Dirk van den Bergh – Een snotolfje, maar geen sepia
Soms zit het mee, soms zit het tegen. Maar als je nou niet vindt wat je zoekt, maar wel iets anders erg leuks, valt het dan mee of tegen?
Dirk ging (weer) op zoek naar sepia’s.
Datum: 7 mei 2017
Duiklocatie: Bergse Diepsluis
Verjaardagsduikje van Mirjam van der Sanden, daar willen we natuurlijk bij zijn! Afspraak met buddy Rein Friederichs. Wij startten destijds samen onze duikcarrière en het is van oktober geleden dat we nog eens samen gedoken hebben. We zien er naar uit!
Wanneer ik thuis vertrek blijkt de oprit van de autostrade afgesloten te zijn en ik moet omrijden. Die weg ben ik niet gewoon en terwijl ik aan het zoeken ben op mijn GPS draai ik verkeerd mee en sta na een half uur terug op mijn vertrekpunt … Opnieuw! Wanneer ik bij de Bergse Diepsluis aankom staat de brug open … nog eens 10 minuten vertraging. Dat begint allemaal goed …
Vermits ik op tijd vertrokken was ben ik nog tijdig op de afspraak. We zijn met een leuk groepje: optuigen maar!
“Wat is ons plan Rein? Speciaal op sepia jacht of gewoon leuk een duikje maken en afwachten wat we tegen komen?” We kiezen voor het laatste en om 15.35 uur, 2 uren na HW, gaan we er bij de duiktrap in. We zwemmen uit naar 10 meter en gaan dan naar rechts. Het platform laten we links liggen: er zijn veel duikers in het water en daar zal het toch maar stoffig zijn. Het zicht is uitstekend!
We passeren oude en een nieuw sepiarekken. De ene helemaal begroeid, de andere helemaal kaal. Geen sepia’s … Op het zand zitten veel platvisjes, waaronder een mooie schol.
Er staan veel weduwrozen en slibanemonen. Er zijn prachtexemplaren bij.
We gaan terug wat ondieper en komen in de wierzone. Yes, prijs! Tussen het wakame wier zie ik een snotolfje! Oeps, waar is ie nu naar toe … Hij verstopt zich steeds en het duurt een hele tijd eer ik hem in beeld kan nemen. Op het wier zit ook een veranderlijke steurgarnaal. Die is ook niet zo alledaags.
Deze duik kan weeral niet meer stuk! Na 25 minuten keren we terug op de dieptelijn van 4 meter. We zien nog veel garnaaltjes, slakjes (wanneer worden die groene wierslakken nu eens groen i.p.v. wit, want die witte zijn steeds overbelicht in mijn beeld!), grondeltjes, krabben, heremietkreeftjes en tussen de stenen heel veel paardenanemonen. Na 55 minuten komen we boven. We zijn 10,8 meter diep geweest en het water was nog steeds maar 11° … Ook aan de kant is het koud, maar dat belet ons niet om na te genieten tijdens het verjaardagsfeestje van Mirjam met een BBQ’tje!
