Vincent Dorresteijn – SS zandkasteel en SS Madrid
Al enkele weken zag hij met gepaste jaloezie berichten op facebook voorbij komen van Noordzee duikteams die verslag deden van trips naar de Noordzee. Voor Vincent Dorresteijn werd het ook weer tijd voor een duikje!
Datum: 25 juni 2016
Duiklocatie: Noordzee
Ik vond het zelf ook wel weer hoog tijd worden dus heb ik Coen Onstwedder een whatsapp gestuurd om aan te geven dat ik het komende weekend graag weer een keer mee zou willen. Coen Onstwedder en Hugo Raven vormen samen met vaste opstappers Peter Vet en Leonard Smiet en instructeur Bjorn Sloos het duikteam Northseadivers. Als je een keer mee wilt en je hebt voldoende ervaring neem dan vooral eens contact met hen!
Het antwoord van Coen was kort en veelbelovend. “Komt goed!” Ik had zelf ook al op de windfinder app gekeken. Dit is een app waarmee je voorspellingen van golfhoogtes op zee kan zien. Het zag er inderdaad goed uit maar zoals iedereen die wel eens op de Noordzee duikt weet is dat het zomaar kan zijn dat de voorspelling veranderd en dat als de golven te hoog worden er niet uitgevaren word. Dit moet je dan ook niet willen want dat is veel te gevaarlijk en sowieso erg oncomfortabel.
Woensdag kwam het verlossende whatsappje binnen op de groepsapp van duikteam Northseadivers. Wie wil er mee voor 2 duiken? We gaan met 2 boten en we vertrekken om 9.30. Ik had die middag voor de zekerheid mijn 15 liter duikflessen al laten vullen met ean32 dus ik was er klaar voor! Vrijdagavond heb ik mijn duikspullen nog eens extra goed nagekeken en alles klaargezet. Check check dubbel check! Ik had om 8.15 afgesproken met Hugo om te carpoolen. Hugo woont namelijk vlakbij mij en dat is wel zo gezellig. Hugo duikt samen met Coen al jaren op de Noordzee en als je er naar vraagt heeft hij altijd wel iets spannends te vertellen over het duiken op de wrakken van de Noordzee!
In de haven in Den Helder staan al een aantal duikers te wachten. Een aantal ken ik al en aan een aantal stel ik mij even voor. Aan boord van de Mac-O gaan Bjorn, Bart, en Richard van duikteam Heerenveen mee en daarnaast is Glen helemaal uit België gekomen om een keer mee te duiken. Ik zelf ga met Hugo mee op de Red Rover samen met Leonard en Joost die helemaal uit Zierikzee komt. Net vertrokken keert Hugo ineens weer om. Simon stond bij de haven en Hugo was helemaal vergeten dat hij mee zou gaan. Nu we compleet waren voeren we naar de sluis en daarna de vlakke Noordzee op. Er was amper een golfje en dat is natuurlijk gunstig.
De Mac-O is wat sneller dan de Red Rover en is voor ons uitgevaren om alvast te gaan kijken bij het wrak. Het bleek maar een klein wrakje te zijn en zodoende besloten zij om een ander wrak te pakken een klein stukje verder. Na ruim 2 uur varen kwamen wij aan en na even zoeken werd het anker uitgegooid. We waren ruim op tijd en de stroming was er nog lang niet uit. We namen allemaal een hapje en een drankje en zagen nog een zeehond met z’n kopje boven water komen. Ineens zagen we met hoge snelheid een RIB op ons af komen. Het bleek de kustwacht te zijn en ze wilden weten of we al gedoken hadden. Met de belofte dat zij later nog wel even zouden komen kijken vertrokken zij weer maar we hebben ze de rest van de dag niet meer gezien. Ik denk dat ze bang waren dat we een grote kist met gouden munten zouden vinden op het wrak.
