Bali Photo Experience en het pygmeezeepaardje

Astrid Quintus gaat naar Bali om beter te leren fotograferen onder water. Wat haar doel is, lees je in haar inzending voor de Reportagewedstrijd: Bali Photo Experience en het pygmeezeepaardje.

In maart 2016 nam ik deel aan de Photo Experience onder leiding van Edwin van der Sande in Bali. Als onervaren duiker met 20 gelogde duiken en enthousiast bovenwater-amateurfotograaf, had ik hier heel wat te leren. Mijn eerste onderwaterfoto’s bij een vorige vakantie waren namelijk niet om over naar huis te schrijven. Samen met een gezellige groep onderwaterfotografen trokken we naar het prachtige en gastvrije Kubu Indah Dive Resort in het noordoosten van Bali.

Een van de eerste duiken deze reis was bij het USS Liberty Wreck in Tulamben. Een groot beroemd schip dat volop begroeid is met koraal en waar veel leven te vinden is, van groot tot klein. Ook heel klein leven in de vorm van een pygmeezeepaardje dat in de diepte in een gorgoon te vinden is, zo werd me in de briefing verteld. Pygmeezeepaardje? Gorgoon? Ik moest me even laten bijpraten door de groep wat voor moois ik kon gaan verwachten, maar toen stond ik dan ook te trappelen om het water in te gaan. Het pygmeezeepaardje zou dé uitdaging van mijn Photo Experience blijken te worden.

Net hersteld van een flinke verkoudheid, nog niet goed uitgelood, onder de indruk van al het moois dat de Liberty te bieden had, nog steeds wat gespannen: allemaal factoren die ervoor zorgden dat mijn luchtverbruik vele malen sneller ging dan ik wilde. Toen ik het waaierkoraal in zicht kreeg waar het pygmeezeepaardje zou wonen, meldde mijn duikcomputer dat het tijd was om de duik te beëindigen. Wat baalde ik toen ik ’s avonds de foto’s van de ervaren groepsgenoten zag die wel de rust en vaardigheden hadden om dit schattige beestje in beeld te krijgen. Dit moest en zou me ook gaan lukken deze vakantie!

Twee dagen later volgde een nieuwe kans. Bij Gerombong in Kubu maakten we een stromingsduik langs een zeer kleurrijke koraalmuur. Langzamerhand lukte het me om meer gedetailleerde en kleurrijke foto’s te maken. Maar door de stroming was het deze duik ook lastig om goed stil te komen liggen om goede foto’s te maken. Een aanwijsstokje van een collega-duiker, waarmee ik me in het zand of op een kaal stukje rots kon vastprikken, gaf de gewenste hulp.
Doordat we aan het einde van de muur even flink moesten werken om tegen de stroming in te komen, kwam ik opnieuw met te weinig lucht bij de betreffende gorgoon aan. Diep was mijn teleurstelling dat ik ook dit pygmeezeepaardje aan me voorbij moest laten gaan.

Maar de volgende dag volgde mijn revanche! We maakten twee duiken in Amed bij het Japanese Wreck. Ik maakte hier ’s ochtends een heerlijke ontspannen duik, volop genietend van de mooie lichtinval en de vele vissen die hier rondzwommen. Toen ik met mijn buddy om het wrak heen gezwommen was, kwamen we op 11 meter diepte bij een mooi lichtroze waaierkoraal uit. Nauwkeurig keken we of er misschien een pygmee-zeepaardje in woonde, maar helaas, we vonden niets. Wel had ik lol met het fotograferen van een visje dat hier rondzwom. Tevreden met mijn foto’s kwam ik na een klein uurtje boven water voor een welverdiende pauze.

Al snel kwam ook een van mijn groepsgenoten enthousiast boven water: “Astrid, heb je het pygmeezeepaardje gezien?” Een gevoel van diepe teleurstelling maakte zich van mij meester: wéér gemist. Maar tegelijk rees er ook hoop, want na een oppervlaktepauze van anderhalf uur, zouden we hier nog een tweede duik gaan maken. Dus het was nu dus belangrijk om zo gedetailleerd mogelijk te weten te komen waar dit pygmeezeepaardje dan zat. Na even doorvragen bleek het te gaan om het waaierkoraal waar ik eerder zo’n lol had met het visje. Toch niet nauwkeurig genoeg gekeken dus! Maar met nieuwe aanwijzingen waar in het waaierkoraal we precies moesten zoeken, gingen we met een missie terug het water in. En jawel, na ons haviksoog opgezet te hebben, spotten we hem eindelijk tussen de takjes. Nu kwam het erop aan: instellingen camera en flitser goed, goed positioneren, testopname maken. Verdorie, het zeepaardje verbergt zijn kopje precies achter een takje. Maar ik moet en zal met een foto van een pygmeezeepaardje thuis komen vandaag. Andere positie kiezen dus. Nu heb ik zijn kopje wel op de foto, maar het lukt door alle takjes waar hij zich achter verschuilt niet om hem en-profil op de foto te krijgen. Ik verschuif nog iets en nu lijkt hij recht in de lens te kijken: niet helemaal zoals ook voor ogen had, maar ook mooi. Missie geslaagd!

Tekst en foto’s:  Astrid Quintus

Benieuwd naar de andere inzendingen die al gepubliceerd zijn, klik hier!

De Reportagewedstrijd wordt mogelijk gemaakt door:
                       

Ook meedoen? En kans maken op een reis voor twee personen naar Bonaire?
Wil je ook meedoen met de Reportagewedstrijd 2016? Dat kan! Tot en met 15 december kun je inzenden. Klik hier voor alle informatie.
Je maakt kans op een reis voor twee personen naar Bonaire, inclusief vlucht, accommodatie, duiken en autohuur.

LET OP!!!! DE REPORTAGEWEDSTRIJD IS NIET HETZELFDE ALS DE RUBRIEK DUIKREPORTER. ALS JE EEN EERDER GEPLAATST DUIKREPORT WILT INZENDEN VOOR DE REPORTAGEWEDSTRIJD, KAN DAT. JE MOET HET DAN OPNIEUW INSTUREN ZOALS IN DE VOORWAARDEN STAAT VERMELD.