Blog – Klaren
Voor Darja is het trainingstraject begonnen… met een eerste obstakel. Want klaren is bij freediving toch echt iets anders dan tijdens een ‘gewone’ duik.
Mijn grootste obstakel eerst: het klaren. Blijkt dat ik de voorgaande jaren in mijn arrogantie dacht het wiel wel even zelf uit te vinden, en wat blijkt, vierkant wiel, dus dat moet helemaal opnieuw.
Het leren van de zogenaamde mouthfill (het houden van lucht in de mond om dat te gebruiken om met de tong en wangen te klaren op diepte) gaat gepaard met veel frustratie en gegiechel. Mijn coach geeft me oefeningen om zelf te doen en als ik denk door te hebben hoe het moet, film ik mijzelf om dat aan hem toe te sturen. Even een drempeltje, want het laatste wat je je leuke en fitte freedivecoach wil sturen is een video van jouw enorme opgeblazen onderkin en bolle wangen terwijl je soort rare snurkgeluiden maakt… geloof me, het is geen gezicht!
Je traint ten eerste de lucht vast te houden zonder dat het naar je longen teruglekt. Dan leer je de lucht in je mond op verschillende manieren te gebruiken. Het idee is dat je de lucht uit de mond in de neusholte brengt om zo de druk door buizen van Eustachius heen in het middenoor op te voeren, terwijl je de neus dichthoudt. En daar gebruik je de tong en de wangen voor. Ik breng uren op m’n yogamatje door, met een neusklem en hele bolle wangen.
Uiteindelijk mag ik de technieken steeds dieper proberen en geef ik feedback over hoe het gegaan was. Natuurlijk is het handiger als je coach daar is en meteen kan zien wat je goed en fout doet maar dit is een goed alternatief, hoewel er hier en daar wel wat in de vertaling verloren gaat.
Terwijl ik zo langzaam de techniek meester word, loop ik tegen een interessante ontdekking aan. Soms werkt het en soms niet. En terwijl ik me op het droge helemaal gek oefen, is er geen consistentie in het resultaat. Ik houd een traininglog bij en kom erachter dat als ik meer spanning voel voor de duik, als ik bijvoorbeeld een nieuw persoonlijk record probeer of daar in de buurt kom, dat het vaker misgaat… hmmmm spanning?
Toen hoorde ik iemand zeggen “misschien kunnen mensen niet klaren omdat ze het in hun broek doen? (van angst)”. Stof tot nadenken. Natuurlijk ben ik niet doodsbang iedere keer dat ik ga duiken, maar een beetje meer spanning dan ik zou willen is er wel. Dus: volgende fase: ontspanning vinden, uitvinden waar de mouw wringt en waarom en dan die emoties de baas worden. Maar hoe?
