René Weterings – Voorjaarszonnetje onder water

René zoekt het zoete water op en geniet van het voorjaarszonnetje. Natuurlijk gaat de camera mee. 

Datum: 2-4-2017
Duiklocatie: Nionplas

Eindelijk mijn droogpak weer terug gekregen, met een nieuwe stalen rits. Die moet maar eens aan de tand gevoeld worden. Ik pak mijn spullen en rij naar de Nionplas die praktisch in mijn achtertuin ligt.

Mijn vrouw Cindy en zoontje Rowan gaan ook mee, lekker van het goede weer genieten en een stukje wandelen bij deze oude zandwinput. De begroeiing rond de put is recentelijk rigoureus gesnoeid of gekapt, dus je kijkt nu vanaf de weg zo de hele put over. Best mooi dat uitzicht nu, maar het zal in de loop van de tijd ongetwijfeld weer dichtgroeien. Er zijn nog een paar andere duikers op de parkeerplaats en er komt net een buddypaar uit het water, het is vrij rustig nog. Ik pak mijn spullen en begin weer aan mijn ritueel. Het is ondertussen dik drie weken geleden dat ik vanwege een kapotte droogpakrits mijn duiken even heb gestaakt, maar het lukt me nog wel. Helaas duw ik wel weer mijn droogpakhandschoen uit zijn houder, gelukkig krijg ik die ter plekke weer op zijn plaats en hoop maar dat het waterdicht is. Uiteraard gaat dat niet zonder het nodige gevloek…

Rowan zwaait me uit en ik stap het frisse water in, toch voelt het al helemaal niet meer zo koud aan. Dat hebben we nu echt wel achter de rug, het mooie gedeelte van het jaar is aangebroken. Het water ziet er helder uit, het zonnetje schijnt en ik heb er zin in. Eenmaal onder water voel ik de rust over mij heen vloeien, wat lekker zeg. Even lekker alleen zijn, met alleen mijn eigen bubbels als achtergrondmuziek. Ik besluit ondiep te blijven en te kijken of er nog padden of kikkers te vinden zijn. Paringen ga ik niet meer zien denk ik, daar ben ik weer te laat voor. Net als vorig jaar, er lijkt wel een vloek op te rusten bij mij. Het duurt even, maar dan vind ik toch het eerste padje. Heel voorzichtig benader ik het diertje, maar deze reageert schichtig en verdwijnt al snel tussen het riet. Ik scharrel lekker verder en zie de zonnestralen door het water schieten. Het aanwezige fijne stof laat ze extra goed zien, het is een mooi lichtspel.

Het onderwaterlandschap ziet er nog maar grauw uit, begroeiing is er nog nauwelijks. De jonge rietscheuten komen al wel uit de grond, maar dat is het dan ook wel. Vissen zie ik niet, maar wel af en toe een kokerjuffer en een slakje. Vandaag zit mijn fisheyelens er op, dus ik ga voor de landschapjes en heb de stille hoop op een ontmoeting met een snoek. Maar eerst struin ik verder om wat meer padjes te spotten. Ik spot er enkele, maar steeds is het hetzelfde verhaal. Als ik te dicht in de buurt kom zijn ze weg, hoe voorzichtig ik ook ben. Ik laat het voor wat het is en maak wat foto’s van het zonnetje, gewoon omdat het kan!

Ondertussen ben ik bij de omgevallen boom gekomen en geniet van het licht. De zon straalt mooi tussen de takken door, maar het zicht valt hier wat tegen. Ik duik onder de takken door naar de andere kant en ga weer in het ondiepe verder. Even steek ik mijn hoofd boven water en ik word aangekeken door mijn lieve jongen, die stiekem steentjes in het water gooide om mijn aandacht te trekken. Maar ik heb niets gemerkt…de boef! Ik zwaai eventjes en duik weer onder om verder te “snorkelen”. Eindelijk vind ik een padje die blijft zitten en ik kan de domepoort bijna tegen hem aanduwen voor een foto. Echt los van de achtergrond komt hij niet, maar voor nu is dit het beste wat er in zit. Toch leuk!

Als ik richting het diepe deel kijk schrik ik, ik word van dichtbij aangekeken door een mooie snoek. Hij (of zij) ligt precies met zijn kop richting mij, alsof hij me ergens voor wil waarschuwen. Gelukkig is deze mooie snoek niet zo schichtig als de padjes en kan ik er een paar foto’s van maken. Heel rustig zwemt de snoek van mij weg en krijg zijn staart mooi groot in beeld. Ik volg hem even, maar dan verdwijnt hij in het groene water. Ik merk ondertussen dat mijn kruis helemaal nat is geworden, daar baal ik van. Ik had bij de vervanging van de rits ook opdracht gegeven om het pak op lekkages te controleren en die te dichten. Dat is dus niet gebeurd, dus het pak kan weer terug….grrrr.

Langs de kant scharrel ik nog wat verder en kom bij een plek waar een hoop losse bladeren op de bodem liggen, bij een minimale beweging verandert alles in een feestelijk tafereel van bladeren die in de rondte dwarrelen. Niet echt mijn bedoeling, maar het ziet er wel grappig uit. Excuses aan de duikers die na mijn komen, gelukkig zie ik ze vrij snel weer naar de bodem zinken. De padjes die ik hier vind, zwemmen snel het riet in en dat zie ik maar als een teken om weer om te keren.

Bij de omgevallen boom zie ik de snoek weer, hij hangt mooi tussen de takken en zwemt daarna richting het riet. Daar zoek ik hem nog een keer op en gelukkig wil hij daar wel model zijn voor me. Tevreden besluit ik nu maar eens naar de kant te gaan, het is mooi geweest. Daar word ik onthaald door Cindy en Rowan en mag ik vertellen wat ik allemaal heb gezien Mijn kleine duiker in spe luistert aandachtig, daarna berg ik mijn spullen weer op en rijden we gezellig samen naar huis. Het was een mooie besteding van het begin van de zondagmiddag…

Max. diepte 7.5m, temp. 11gr.C., zicht 3-4m, duiktijd 85min.
Duik 730 (Nionplas, zondag 2-4-2017, 12.00u)