Nudibranch Safari in Kroatië

Lilian Schoonderwoerd en Astrid Vis reizen voor een zeenaaktslakkensafari af naar Kroatië. Met hun verhaal doen ze mee aan de Reportagewedstrijd.

 

Geïnspireerd door in Kroatië genomen foto’s van ‘slakkies’, zoals Astrid, mijn reisgenote, en ik onze meeste favoriete onderwaterdieren liefkozend noemen, besluiten we dat onze duikvakantie in 2016 die bestemming krijgt. Dat Kroatië daarnaast een low budgetbestemming blijkt, is een interessante bijkomstigheid.

Via bevriende duikers hebben we een adres van een duikschool in Selce gekregen. De (Nederlandse) eigenares van Mihuric Dive Centre, Maggie Carr, is super behulpzaam en regelt naast een duikpakket op maat, ook een prima logeeradres voor ons.

De reis er naartoe maken we met de auto, super fijn natuurlijk, want je kunt al je duikbenodigdheden meenemen zonder op gewicht te hoeven letten. Helaas valt de af te leggen afstand wat tegen. File op de heenweg hebben we nauwelijks maar aan alle Deutsche Autobahnen wordt gewerkt en we rijden van de ene snelheidsbeperking de andere in. Dat we die soms te laat opmerken, levert ons na afloop van onze budgetvakantie wat schrik op in de vorm van drie bekeuringen. We komen met diezelfde schrik vrij: de totale schade bedraagt uiteindelijk vijftig euro, waardoor we ook hiermee binnen, een overigens niet begroot, budget blijven.
Na aankomst is onze eerste rit naar de duikschool waar onze uitrusting in een kluis opgeslagen kan worden. De duikschool ligt pal aan het strand en via een comfortabel trapje zwem je zo het huisrif op. Maar met een rit van 16 uur achter ons, besluiten we daarmee te wachten tot de volgende dag.
Onze eerste duik op het huisrif, een landschap van zand en grote rotsblokken, maken we met een dive guide. Ons is trefzeker een zeepaardje beloofd, dus vol vertrouwen duiken we achter onze gids aan. Na 11/2 zoeken is de lucht van de gids op, hebben wij hem diverse zeenaaktslakken aangewezen en het paard niet gevonden. ‘s Avonds hebben we het meteen nog eens geprobeerd. En dan vindt Astrid niet één, maar zelfs twee exemplaren!

Een nachtduik op het huisrif is sowieso de moeite waard! We zien verschillende soorten krabben, garnalen en natuurlijk octopussen! En de zeenaaktslakken vallen in het licht van onze lamp zelfs beter op dan overdag!

De meeste andere duiken maken we vanaf de boot, een ervaring op zich. De schipper, wiens favoriete duikers wij zijn, nodigt ons na elke duikdag uit om bij hem thuis de beste wijn van Kroatië te komen drinken en verwent ons met geroosterde maïskolfjes. Het is voor hem dan ook een teleurstelling dat wij het laten bij het accepteren van bekertjes water op de boot zelf.

Het varen is héél relaxed, zelfs voor iemand die al zeeziek wordt als ze golven zíet. We genieten van zon en water en boffen met een divemaster die tijdens een dagtrip ons in de lagune waar we lunchen, wijst op de ruïnes van de oude stad Korinthia. Ook doet hij ons een (indrukwekkend en emotioneel) relaas over zijn oorlogservaringen in het voormalig Joegoslavië.

Maar het mooist zijn natuurlijk onze duiken. Op één wrakduik na duiken we over het algemeen in een rotsachtige landschap met schitterend begroeide wanden waarop het een uitdaging is om slakjes te vinden. Van het gezelschap aan boord liggen wij meestal als eerste in het water, maar komen er ook altijd als laatste weer uit. Terwijl wij verliefd door onze loepjes naar een slakje van 5 millimeter staren, worden we door turbovinnende duikers regelmatig ingehaald. We zijn maar één keer jaloers: terug aan boord horen we dat de groep die bij de divemaster zwom een Zeus faber heeft gezien.

Wennen is de door thermocline enorm uiteenlopende temperaturen onder water. Maar na een uurtje bibberen in onze 7 mm is het heerlijk om uit te duiken in water van 25 graden, zodat we altijd weer opgewarmd de boot op klimmen.

In totaal vinden we ruim 20 verschillende soorten slakken, van sommige zoals de luipaardslak en de  Flabellina ischitana en Cratena peregrina  tientallen. Andere soorten zoals de paarsgestippelde Felimida luteorosea en de ieniemienie Trapania lineata zien we maar één keer.

‘Grote’ vissen zien we deze week niet. Uit onze vondst van een haaienei, gehecht aan gorgonen, blijkt dat ze wel in de buurt zijn. Maar ook met waarnemingen van een sterrenkijker, conger eal, schorpioen- en lipvissen, een schattig sepiolaatje, sepia’s en pijlinktvis zijn we dik tevreden!

Na vijftien schitterende duiken en relaxen tussendoor is het tijd om weer naar huis te gaan. Een ervaring rijker en vanuit die ervaring kunnen we zeggen: duiken in Kroatië? Een aanrader!

Tekst: Lilian Schoonderwoerd
Foto’s: Astrid Vis

Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!

De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
                       

Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.

LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.