Willem Versluis – Sepia vangt krab!

Doordat ik onverwacht toch vrij ben op Hemelvaartsdag besluiten we op woensdagavond nog om een duikje te gaan maken bij de Bergse Diepsluis. We verwachten grote drukte daar omdat er voor de meeste mensen een lang weekend voor de deur staat. Ik zit dus samen met Wendy al op 07.00 uur in de auto op weg naar Zeeland. Daar aangekomen blijkt dat we echt niet de enige waren met dit idee, er stonden al zeker 25 auto’s en de eerste duikers waren al uit het water. Na even een praatje te hebben gemaakt en wat tips zijn we maar snel onze spullen gaan opbouwen om te water te gaan.
Het zicht was matig want er was al volop algenbloei aanwezig in de Oosterschelde. De stokken voor de Sepia’s hadden we al vrij snel gevonden.
Eerst nog een paar lege maar even verderop waren de Sepia’s al wat meer in de weer geweest. Sommige stokken zaten al bijna volledig vol met eieren, maar er waren ook stokken waar maar één enkel ei op zat.
Alleen de Sepia’s zelf waar in geen velden of wegen te bekennen. Na een minuut of 50 besloten we dan toch maar zonder foto’s van deze schitterende dieren terug te gaan richting de trap.
Op een gegeven moment merk ik dat Wendy een stukje achterblijft en kijk ik toch maar even achterom waar ik haar hevig zie seinen met haar lamp. Toch nog een Sepia gevonden, deze ligt echter lekker rustig tussen de wieren in zijn mooie schutkleuren. Als we wat dichter bij komen komt hij toch omhoog en zwemt eigenlijk recht op mij af. Als hij vlak voor mij is doet hij in eens zijn tentakels omhoog alsof hij mijn camera wil pakken. Maar met een snelle beweging duikt hij recht voor ons op de grond, eerst heb je geen idee wat er gebeurt maar als de stofwolk een beetje is opgetrokken zien we een grote Zwemkrab tussen zijn tentakels.
De krab is zo groot dat je denkt dat hij deze nooit naar binnen krijgt, maar na een minuut of 5 met de krab in zijn bek te hebben rond gezwommen begint hij hem toch te kraken. Zie ziet de stukken schild zo af en toe naar beneden dwarrelen. We kunnen al die tijd rustig bij hem blijven, maar als de laatste poten van de krab ook verder naar binnen verdwijnen vertrekt ook de sepia de diepte in.
Dit zijn van die onverwachte momenten die een duik toch weer bijzonder maken en waarom ik ook iedere week weer richting Zeeland rijdt.