Gehandicapt? Of gewoon lui?

Voor de 18de keer vertrekt Marion van Beek naar Bonaire. Waarom weer Bonaire? Het antwoord vind je in het verhaal dat Marion van Beek inzond voor de Reportagewedstrijd: Gehandicapt? Of gewoon lui?     

We pakken de koffers voor onze 18de keer Bonaire. Achttien keer? Ja voor de 18de keer. Vaak vragen mensen ons waarom altijd naar Bonaire? Tja, waarom Bonaire?

Het is niet altijd Bonaire geweest. We hebben duikvakanties gehad op vele mooie bestemmingen. Maar het gemak, de prachtige riffen en van niemand afhankelijk zijn vind je alleen op Bonaire. De eerste 15 edities van onze vakantie gingen zoals bij de meeste buddyparen die op vakantie zijn. Appartementje gehuurd, pick-uptruck en onbeperkt lucht en lood. Dan kan de vakantie echt beginnen. Leuke duikstek zoeken, pick-up bij het water parkeren, opbouwen en snel het water in voordat je smelt. Na de duik genieten van het uitzicht en de meegebrachte versnaperingen en koele drankjes. Vaak zijn er mede-duikers waar je ervaringen over de duikstek of over Bonaire mee uitwisselt. Gezelligheid alom dus.

Soms zag ik een buddypaar waar alles toch een beetje anders was. Vol belangstelling volgde ik wat er allemaal gebeurde. Buddy 1 houdt zich alleen bezig met pak en laarzen aantrekken. Buddy 2 is zeer druk met het opbouwen van 2 duiksets. Buddy 1 loopt zonder uitrusting relaxt het water in. Buddy 2 komt er achteraan met een rood en bezweet hoofd om de uitrusting bij buddy 1 om te hangen. Buddy 2 gaat vervolgens weer terug de kant op om de eigen uitrusting op de rug te hijsen. Pff wat een gedoe…

Als ik zoiets zag sloeg mijn fantasie altijd een beetje op hol. Wilde buddy 2 op duikvakantie en buddy 1 niet? Wilde uiteindelijk buddy 1 wel mee, maar alleen als de uitrusting gedragen werd? Was dit luiheid of was er iets anders? Ik zal het nooit weten, ik heb het nooit gevraagd. Een ding wist ik wel, als ik op die manier moest duiken, zou ik er mee op houden…

Nummer 18
We hebben de koffers gepakt voor onze 18de keer Bonaire. Assistentie voor mij op Schiphol is geregeld. Rolstoel is aangemeld bij de KLM (ik kan nog maar maximaal 25 meter lopen door 2 soorten ernstige reuma).

We hebben een rolstoelvriendelijk appartement gehuurd, pick-up truck gehuurd en een knipkaart voor de lucht. Hopelijk lukt het duiken. Ook hebben we twee kleine 6 liter sidemountflesjes gereserveerd. Een 12 liter fles kan ik niet meer op mijn rug hebben. De vakantie kan beginnen.

Gemakkelijke instap
Na een aantal dagen bijkomen van de lange reis gaan we een duikstek zoeken met een makkelijke instap. De pick-up wordt bij het water geparkeerd. Ik ga lekker op de klep zitten. Mijn echtgenoot/buddy begint zijn set op te bouwen. Daarna draait hij de automaten op mijn flesjes. Vervolgens helpt mijn buddy mij met het pak aantrekken, helpt mij met de laarzen. Daarna trekt hij zelf zijn pak en laarzen aan. Al die tijd hang ik lui te wezen op de klep van de pick-up. Mijn buddy hangt mijn vest, dat bijna niets weegt zonder flessen, bij mij om. Samen lopen we hand in hand het water in, mijn buddy met mijn flesjes.  In het water worden de flesjes aangehaakt, krijg ik nog hulp met de vinnen. Duikbril doe ik vervolgens zelf. Buddy loopt weer het water uit om zijn eigen set om te hangen en komt weer terug het water in. Pff wat een gedoe… voor mijn buddy dan.

Na de duik genieten we na  op de klep van de pick-up truck en drinken een koud drankje. Ik ben zo blij dat ik nog steeds een duikje kan maken, met heel veel hulp van mijn buddy. Ophouden met duiken? Zo lang ik op deze manier nog een duikje kan maken en mijn fantastische buddy mij wil helpen? Dacht het niet………

Nu zie ik andere duikers naar mij kijken. Er wordt niets gevraagd…..
Vragen ze zich nu ook af……. gehandicapt of lui?

Tekst en foto’s: Marion van Beek

Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!

De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door: