Ron van Werkhooven – Duiken op de Rainbow Warrior
Ron van Werkhooven maakte de reis van zijn leven door Nieuw-Zeeland. Een droom kwam uit… duiken op het wrak van de Rainbow Warrior.
Datum: 22-12-2023
Duiklocatie: Mautari bay
Na 3 jaar wachten was het zover – na corona was Nieuw-Zeeland weer open voor toeristen. Nadat ik op 1 januari met pensioen kon, had ik geen last van vakantieplanning. Dus wat ik me neef had beloofd – als ik tijd heb, kom ik naar Nieuw-Zeeland waar hij al 40 jaar woont.
En nu was het zover. Op 10 nov vertrokken via Taiwan, ook nog bezocht, Brisbane en door naar Auckland, waar ik op het vliegveld werd opgehaald door mijn neef. Na een paar dagen was de jetlag verdwenen en maakten we plannen om richting het noorden te gaan.
Op 19 nov. eerst duiken in Paihia 2 duiken bij de Poor eilanden, dat waren al 2 waanzinnige duiken. Een mooie omgeving tussen al die eilanden en heel veel diversen vissen.
Woensdag 22 nov zou de dag worden waar voor ik kwam. We reden naar Mautari bay. Alleen de kust met al die eilandjes is al een vakantie waard. Nadat we een plaats hadden gevonden voor de campervan, pakte ik mijn spullen en ging ik richting duikschool. Daar aangekomen duik pak gepast en masker, vinnnen, ademautomaat. Alles in de aanhanger en 8 man in de bus.
Na 3 kwartier aan gekomen op het strand van Mautari bay. Rubber boot in orde maken, boot te water en allemaal erin. Ongeveer 30 minuten varen… daar was de boei die ons via een lijn zou brengen naar het wrak van deRainbow Warrior, het vlaggenschip van Greenpeace in de jaren 80 van de vorige eeuw, dat door Frankrijk met een aanslag verwoest werd. Sinds ik duik, nu 22 jaar, was het mijn wens om een keer te duiken. Na de aanslag in 1985 hebben ze besloten om het schip aan de zee te geven.
Toen het anker op z’n plaats lag, gingen we achterover te water en langs de lijn naar beneden. We daalden zo’n 24 meter af. Na een meter of tien diende zich een soort muur aan. In het begin zag je niet wat het was, het zicht was beetje slecht, maar naarmate we dichterbij kwamen, bleek het het de achterkant van het schip te zijn. Toen we langs de rechterkant langzaam naar voren gingen, viel gelijk op waar de aanslag was gepleegd – een groot gat onder de waterlijn. Er waren 2 aanslagen geweest, ook bij het achterschip waar de fotograaf van Greenpeace het niet overleefde.
Nadat we rond het schip waren geweest, gingen we boven op het schip waar heel veel aangroei aan zat en veel vissen waren. Ook in de ruimen zat veel vis.
De buddy met wie ik was, had 18 jaar geleden op het wrak gedoken en zei dat de erosie flink heeft toegeslagen. Nadat we vele foto’s hadden engemaakt nog een keer hadden omgekeken, gingen we naar boven, vol trots dat het na zoveel jaar gelukt is.
Na deze fantastische duikdagen weer terug in Auckland om van daaruit met een groep de Noord en Zuid Eilanden rond te gaan.
Het is de reis van m’n leven.
