige polen van een magneet: we blijven altijd bij elkaar uit de buurt.
Dus hoewel ik mijn snorkelspullen van de dhoni heb gehaald en mijn camera klaarligt, zit ik op mijn gemak op het achterdek. Echt geloven in de verschijning van een walvishaai doe ik namelijk al lang niet meer.
Een grote mond en kleine oogjes
Het is inmiddels echt donker en het enige wat we zien, is het licht dat op het water gericht staat en een paar sterren en de maan. De rondcirkelende plankton en kleine visjes hebben een hypnotiserend effect. Tot er uit het niets een enorme massa de lichtkring inzwemt. Iedereen springt op en staat met grote ogen en open mond te kijken hoe een enorme kop met een bek over de hele breedte en twee kleine oogjes in het licht verschijnt. Gevolgd door een enorm lijf met witte stippen en een lading remoravissen. Wat een reus!
Terwijl we allemaal naar de plotselinge verschijning staan te staren, trekt hij zich niets van ons aan. Het plankton dat zich verzamelde in het licht, is veel belangrijker en de walvishaai laat hele draaikolken aan de oppervlakte ontstaan terwijl hij het water met het plankton naar binnen zuigt.
Van de eerste (en tweede en derde) verbazing bekomen trek ik snel mijn vinnen aan en laat me met camera en duikbril voorzichtig van de zijkant van de boot af glijden. Hoewel de walvishaai nergens uit laat blijken dat hij in de gaten heeft dat er iemand in het water is, heeft één van de remora’s direct een nieuw slachtoffer ontdekt. Ik zie hem uit een ooghoek op me afkomen en duw hem met de camera van me af. Dat blijkt genoeg om hem ervan te overtuigen dat de walvishaai een betere taxi is om aan vast te plakken.
Het is donker en we kijken recht tegen het licht in naar het silhouet van de walvishaai die rustig happen vol water met plankton blijft nemen. Wat een ongelooflijk indrukwekkend gezicht!
Gelukkig hebben we de filmpjes nog
Als de walvishaai besluit dat hij genoeg heeft gegeten, verdwijnt hij de diepte in. Wij blijven achter en hebben het nog de hele avond druk met hartelijk lachen om de filmpjes waarop onze reacties te zien en te horen zijn. Ondanks dat we vandaag drie pittige duiken hebben gemaakt en een uur met de walvishaai in het water hebben gelegen, denkt er niemand over om naar bed te gaan. We kijken gezamenlijk al het beeldmateriaal terug dat er gemaakt is, en blijven ons verbazen over dit prachtige dier. Tot er iemand het eerste filmpje weer afspeelt en iedereen de slappe lach krijgt om onze eigen reacties. Je zou kunnen zeggen dat we best een beetje onder de indruk waren.
