John Landa – Missie half geslaagd

Duik 561

Als ik ’s morgens richting de Bergse diepsluis rijd, gaat zowaar het zonnetje schijnen. Ik wist al bijna niet meer hoe een zonnetje er uit zag, maar het deed me wel goed.
Als je op de snelweg rijd richting de Bergse diepsluis kijk je uit op het kleine natuurgebied wat bij de parkeerplaats van de Bergse diepsluis ligt. Als ik goed kijk zie ik een grote witte vogel in het water staan en ik dacht eerst dat het de flamingo was die hier afgelopen zomer ook zat. In plaats van naar de parkeerplaats te rijden rij ik nog even naar het watertje. Ik pak  mijn andere camera en zoom zover mogelijk in. En als ik nog een keer goed kijk, zie ik dat het een lepelaar is en geen flamingo. Dat is jammer. Een lepelaar is leuk, maar een flamingo vind ik toch leuker.

Ik zie dat Lia ook al aangekomen is op de parkeerplaats. We zijn niet de enige. Er staan namelijk ook veel vogelspotters. Dat is niet gek als je kijkt hoeveel verschillende soorten vogels hier rond lopen en vliegen in het kleine natuurgebied.
We zijn even naar de andere kant van de dijk gelopen om te bekijken hoe het zicht is onderwater. Het lijkt best redelijk te zijn. Het is eigenlijk voor mij om te bepalen welke voorzetlens ik er op ga zetten. Groothoek of macro? Het wordt groothoek, want we gaan voor een snotolf. We lopen terug naar de auto en kleden ons om. We tuigen de spullen op en daarna lopen we richting de trap.

Als we bij het water aankomen lijkt het wel een beetje zomer. Het zonnetje schijnt en het water lijkt heel warm. Tot ik met mijn gezicht onderwater ga want dan kom je toch weer even bij. Het water is nog ijskoud.
We gaan op zoek naar een snotolf. Voorgaande jaren heb ik altijd snotolfen gevonden aan de Bergse diepsluis. Zelfs drie verschillende in één duik. De meesten zaten, op een enkele na, ondiep. We gaan dus ook ondiep zoeken.

We gaan ondiep, rechts van de trap, zoeken tussen de stenen. Maar na een tijdje zoeken vinden we, op wat kleine kreukels en heremiet kreeftjes na, helemaal niets . Als ik een foto wil maken stelt de camera niet snel scherp en de foto’s lijken ook niet helemaal scherp. En als ik aan de voorkant van mijn voorzetlens kijk, zie ik een wit rondje in de lens. Potverdrie condens in de voorzetlens. Ik heb hem er maar afgehaald want dat wordt natuurlijk niks.

Na een half uurtje draaien we om en gaan nog even links van de trap zoeken. We gaan iets dieper en zwemmen zo op ons gemak richting de andere kant van de trap. Ik merk wel dat zonder voorzetlens de afstand van de lens tot aan het onderwerp een stuk groter is. En dat je dat terugziet op de foto’s door veel meer stof. En daarbij komt nog dat er veel licht is zodat ik het schermpje van mijn camera bijna niet zie. Veel foto’s zijn gewoon op de gok genomen.

Na een tijdje gaan we nog dichter onder de kant zoeken. Ik kom mijn dahlia tegen. Hij staat iets verder open, maar het is nog geen echte beauty. Dat komt nog wel. Ik vind zelfs een heel klein platvisje van misschien een centimeter klein. Dat was dan ook weer mijn eerste platvis van het jaar.

Als ik zo een beetje aan het scharrelen ben in het ondiepe, ben ik Lia kwijt. Als ik ga staan, want zo ondiep is het, is Lia ook aan de oppervlakte. Lia heeft eitjes van een snotolf gevonden, maar er is geen snotolf in de buurt te bekennen. Ik ga weer onder water en ik bekijk de eitjes. Inderdaad het zijn de eitjes van een snotolf, maar ze hebben allemaal witte puntjes in het eitje. Er kruipen slakjes over de eitjes. Dat is volgens mij geen goed teken anders had het snotolf mannetje ze wel weg gejaagd.

Ik probeer er nog wat foto’s van te maken, maar ik heb gewoon net wat teveel stof gemaakt. Ze komen gewoon niet goed op de foto. Ik moet te ver van mijn onderwerp dus moet ik het flitser vermogen omhoog zetten. Daardoor zie je weer meer stof op de foto. Ik baal enorm en ik mis mijn voorzetlens nu al. We zijn nu bijna een uur onderwater geweest. Het is weer leuk geweest. De missie is half geslaagd. Lia heeft snotolf eitjes gevonden, maar helaas geen snotolf.

Als we terug komen bij de auto staan er nog steeds vogelspotters. Dan moet er toch wel iets speciaals zitten denk ik. Dus ik vraag aan één van de vogelspotters, die net voorbij komt lopen, of er iets bijzonders te zien is. Hij zegt niet iets speciaals en ratelt zo tig vogelnamen op, waarvan ik van sommige het bestaan niet eens wist.

Ik zeg tegen deze vogelspotter dat wij eigenlijk het zelfde doen maar dan onderwater. Ik zeg dat we op zoek waren naar een snotolf en daar had de vogelspotter nog nooit van gehoord. Maar hij was wel nieuwsgierig geworden en zou dan ook op gaan zoek op internet als hij thuis was.

Na alles te hebben opgeruimd nuttigen we nog een lekker bakje koffie met een koek. We kletsen even na kletsen over de duik. De vraag is natuurlijk of de snotolf er nog is of dat hij de eitjes heeft verlaten. Ik denk dat ik dat misschien van de week nog een keer ga bekijken.

Lia weer bedankt voor de leuke duik en de gezellige ochtend.

Ik ben 60 minuten onder water geweest. Ik ben rond 09:45 uur te water gegaan. De watertemperatuur was 3 graden. Het zicht was matig. Ik ben maximaal 5,6 meter diep geweest.