Ongeveer een uur later konden we te water. Simon lag er als eerst in en daarna ik. Achter elkaar daalden we af langs het ankerlijn. Onderweg kwamen we nog een gigantische kompaskwal tegen. Op een diepte van ongeveer 21 meter kwamen we op een zandbodem aan maar we zagen geen wrak. Na het vast maken van de wrakkenreel aan het anker zwommen we een poos rechtuit maar nog steeds geen geluk. Simon en ik zwommen terug naar het ankerlijn en zijn zonder succes nog een aantal kanten op gezwommen. Na het opstijgen langs de ankerlijn bleek dat Joost ook niets had gevonden. Hugo wilde er net in springen. Ik zei tegen hem dat hij hier niet te water hoeft maar Hugo zei dat hij het toch ging proberen. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij als enige het wrak gevonden heeft. Na een poos kwam Leonard naar boven en even later zagen we de hefballon met het anker boven water komen. Hugo en Leonard hadden ook niets gevonden en gelukkig lag het niet aan ons. Joost vond dat hij nog nooit zo een mooi zandkasteel had gezien. Door de sterke stroming was het anker waarschijnlijk wat gaan slepen en zodoende lagen we wat verder er vanaf. Erg jammer maar dit kan natuurlijk gebeuren. Deze duik heb ik 31 minuten gedoken met een diepte van 21,6 meter
Hugo vroeg ons of op welk wrak we voor de tweede duik wilde bezoeken. Unaniem werd besloten dat het de SS Madrid zou worden. Dit was een passagiersschip uit Duitsland van 134 x 17 x 11.5 meter. Tijdens de oorlog is het schip aangevallen door een Brits vliegtuig en is tot zinken gebracht op 9 december 1941. Hierbij zijn 12 mensen om het leven gekomen.
Na een poosje varen en kletsen kwamen we aan en het bleek dat de stroming er al goed uit was. We konden dus direct omkleden. Even later lagen we te water. Tijdens het afdalen zag ik al dat het zicht erg slecht was. Nog voor ik het door had lag ik boven op het wrak. Het zicht was misschien 50 cm maar het wrak is prachtig begroeid en heeft alle kleuren van de regenboog. Wat een feest om te zien. Regelmatig zag ik vissen zwemmen maar het zicht was te slecht om ze te herkennen. Op het wrak kon ik alle kanten op aangezien het groot genoeg is. Na een poosje kwam ik aan de zijkant van het schip terecht. Ik had namelijk aan mijn rechterkant zand en linksboven mij het schip. Ik vond het een beetje eng dat ik iets boven mij had vooral omdat ik niet goed kon zien vanwege het slechte zicht. Ik besloot iets op te stijgen en even later kwam ik weer boven op het wrak.
Ik heb het een behoorlijke tijd uitgehouden op het wrak en eenmaal terug bij het ankerlijn zag ik dat er nog maar één haakje aan het anker zat. Dat moest de wrakkenreel van Leonard zijn want hij zou als laatste de hefballon met het anker omhoog schieten. De anderen moesten dus al opgestegen zijn. Zij doken immers op lucht en Leonard en ik op nitrox. Leonard was nergens te beslissen. Voor het zelfde geld was hij 2 meter bij me vandaan maar ik had nog wat tijd over dus zwom nog even de andere kant op. Toen ik 5 minuten later weer bij het anker kwam zag ik dat Leonard er ook was. Ik gaf aan dat ik zou gaan opstijgen. Na mijn veiligheidstop gedaan te hebben ben ik aan boord geklommen. Ik heb 51 min gedoken met een maximale diepte van 18,3 meter.
We waren het met z’n allen eens dat we graag nog eens terug kwamen naar de SS Madrid met beter zicht want dat moet toch een fantastische duik zijn! Na een lekker kopje soep en een bordje Nasi dat Coen bij ons kwam brengen zijn we terug naar de haven gevaren. Vlak voor de sluis kwam er nog een zeehond bij ons kijken. Het schijnt een bekende te zijn en hij word Bertus de zeehond genoemd. Na alle spullen weer in de auto geladen te hebben ging iedereen weer op weg naar huis na een mooie dag op zee!
