Zeeanjelier met snoot – Het verhaal achter de foto

Op de meeste duiken in 2021 had ik de fisheye lens mee. Daarmee kun je prachtig het onderwaterleven vastleggen – samen met de omgeving. Tijdens mijn duiken ben ik menigmaal langs de forse zeeanjelier gekomen die midden op het Gemaal van Drieschor staat. In september ben ik terug geweest met de macrolens om de rijkelijk ‘behaarde’ bos van de zeeanjelier in beeld te brengen. Ik ben heel blij met het resultaat. Omdat het licht van de flitser in het midden van de zeeanjelier valt, krijg je extra diepte in de foto en lijkt het of het licht uit de zeeanjelier komt. Dit kan je bereiken met een snoot met kleine opening (10 mm). Zonder snoot zou de voorkant van de zeeanjelier het felst worden belicht en is het diepte- en licht effect weg.

De techniek

Ik gebruik een normale snoot (geen optische snoot) met een opening van 10mm. De uitdaging is nu om de smalle lichtstraal nauwkeurig op het midden van de zee-anjelier te richten. Dit kan je onder water doen maar dat is niet eenvoudig wanneer de lichtstraal heel smal wordt. Ik heb gekozen om de uitlijning van de scherpstelafstand van de camera en de lichtstraal van de snoot boven water te doen. Je moet nu wel rekening houden met de zogenoemde brekingsindex van water. Deze brekingsindex vergroot de scherpstelafstand onder water met een factor 1,33, gemeten vanaf het glas van de platte poort.

Ik heb één flitser met een 10mm snoot stevig gemonteerd recht boven op het onderwaterhuis (zie afbeelding). Het scherpstelpunt wordt boven water vastgezet op 15 cm en de snoot staat uitgelijnd op 20cm (= 1,33 x 15). Om beide afstanden nauwkeurig af te stellen heb ik twee hulpmiddelen gemaakt die ik tegen de platte poort kan plaatsen. Ik maakte testfoto’s tijdens het uitlijnen ter controle of de uitlijning goed was.

Om te voorkomen dat de scherpstelafstand verandert onder water, moet je de autofocusfunctie die gekoppeld is aan de ontspanknop, uitschakelen. De sluitertijd, diafragma en ISO heb ik zodanig gekozen dat je een perfect zwarte foto krijgt met de flitser uit en een goede belichte foto met de flitser aan (flitser niet op maximaal want onder water heb je meer licht nodig). Het diafragma staat op f/16 zodat er nog voldoende scherpte-diepte is.

De juiste flitskracht moet ik nu eenmalig onder water instellen. 2 tot 3 standen hoger op de flitser ten opzichte van de bovenwaterinstelling geeft bij mij meestal de juiste lichthoeveelheid.

Het scherpstellen van het onderwerp doe ik nu niet met de autofocusfunctie – die staat namelijk uit. In plaats daarvan ga ik nu heel langzaam naar de zeeanjelier toe totdat het middendeel van de zeeanjelier scherp in de zoeker te zien is. Dat is het moment om af te drukken! De lichtstraal valt nu mooi op de plaats waar je de scherpte ziet in de foto. Deze techniek vergt wel wat oefening maar op het moment dat je het in de vingers hebt, is succes verzekerd.

Wil je meer weten over deze techniek, neem dan gerust contact met me op.