Test: Venture Heat V3 warmtevest
Met een elektrisch verwarmd ondervest houd je jezelf lekker warm, zelfs in het koudste water. DuikeninBeeld stelt zich 5 vragen bij het nieuwste vest voor sportduikers van Venture Heat.
Waarom een warmtevest?
Naast luchtvoorraad en nultijd is de watertemperatuur een beperkende factor bij het duiken. Water geleidt warmte veel beter dan lucht. Met een goed sluitend natpak of een droogpak met onderpak bescherm je jezelf tegen de kou. Dan nog voel je na verloop van tijd de rillingen opkomen. Milde onderkoeling verhoogt de kans op decompressieziekte. Motoriek en beoordelingsvermogen worden minder als je het koud hebt. En een dalende kerntemperatuur zorgt ervoor dat handen en voeten ook koud worden. Kou betekent: korter duiken. Tenzij je een kacheltje meeneemt in je pak. Er zijn verwarmde onderpakken met een kabel door de inflator van het droogpak naar een batterij die je op de zij draagt. Een andere aanpak is het verwarmde ondervest waarbij je de batterijen op het vest en dus onder je pak draagt. Het Venture Heat V3 is zo’n warmtevest. Het vest is 100% waterproof, dus geschikt om te dragen onder een droogpak én een natpak.
Wat zit er in de doos?
Het Venture Heat warmtevest wordt geleverd in een compact tasje. Het vest ligt bovenop, met een extra zijpaneel en een waszak erbij. Daaronder ligt de doos met het ‘power pack’. Dat bestaat uit 2 batterijen, 1 batterijlader, de controller en bijbehorende lader. Het ziet er allemaal zeer robuust uit. De 11 Volt 5000 mAh Li-ion batterijen zijn stevig verpakt in een slagvast kunststof omhulsel. Ze zijn waterdicht tot 100 meter. Twee o-ringen op de stekker zorgen voor een waterdichte verbinding met de warmtekabel in het vest. De controller is de eenvoud zelve met slechts 1 grote knop. Het vest is van softshell (polyester en spandex) materiaal en voorzien van diepe zakken voor de batterijen. Er is voor en achter een warmtepaneel. Dat wordt gevormd door een soepele kabel die door het vest loopt. Deze kabel bestaat uit een bundel dunne flexibele koolstof vezels die worden beschermd door een zacht rubberen omhulsel. De warmtepanelen stralen ‘far infrared’ (FIR) warmte uit, die dieper doordringt in de spieren en gewrichten.
Hoe gebruik je het warmtevest?
Dat begint met het opladen van de batterijen en controller. Nadat je het vest hebt aangetrokken, doe je de batterijen in de zakken en maak je de kabels vast. Vooral niet vergeten de batterijen aan te zetten! Door de grote knop op de batterij 2 seconden ingedrukt houden, zie je 4 lampjes aan gaan (bij een volle batterij) en is het vest klaar voor gebruik. Het onderpak of natpak gaat er vervolgens overheen. Om te voorkomen dat het vest opstroopt als je je pak aantrekt, zet je de splitriem vast die tussen de benen loopt. Ik vroeg me af of het vest onder mijn onderpak en droogpak zou passen maar dat ging prima. Het softshell materiaal is dun en rekbaar. De batterijen zitten op de zij onder de oksels. Ik had bij het sluiten van mijn droogpak geen last van het vest. Tijdens de duik bedien je het vest met de controller. Die staat in draadloze verbinding met een ontvanger linksonder op het vest. Door de knop ingedrukt te houden zet je de controller aan. Daarna steeds 1 keer indrukken voor het inschakelen en standje hoger of weer lager zetten van het vest. Er zijn 3 standen. De ontvanger geeft je even zoveel bevestigende ‘porren’ in je zij als teken dat het signaal is doorgekomen. Na de duik zet je de batterijen uit en spoel je het vest in zoet water. De stekker en de plug op de batterij vet je in met het bijgeleverde vet. Mocht het vest na een duiktrip stinken als een bunzing: dan gewoon in de waszak doen en wassen in de wasmachine op maximaal 30 graden.
Batterijen onder je pak, gaat dat wel goed?
Er zijn duikers die het geen prettig idee vinden om batterijen onder hun (droog)pak te stoppen. Tijdens de duik kun je er niet bij. Het idee van batterijen in combinatie met water, beelden op tv van dagenlang brandende schroothopen als gevolg van afgedankte batterijen in de vuilnisbak… Veel duikers vinden het prettiger om in geval van kortsluiting of oververhitting de batterij te kunnen uitschakelen of afkoppelen. Aan de andere kant: brand in een batterij is als regel het gevolg van beschadiging. Als de batterij wordt geplet, gekneusd, op de barbecue wordt gelegd of doorboord, beschadig je het membraam tussen de stoffen in de batterij en ontstaat er een reactie. Bij normaal gebruik volgens de instructies van de fabrikant lijkt me het risico op een batterijbrand bij dit vest verwaarloosbaar. Ook de kabel wekt vertrouwen. Er wordt gebruik gemaakt van een zachte, flexibele kern van koolstofvezels met een lage temperatuur die de huid (en het vest) niet verbrandt. Microchips in beide panelen regelen de temperatuur en beschermen tegen oververhitting.
En hoe voelt het?
In 1 woord: warm. Ik dook het Venture Heat V3 warmtevest in Hemmoor, de kalksteengroeve in het noorden van Duitsland die bekend staat om het heldere en ijskoude water (4 graden). Je moet er niet voor niks met dubbele kranen duiken, de kans op bevriezing van de automaten is reëel. Ik droeg het vest onder een Santi droogpak en een Fourth Element Arctic onderpak. Onder het warmtevest nog een Craft onderhemdje dat ik normaal bij het fietsen draag. Ik voelde me niet beperkt in mijn bewegingsvrijheid. De receiver op het vest reageert meteen op het signaal van de controller. De controller geeft tijdens de duik ook steeds aan op welke stand het vest staat. Maar dat voel je ook. Stand 1 verdrijft de eerste kou die door het pak prikt. Stand 2 is aangenaam warm op borst en rug, dankzij de 2 warmtepanelen. Omdat de warmte van 2 kanten komt, lijkt hij dwars door m’n ribbenkast te trekken. Stand 3 heb ik heel even gebruikt, die vond ik gewoon te warm. Doordat het softshell materiaal waterdoorlatend is, heb ik tijdens onze redelijk actieve duiken geen last van zweet op de huid. Op stand 2 maak ik een duik van 50 minuten en hou nog 3 lampjes batterij over. De totale brandduur is 3 tot 6 uur. Dat komt goed uit, want tussen de duiken hou ik mijn droogpak aan en de verwarming verdrijft ook de kou van de noordenwestenwind die ons over het water tegemoet waait. Zo begin ik lekker warm aan de tweede duik.
Tekst en foto’s: Rob Aarsen
