Richard de Kok – Zon, zee en… bergen
De Costa Brava is meer dan de Illes Medes. Duikreporters Richard en Mariëlle de Kok gaan langs de kust van het vasteland duiken.
Datum: 27 en 28 mei
Duiklocatie: Illes Medes, Spanje
Tijdens onze mini-duikvakantie in het Spaanse L’Estartit waren we van plan om zes duiken te maken bij Illes Medes. De eerste en laatste duik bleken we niet naar de eilandengroep te gaan, wat we in eerste instantie erg jammer vonden. Reden was dat er een aantal zeer onervaren duikers waren en die mogen niet zonder checkduik richting de eilandjes. Met wat teleurstelling stappen we toch maar op de boot met de fraaie naam Calypso.
We varen een stukje en gaan dus duiken langs de kust van het vaste land. Wij mogen gelukkig gezien onze ervaring gewoon ons gangetje gaan. We krijgen vooraf alvast een duidelijke briefing en we stappen ruim voor de rest van het duikgezelschap het water in. Dit gaat ons vermoedelijk veel extra duikminuten opleveren.
Het zicht aan de kust is redelijk, maar wel behoorlijk stoffig. Ik schat dat we tussen de tien en twaalf meter zicht hebben. Alle rotsen zijn begroeid met diverse soorten groene en rode wieren, die ondiep vrolijk rondwapperen in de golfslag. Her en der zeeappels en rode zeesterren. Vis is er in overvloed, diverse lipvissen, slijmvissen, grondels, af en toe een moeraal of middellandse zeemurene en grote scholen met zeebrasems. De watertemperatuur valt wel tegen. Vorige week had ik in Nederland bij de Oesterdam 17 graden en nu zie ik 15 graden op de display staan. Heel bijzonder, want we rijden 1200 km naar het zuiden en dan zou je wel wat warmer water verwachten. Ik red het wel in mijn natpak en voor Mariëlle hebben we gelukkig haar droogpak meegenomen. Op land is een droogpak wel wat warm, maar aangezien we op de boot pas omkleden in de wind is het prima te doen.
Ik zie Mariëlle tevreden rondscharrelen en ik focus me ook weer op het rif. Na een half uur duiken we door een soort kloof en draaien dan weer langzaam richting de ankerplaats. We zitten nu rond de 20 meter diep. Af en toe komen we wat slakjes tegen, schitterende beestjes. We zijn toch wat verbaasd over de kleurpracht. Voor deze vakantie hebben we besloten onze 15 jaar oude PEN-1 weer van zolder te halen, zodat we zowel met de macrolens aan de slag kunnen en ook altijd de groothoek of fisheye mee hebben. Die laatste zit nu op de PEN-7. De PEN-1 blijkt het nog steeds voortreffelijk te doen.
We zijn heel blij met deze keuze als ik ineens een grote octopus op een rots zie zitten. Met de macrolens was dit niet handig geweest. Nu kan ik met de groothoek een mooie plaat schieten van dit achtarmige schepsel. Super om te zien hoe het dier van kleur verschiet, blij is hij duidelijk niet. Ik maak drie keer een foto en laat hem of haar maar weer met rust. We liggen er al ruim een uur in, dus we geven even flink gas om na bijna 70 minuten bij de boot uit te komen.
De laatste duik is om eerder genoemde reden ook weer een kustduik. Het is hier vrij eenvoudige duiken. Heen met het rif aan de linkerkant en langzaam zakken naar een meter of 20 – 25. Overal heel veel vis en telkens kleurige slakjes en platwormen die fraai afsteken tegen het rif. We komen ook nog hermietkreeften tegen en een oranje kleurig familielid van de recent in nederland aangekomen flamenco-platworm. De duiken vervelen geen moment en op 25 meter gaan we nog even een soort kloof in die vrij nauw is. Mariëlle ontdekt hier een tweetal langousten. Leuk, want deze waren we in de afgelopen vijf duiken nog niet tegengekomen. Als we achteraf na onze zes duiken nog eens door het logboek bladeren, zijn we van mening dat de kantduiken zeker geen straf zijn, maar een goede aanvulling op de duikstekken bij Illes Medes. Alles heeft zo z’n charme.
Ook de fantastische korte pittige deco-duik bij Illes Medes met duizenden gorgonen op het 35-meter plateau gaan we nooit meer vergeten.Tussen die gorgonen zie je dan weer diverse tandbaarzen en de grootste schorpioenvissen die we ooit gezien hebben. Als klap op de vuurpijl waren we saampjes en hebben we helemaal privé een voorstelling gehad van een maanvis (Mola mola) op 39 meter. Ik heb enorm genoten en gekeken naar het zeer apart bewegende wezen. Magisch was het. De foto hiervan staat in ons geheugen en kan ik dus niet delen, maar ik heb toch geen spijt dat ik niet op het knopje heb gedrukt 🙂
Na de laatste duiken alles goed spoelen en afscheid nemen van Jacqueline en Peter Lane. Bijzonder koppel, want ze zijn al in de zeventig en nog steeds begaan met en actief in deze bijzondere duikwereld. Pittige baan, want in het seizoen werk je 24/7.
Aansluitend aan de halve week in L’Estartit gaan we nog naar de Pyreneeën voor een paar dagen wandelen in Andorra. Heerlijk om het zoute water te combineren met een paar dagen frisse berglucht en mooie vergezichten. Op weg in auto besluiten we dat we, als het even lukt, volgend jaar weer teruggaan. We vonden het een zeer geslaagde combi en een stuk gevarieerder dan de laatste twee maal in Egypte, aangezien wij niet van de drukte en het strandleven houden.
