Valsbaai – Explosie van kleur
Ogen komt Pauline de Blocq van Scheltinga te kort als ze heen en weer wordt gezwiept in het water van Valsbaai bij Kaapstad. De klotsbak leeft en beeft, maar o, wat is het genieten!
Als de klepel van een klok die meters ver uitslaat, zo zwiep ik heen en weer. Diepte: variërend tussen de 19 en 25 meter. Ik weet niet wat me overkomt! Er is geen houden aan. Grip houden aan een rots, zoals ik normaal gesproken doe, is hier geen optie. Genadeloos word ik weggesleurd en neergepleurd. En zwiep, én zwiep… ik geef me over. Kijk om me heen en zie dat ik baad in een compleet andere onderwaterwereld dan in Nederland, of de tropen. Zwiep, zwiep… ik laat me oppakken en neersmijten naar gelang de onverbiddelijke deining. Kom maar op dan! Zalig is het, speels.
Het zicht is goed en wat ik zie is fantastisch. Rotsen zijn begroeid met zee-egels en zachte koralen die mee wuiven op het ritme van de deining. Onder mij ligt mijn eerste haai! Hij ligt onverstoorbaar en is klein, volmaakt, prachtig. Ik ben door het dolle, joehee, mijn eerste haai! Kate laat zich niet van de wijs brengen door de deining en vereeuwigt de haai.
Ik kom ogen tekort, want wat is het prachtig. Nu word ik bijna bovenop een prachtige naaktslak geslingerd, en weer teruggetrokken. Heen, en weer. Hoe kan ik daar nou wat dichterbij komen? Ik zwem mee met de ‘heenzwiep’ en jawel: de naaktslak bevindt zich nu redelijk binnen mijn bereik. Gelukkig zijn het grote joekels. Ik wijs aan, Kate fotografeert. De klotsbak is een speeltuin voor alles wat leeft en beeft, en nu ook voor mij.
— Zwiep, zwiep… ik laat me oppakken en neersmijten naar gelang de onverbiddelijke deining. Kom maar op dan! Zalig is het, speels. —
Kate Jonker is mijn duikmaatje vandaag. Kate en Deon Jonker van Indigo Scuba in Valsbaai, vlakbij Kaapstad waar ik op vakantie ben, nemen mij vandaag mee naar hun achtertuin. Nee, niet de prachtig wijnvelden, maar de onderwaterwereld in de buurt van Kaapstad.
De afspraak is dat ik aanwijs en Kate fotografeert. Gezien de deining hoop ik op enkele lucky shots van Kate. De omstandigheden om te duiken zijn al pittig, maar om te fotograferen lijkt het mij praktisch onmogelijk.
Een uitstapje naar mijn familie om met hen kerst en oud & nieuw te vieren was in oktober zo geboekt. Omicron stak bijna een stokje voor onze plannen. Vertrouwend op een goede en gezonde ontwikkeling rondom deze bijzondere reis wierp ik een visje uit bij Linda Ferwerda. Misschien kende zij een adres bij Kaapstad waar ik kon duiken? Linda noemde Kate Jonker, vanwege haar mooie foto’s.
Het contact met Kate & Deon Jonker van Indigo Scuba was snel gelegd. De fikse wind die in dit jaargetijde in de Kaap waait, maakt duikplanningen wel onzeker. Spannend, dus. Of ik even een foto van mijn duikbrevetten kon mailen? Ai… niet bij me. Een logboek dan? Ja. Thuis, met al mijn duikbrevetten daarin. Ik stuur WhatsAppberichten met links naar eerder geschreven DuikReports. Zet mezelf in de etalage door te schrijven dat ik diverse specialisaties heb gedaan, zoals Grotduiken in Open Water en Driftduiken in de Oosterschelde bij de NOB. Een foto van een pasje van een PADI Nitrox-cursus die ik ooit heb gedaan vis ik uiteindelijk op uit mijn telefoon. Zo kan de duikschool zich indekken, teken ik zonder leesbril bij de benodigde kruisjes, huur een shortie, vergeet die mee te nemen op de boot… Over de Uber die niet kwam opdagen op de afgesproken tijd zal ik maar niet reppen – dat heb ik weer. Maar: ik ben er!
