René Weterings – Een verrassende school vissen!
| Locatie | Zoetersbout |
«Ik voel de vissen gewoon tegen mijn lichaam aanzwemmen! Echt heel vreemd dit, maar wat een gave ervaring is dit…» Een doordeweekse avondduik!
Duik 571 (Zoetersbout, woensdag 19 november 2014, 19.30u)
De hele dag is het al grijs en de zon laat zich vandaag niet zien, het wordt daarom extra vroeg donker en het is wel duidelijk dat het nu echt richting de winter gaat. Goof en ik gaan echter gewoon weer op pad voor een nieuwe woensdagavond duik. De kentering valt wederom niet gunstig, dus kiezen we voor duikstek Zoetersbout.
Het liefst duiken we in de Oosterschelde, vandaar de keuze voor Zoetersbout, daar kun je immers ook buiten de kentering goed duiken. Het is laag water en dat betekent helaas wel dat het te water gaan en het weer op de kant klimmen na de duik erg lastig zijn. Zeker in het donker is het echt even oppassen geblazen. Vanavond hebben we een nieuwe carpoolplaats uitgekozen om te kijken of dit fijner is dan die van vorige week. Ik ben er iets eerder dan Goof en dus wacht ik geduldig af, gelukkig is hij er ook snel en kunnen we richting Zeeland knallen.
De duikflessen zijn vol, dus vullen bij Waterworld hoeft nu niet, we rijden in één keer door naar de duikstek. In het pikkedonker komen we aan en ik parkeer de auto maar op de stelconplaten, zodat onze spullen na de duik niet zo onder het zand zitten. Ook zo’n nadeel van deze duikstek, maar ja…het is niet anders. Er staat nauwelijks wind en de temperatuur valt gelukkig best mee. Snel kleden we ons om en gaan we richting het water.
Het water is rustig, de instap kunnen we dus ook op ons gemak nemen. We gebruiken het touw dat aan de leuning vast zit om ons een beetje houvast te geven bij het te water gaan. Vanaf de kant ziet het water er redelijk helder uit, we hebben er zin in! Goof duikt als eerste onder en ik volg hem op een afstandje. Allebei gaan we richting de kop van de dijk en gaan daarna oostwaarts. Op het zand zoek ik naar mooie dieren en stiekem ook alvast naar slakken, wellicht vinden we weer eens een vlokkige zeenaaktslak. Voor december heb ik immers nog een slakkenfoto nodig voor het thema van de Aquashot Zeeland avond. Ook Goof heeft een slakkenfoto nodig, maar dan voor Aquashot Limburg.
Er is nauwelijks stroming en ik hangt heerlijk relaxt in het water en kijk naar mooie onderwerpen voor de foto. Door het goede zicht kan ik een goed stuk vooruit kijken en probeer mezelf te focussen op wat kleinere dingen. Ik zie in het water wat ribkwalletjes voorbij drijven en net boven de bodem wat koornaarvissen. Hooiwagenkrabben laten zich in grote getalen zien en het aantal heremietkreeftjes vind ik hier ook opvallend hoog. Erg leuke beestjes, maar vandaag heb ik er niet zo’n zin in om die te fotograferen. Ik duik rustig verder en af en toe zie ik een flits van Goof, ik heb echter geen idee waar hij zich precies bevindt.
Opeens zie een paar vissen in de waterkolom zwemmen en ik schijn mijn lamp er op. Ze zwemmen zo’n twee meter boven de bodem en ik merk dat ze ineens heel actief worden in het lamplicht. De vissen beginnen door elkaar te schieten en raken daarbij de bodem kortstondig aan en schieten weer omhoog. Hun weg terug naar boven is erg chaotisch en ik voel de vissen gewoon tegen mijn lichaam aanzwemmen! Echt heel vreemd dit, maar wat een gave ervaring is dit…ik heb echter geen idee welke vissoort dit nu precies is. Dat moet ik later toch eens nazoeken. Ik bekijk het schouwspel voor een paar minuten en dan lijkt de meeste hectiek wel weg te vloeien, dus ik duik op mijn gemak verder.
De begroeiing is momenteel wat grauw, niet echt veel kleur en ik kan ook niet echt veel boeiende dingen vinden. Opvallend weinig gewone strandkrabben, maar er zitten wel genoeg kleine krabjes. Die schieten helaas snel weg als ze het licht van mijn focuslampje zien, een foto zit er dus niet in. Een heremietkreeft zit wel heel erg mooi bovenop een oester, deze kans laat ik niet voorbij gaan en schiet wat plaatjes. Ook een mooie slibanemoon iets verderop in het zand vind ik mooi genoeg om deze op de gevoelige plaat te zetten.
Ondertussen voel ik wat stroming opkomen en besluit op mijn gemak weer richting de trap te duiken. Ik kom wederom die grappige vissen tegen en het schouwspel laat zich nog een keer zien, echt superleuk dit gedrag. Hier kan ik echt van genieten, toch weer zo’n verrassing in de Oosterschelde! Ik laat de vissen weer met rust en duik verder. Mijn handen zijn ondanks de drie millimeter handschoenen nog best redelijk warm, dat valt me niet tegen. Toch zal ik blij zijn als ik binnenkort mijn droogpak kan opsturen voor een nieuwe rits en droogpakhandschoenen. Gelukkig is de watertemperatuur nog zeer aangenaam met elf graden. Ik had het eerlijk gezegd al frisser verwacht.
Met een extra trui onder mijn onderpak heb ik eigenlijk wat meer lood nodig merk ik. Ik voel dat ik de laatste paar meter onder het oppervlak echt moeite heb om neutraal te blijven. Een keer opnieuw uitloden voor de winter is wel nodig dus. Ik laat me door deze licht trekkende kracht meevoeren naar het oppervlak en beëindig de duik. Ik heb er een dik uur opzitten en vind het nu wel genoeg geweest. Als ik op de kant sta, zie ik dat Goof ook al weer bij de trap aangekomen is. Wederom een prima timing van ons dus.
Na de duik vullen we de flessen nog even bij Waterworld en rijden we onder het genot van wat koeken weer naar huis. Ik heb het toch wat fris gekregen, dus de stoelverwarming gaat weer op zijn hoogste stand…heerlijk!
Max. diepte 9,2 m, temp. 11gr.C., zicht 3m, duikduur 60min.
