Inloggen

Wachtwoord vergeten?

Duikreporter

Richard en Marielle de Kok – Moet je gaan duiken op vrijdag de dertiende?

Locatie   Scharendijke en Zeelandbrug

Vrijdag de dertiende, moet je dan wel of niet gaan duiken? Richard en Marielle de Kok deden het, tweemaal zelfs. Of dat een succes werd?

Vrijdag 13 februari is het schitterend weer en we gaan voor de Noordelijke knuppelslakken. Het hele wrak ‘De Zeehond’ schijnt er vol mee te zitten. Voor de duik maken we nog even een babbeltje met een collega fotograaf. Hij gaat net het water in voor wat groothoekopnamen van De Zeehond. Twintig minuten later, als wij het water in willen gaan, is hij al weer terug. Ik kon het wrak niet zien, geen zicht is zijn commentaar. Pfff, dat gaat lekker worden. Vier andere duikers houden het direct voor gezien. Wij gaan toch het water in, want voor macro is een paar decimeter meestal voldoende. Bij de trap schieten we ons kompas op de boei van De Zeehond en we gaan onder. Wow, dat gaat niet best worden is mijn eerste gedachte als ik om me heen kijk. Vijf seconden later zijn we elkaar al kwijt. Gauw weer naar boven en we spreken af dat we gewoon naar de boei snorkelen en dan onder gaan. Paar minuten later zakken we af. Het zicht is nog minder dan belabberd. Ik voel het wrak eerder dan ik het zie. Marielle ben ik onderweg kwijt geraakt. Ik wacht een paar minuten aan het einde van de ketting en snap niet waar ze blijft. Ik stijg weer op en aan de oppervlakte zie ik haar weer bij de boei. Het zicht was zo slecht dat ze tijdens de afdaling de ketting is kwijt geraakt en het wrak niet meer kon vinden. Een tweede poging dan maar. Tegen elkaar aangeplakt zakken we af en beneden schuifelen we handje voor handje langs de reling. Je hebt geeneens het idee dat je langs een wrak zit. Marielle vind het slakje waar we voor gekomen waren. Met rond de 10 cm zicht verloopt de communicatie tussen ons erg slecht. Blijkbaar voelen we elkaar toch niet blind aan 😉 Wat een ellende. Het fotograferen gaat zeer moeizaam. Het slakje is best groot, maar als je bijna niets ziet is het behoorlijk lastig. Marielle hangt strak naast me en helpt me tig keer met richten en terugvinden van de slak. Uiteindelijk staat het diertje er op. Geen top foto, maar met deze omstandigheden ben ik tevreden. Het scheelt toch een heleboel als je op maar 2 cm van je object zit. We zijn het helemaal zat en stoppen ermee. Tijdens het naar boven gaan raken we elkaar voor de derde keer kwijt. Even later tijdens het snorkelen naar de kant zie ik dat ik ook nog de twee bovenste delen van onze snoot ben verloren. Ik zeg nog een paar hele lelijke woorden en bedenk dan dat het allemaal onze eigen schuld is: ‘moet je ook maar niet gaan duiken op vrijdag de dertiende’

Noordelijke knuppelslak (Eubranchus rupium) - Grevelingenmeer (Kabbelaarsrif) - 13 februari 2015

Vier weken later op duiken we wederom een duik op vrijdag de dertiende. Ik denk nog even terug aan die duik met nog geen 13 centimeter zicht. Vandaag ziet het er veel belovend uit. Als we bij de Zeelandbrug onder gaan denk ik net als de vorige keer, Wow! Drie tot vier meter zicht, dat is wel heel lang geleden. Langzaam zakken we de Oosterschelde in en na zo’n drie minuten geeft Marielle een seintje dat ze een snotolf gevonden heeft. Netjes op de plek die onze tipgevers ons hebben gegeven.

 

Rosse sterslak met eieren (Onchidoris bilamellata) - Oosterschelde (Zeelandbrug) - 13 maart 2015

Helaas ligt het dier er een beetje suf bij en dan ook nog eens achterstevoren. Marielle legt hem nog vast, maar met alleen een achterlijf zal dat wel geen spannende foto worden. Gauw zwemmen we door richting de peilers. Onderweg kom ik nog een donderpad tegen en zien we talloze eiersnoeren van rosse sterslakken. Af en toe zitten de ouders er ook nog gezellig bij. Net voor de peiler zie ik een tweede snotolf. Deze ligt gelukkig wel met zijn koppie naar voren en ziet er wat actiever uit. Ik laat hem aan Marielle zien en ze gaat gelijk aan slag met de camera. De snotolf heeft een dubbel nest, wat te zien is aan de twee verschillende kleuren eieren. Terwijl Marielle foto’s maakt kijk ik wat rond en geniet van het goede zicht.

Snotolf met eieren (Cyclopterus lumpus) - Oosterschelde (Zeelandbrug) - 13 maart 2015

Ik zie veel dodemansduim, talloze vlokslakken en her en der een galathea. De tubularia staat inmiddels ook mooi in bloei. Marielle geeft een seintje dat ze klaar is en vraagt of ik ook wat foto’s wil maken. Ik neem de camera direct over en maak mijn foto’s. De flitsers zijn wat verschoven zie ik en op het moment dat ik wat aan de armen zit te rommelen komt de snotolf in beweging. Hij zwemt op en kijkt me aan. Ik richt snel de camera en hoop maar dat de flitsers een beetje redelijk staan, want ik krijg vermoedelijk maar één kansje. Ik druk af en zie dat de snotolf een keer in zijn eieren blaast en achterste voren gaat liggen. Jammer. Nu maar duimen dat het plaatje gelukt is. We laten de snotolf met rust en zakken af naar het metalen driehoekige rek op een meter of twaalf. Hier probeer ik nog wat groothoekopnamen te maken, maar met de weinige groothoek de we hebben moet ik te veel afstand houden en worden het wel heel stoffige plaatjes.

Dodemansduim (Alcyonium digitatum) - Oosterschelde (Zeelandbrug) - 13 maart 2015

Rustig zwemmen we weer richting trap. Ondiep ziet het er in het zonnetje allemaal weer heel mooi uit. Duiken op vrijdag de dertiende is toch zo slecht nog niet.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Velden met * zijn verplicht *

Nieuwsbrief