Sepiatafereel

Elk jaar in april maak ik een paar verkenningsduiken bij de Bergse Diepsluis. Ik onderzoek dan hoe de (nieuwe) routes van de sepiatentjes lopen en waar de herkenningspunten zijn. Als de sepia’s er eenmaal zijn, kost het mij weinig moeite om ze te vinden. Het is dan een kwestie van de routes nazwemmen.

Deze sepia’s kwam ik tegen bij een paar losse stokken. Voor mij vertelt deze foto het verhaal van wat ik telkens zie onder water. Het vrouwtje zet de eieren af en het mannetje is continu op zijn hoede en houdt andere sepia’s op afstand. Kijk maar eens naar zijn tentakel, die hij uitsteekt voor het naderende sepiakoppel. Ik heb dit hele tafereel bijna een uur mogen aanschouwen.