Zomerse plaatjes uit het Grevelingenmeer
Duiken in het Grevelingenmeer, is dat niet wat saai? Daar zit toch niet veel bijzonder leven? Die vragen krijgt onderwaterfotograaf René Weterings nog wel eens te horen als hij een duik in het zoute meer plant.
Oké, ik moet toegeven dat ik ook echt wel eens mijn momentjes heb tijdens een duik in het Grevelingenmeer. Alweer die krabben, alweer die garnalen, met wat geluk een zeedonderpad of botervis die zich goed laat zien. Toch blijft het heerlijk duikwater, het is zout en heeft een grote biodiversiteit. Vaak is het zicht beter dan in de Oosterschelde. Als je goed kijkt, is er echt wel genoeg te zien en meestal ga ik dan ook met een macrolens op pad om het kleine leven te fotograferen. Er is altijd wel wat te vinden.
De laatste tijd heb ik veel met de macrolens gedoken, maar mijn hart ligt toch stiekem bij groothoekfotografie. Dat geeft naar mijn mening veel beter weer hoe het duiken is en hoe het landschap er onder water uitziet. In elk deel van de wereld is dit anders en met groothoekfoto’s laat je sneller zien hoe mooi het is. Natuurlijk, een mooie close up van een garnaal, kreeft of zeepaardje is echt heel leuk om te zien. Maar voor niet-duikers zijn macrofoto’s vaak wat te abstract. In ieder geval, ik geniet meer van een goed gelukte groothoekfoto dan van een macrofoto.
Het afgelopen jaar ben ik wat vaker gaan duiken na mijn werk, aan het einde van de dag. Zo heb ik vandaag ook weer een duik gepland, het is juli en dus hartje zomer. Alhoewel… het is weer eens een echte Hollandse zomer. Er staat al weken lang best veel wind en regen hebben we ook in overvloed gehad. Vandaag staat de wind voor het Grevelingenmeer totaal verkeerd, althans voor de duikstekken op Schouwen-Duiveland. Toch heb ik gisteravond mijn camera opgebouwd met de fisheyelens – mijn hart zegt dat ik groothoekfoto’s wil maken. De eerste stop maak ik bij duikstek Den Osse Nieuwe Kerkweg. Ik werp een verkennende blik aan de andere kant van de dijk. Tot mijn verdriet zie ik dat het een groot golfslagbad is. Het ondiepe gedeelte lijkt wel bruine bonensoep! Dit gaat hem niet worden voor mij. Ik besluit door te rijden naar het gemaal van Dreischor – in de hoop dat de wind dat net wat minder grip op het water heeft.
Oranje
Gelukkig klopt mijn gevoel en word ik positief verrast. Natuurlijk is de wind voelbaar en zie ik het wateroppervlak door de windvlagen golven. Maar het water ziet er een stuk beter uit. Niet veel later lig ik erin en ben ik toch blij dat ik de fisheyelens op de camera gemonteerd heb. Het is zomer, dus dat betekent dat het Grevelingenmeer bijna oranje kleurt. Kolonievormende zakpijpen hebben zich explosief vermenigvuldigd en kleuren het landschap fel oranje. Het water is een beetje stoffig, maar ik mag zeker niet klagen gezien de weersconditie. Vanaf de eerste paar minuten ga ik meteen aan de slag met de camera. De zon laat zich goed zien aan het einde van deze middag en ik betrek de zon dan ook heel graag in mijn foto’s. Ik vind dat je daarmee nóg beter kunt laten zien hoe fijn duiken is. Ook in het ‘saaie’ Grevelingenmeer geeft de zon op de achtergrond extra diepte en een warme sfeer aan de foto’s. Dit is genieten hoor, zeker als de foto’s tevoorschijn komen zoals je ze had bedacht.
Loslopende kreeften
De met oesters begroeide duikhelling is het toneel van loslopende kreeften, echt opvallend veel. Er zijn jonge exemplaren met hun kenmerkende wittere scharen, maar ook grote oude knoeperds. Een kreeft is brutaal genoeg om mij heel dichtbij te laten komen, de scharen ter verdediging in de aanslag. Die kreeft weet immers niet wat mijn bedoelingen zijn. Het geeft mij echter wel de uitgelezen kans om een loslopende kreeft groot in beeld te brengen én de zon mee te pakken. Wat is fotograferen in het Grevelingenmeer dan toch lekker. Het landschap leent zich al erg goed voor groothoekfoto’s, maar vandaag zorgen kleine scholen van blonde grondels voor een extra dimensie.
— Een kreeft is brutaal genoeg om mij heel dichtbij te laten komen, de scharen ter verdediging in de aanslag. —
De oranje achtergrond en af en toe weer een kreeft maken deze ene duik een festijn voor mij als fotograaf. Vandaag ben ik vooral van de staande foto’s, een stand waar ik het meeste van houd. Op deze manier kun je namelijk alles van bodem tot wateroppervlak in beeld breng. Ik zorg dan wel dat de flitsers van de zijkanten komen, dus het is altijd een hele toer om de flitsarmen in de juiste vorm te krijgen. Ik probeer daarnaast bewust allerlei dingen uit. De ene keer werk ik zonder de snoots op mijn flitsers, de andere keer met.
Wolk met garnalen
Een zeeanjelier achter het gemaal is een gewillig onderwerp voor de techniek ‘close focus wide angle’. Een grote wolk met garnalen rond de staanders en de kettingen van het gemaal ook. Wat een fantastisch schouwspel is dit, zo mooi heb ik het hier nog niet gezien! Honderden garnalen dansen in het rond, de langzaam ondergaande zon zorgt voor een prachtig licht. Bijna perfecte condities, het stof is helaas nog net wat te veel aanwezig naar mijn smaak. Maar hier in het ondiepe rond het gemaal maak ik vandaag toch weer heel verschillende foto’s. Op de terugweg pak ik nog even de ondergaande zon mee in twee foto’s van een pluk wier. Duiken in het Grevelingenmeer lijkt misschien wel eens saai, als fotograaf kan ik er toch mijn ei wel kwijt. Een duik als deze bewijst dat weer maar eens en levert weer veel verschillende beelden op. En dat op slechts één duik van anderhalf uur op een zomerse dag!
2 reacties
Pauline de Blocq van Scheltinga
Zo hee, wat gaaf is dit. Je legt precies vast, op beeld, wat ik soms probeer te beschrijven aan niet-duikers. Zoals dat zonnetje, en de visjes en die wo(l)k met garnalen.
Super!
René Weterings
Dank je! Leuk om te horen.