Prachtig weer, fijne mensen aan boord, een schitterende boot die over de steeds hogere golven van Valsbaai spuit voert de spanning op. Singels om onze voeten in te steken en handvatten om ons aan vast te houden maken het een veilige toer. Pinguïns surfen pijlsnel mee door de golven. Een Aalscholver vliegt ons quasi nonchalant voorbij – jemig, wat een snelheid. Kaapse pelsrobben warmen hun buik en pootjes door op hun rug te zonnebaden op de waterspiegel. Quasi log en lui aan de wateroppervlakte. Gaan we deze acrobaten op diepte zo treffen?
We zijn aanbeland bij duikstek Steenbras Diep. De schipper brieft ons nauwkeurig en checkt of we het allemaal hebben begrepen. Sinds september heb ik niet gedoken en dan ineens dit, met een natpak. Met ons drieën naast elkaar rollen we tegelijkertijd achterover en dalen af via de ankerlijn. Enorme draden en vlokken in de eerste meters. Het is goed koud – mijn zeven millimeter natpak is zorgvuldig dichtgemaakt, maar blijkt niet gewapend tegen tien graden water. Afleiding genoeg gelukkig, op 25 meter diepte.
— Pinguïns surfen pijlsnel mee door de golven. Kaapse pelsrobben warmen hun buik en pootjes door op hun rug te zonnebaden op de waterspiegel. —
Het zicht is uitstekend op diepte. Wij duiken met elkaar en voordat ik er erg in heb word ik bevangen door de kou. Duiktijd: 17 minuten. Ik ga er mooi niet uit, want jongens, wat is het hier mooi! Er liggen nog meer jonge haaien op de bodem van de oceaan. De naaktslakken en eisnoeren zijn gigantisch groot. Jammer dat ik mijn duikloep niet bij mij heb, en mijn eigen lamp. Ohhh, ik heb het zó koud… voor het eerst lukt het mij niet om in mijn pak te plassen om zo mijzelf op te warmen. Alles is afgekneld, ook dáár. Maar ik duik door. Duiktijd: 26 minuten. Voor mijn gevoel is het een eeuwigheid. Ik wijs van alles aan en Kate fotografeert zwiepend door. Deon heeft zijn GoPro mee en laat mij weten dat er Kaapse pelsrobben om ons heen cirkelen. Schuddend van de kou inmiddels kijk ik verdwaasd om me heen. Ik zie ze niet, ligt dat aan mij?
Na een tijdje zit de eerste duik erop. We stijgen gezamenlijk op en hangen in het blauw de veiligheidsstop uit. Oppassen hier met de nog grotere deining; je schiet ongemerkt zo door de zes meter heen. De zon breekt door het wateroppervlak. Ah, het is lekker warm ineens, heerlijk. Duiktijd: vijftig minuten. Temperatuur: elf graden.
Eenmaal aan boord gehesen pak ik mijn boterhammen. De kaas schudt er tussenuit, zo hevig ben ik aan het schokken van de kou. De zon schijnt, maar ik warm niet op. Een duikmaat biedt mij zijn windjack aan. Ik trek het over mijn natpak en cap aan, rits het zover mogelijk dicht en heb het nog steeds steen- en steenkoud. Oh, wat ben ik blij dat ik mijn brood mee heb genomen! Voor een kop thee of iets anders te drinken zou ik een moord doen.
Over Indigo Scuba
Indico Scuba is een familiebedrijf in het pittoreske dorpje Gordon’s Bay, dertig minuten rijden vanaf Kaapstad International Airport. Het wordt gerund door Kate & Deon Jonker die het duikcentrum in 2008 hebben opgericht. De twee nemen duikers mee naar de topduikstekken aan de oostkant van Valsbaai. De kleurrijke diversiteit van het onderwaterleven is bijzonder en interessant, omdat de Atlantische en Indische Oceanen hier in de buurt samenkomen.
Indigo Scuba neemt maximaal vier duikers per gids mee. Wil je spullen huren of meer leren over onderwaterfotografie? Ook dan ben je er aan het goede adres. Iedereen die graag wil leren duiken of al gevorderd is, is hier welkom.
2 reacties
Eduard Bello
Wat een fantastisch avontuur. Mooie aanwijzingen, als dit de foto’s zijn van jouw gespotte dieren dan was de duik nog mooier dan je al omschreef. Top
Pauline de Blocq van Scheltinga
Dank je wel Eduard, het was pure magie, ik ga weer terug want het smaakt naar meer!