Richard en Mariëlle de Kok – Twee keer Nieuwe Kerkweg

Richard en Mariëlle gaan op zoek naar de zeedahlia’s op Den Osse Nieuwe Kerkweg. Ze weten waar ze zouden moeten zitten, maar ze ook werkelijk vinden is zelfs voor deze ervaren duikreporters niet altijd eenvoudig.

Datum:  april 2016
Duiklocatie: Nieuwe Kerkweg, Zeeland

In april een tweetal duiken in de Grevelingen bij de Nieuwe Kerkweg gemaakt om te kijken hoeveel dahlia’s we kunnen vinden. Op het gemak te water en op zoek naar de twee ondiepe dahlia’s op het plateau. Helaas wil dit niet erg lukken. We hebben echt prima zicht, maar de dahlia’s hebben zich goed verstopt tussen de oesters.

Na tien minuten zoeken geven we het op en gaan op zoek naar de twee dahlia’s die op het wandje zitten. De eerste heb ik snel gevonden. Terwijl ik wat mooie plaatjes probeer te maken gaat Mariëlle alvast op zoek naar de andere dahlia. Na een minuut of vijf is ze terug en geeft aan dat ze de ander niet kan vinden. Laat ik dan maar weer eens een dahlia met model foto maken denk ik dan als ik Marielle in positie dirigeer. Pfff, blijft lastig en niet echt mijn ding en het wordt dan toch snel stoffig. Ik stop er maar gauw mee.

Vervolgens op weg naar de rifbollen om de witte dahlia te gaan zoeken. Deze werd bewaakt door een grote noordzeekrab, die bovenop de rifbol zit. Erg leuk tafereeltje, wat je eigenlijk alleen maar in de Grevelingen tegenkomt. Na een paar foto’s nog even afzakken naar een meter of tien, omdat hier ergens bij de platen ook nog ene mooie dahlia zou moet zitten. We hebben hem echter nog nooit gevonden en helaas hebben we deze vandaag ook weer niet kunnen vinden. Na ruim een uur op het gemak weer terug naar de steiger. Onderweg nog diverse grote garnalen en botervisjes. Erg leuk allemaal en er is alweer aardig wat leven te bespeuren.

Twee weken later gaan we in de herkansing denken we. Helaas is de situatie helemaal niet vergelijkbaar. Het weer is heel slecht en staat slechts een auto geparkeerd. Het zicht blijkt dramatisch. Het water is donderbruin van kleur en er is maar een paar decimeter zicht. Ik zwem richting noord om zo snel mogelijk diepte te maken. Helaas is het bij het wandje ook nog steeds troebel bruin. Net boven de rifbollen, op zo’n 7½ klaart het gelukkig op. De grote bollen staan met het bovenzijde in de troebele laag. Hieronder is het zicht zo’n twee meter. Ik bezoek teleurgesteld de witte dahlia, want persoonlijk vind ik de gevlamde rode dahlia’s toch het mooist, maar dat gaat het echt niet worden. Gelukkig is het zicht dieper wel oke. Na nog wat landschapjes van zakpijpen, anjelieren en wat spelen met de camera instellingen vind ik het na een uur wel prima zo. Bij de steiger wordt ik nog aangesproken, door een onderhoudsploeg, of ik onderwater wat bouten wil bevestigen en vastdraaien. Prima, zeg ik, maar als ik in het water ligt te deinen met 20 cm zicht, zie ik niet wat ik doe en krijg het niet voor elkaar om een eenvoudig bout erin te draaien. Ze hadden het ook twee weken terug moeten vragen denk ik, als ik ze hun gereedschap teruggeef.