René Weterings – Project Baseline Nionplas: fotopunten uitzetten

René zoekt het zoete water op voor een duik in het kader van Project Baseline Nionplas.

Een zondagochtend zonder kinderen in huis, dat vraagt om een duik! Dit keer in mijn achtertuin, de Nionplas. Ik had met Twan van den Hout een duik gepland, na wat e-mails heen en weer over een nieuw op te zetten onderdeel van Project Baseline Nionplas.

Project Baseline Nionplas is een project dat medio 2013 nieuw leven is ingeblazen en opgepakt is door een team van duikers. De projectmanager Twan van den Hout had mij gevraagd om mee te denken over zogenaamde “fotopunten” met als doel in de loop der tijd de eventuele wijzigingen in deze zoetwaterplas vast te kunnen leggen. Ik had mijzelf in 2013 opgegeven als vrijwilliger om een bijdrage te leveren in de vorm van fotomateriaal. Dit soort initiatieven steun ik erg graag, want het is voor mij een mooie combinatie om met je hobby ook iets nuttigs te kunnen doen.

Twan en 2 voor hem bekende mededuikers waren al op de parkeerplaats aanwezig, naast wat andere duikers voor open water opleidingen. Het seizoen is dus duidelijk al weer begonnen. Ik maakte even kennis met Berend en Marius en we bespraken kort wat de doelen van Project Baseline Global zijn en hoe wij dat konden toepassen in de Nionplas. Na wat ideeën gewisseld te hebben zijn we op ons gemak onze sets gaan opbouwen om vervolgens met zijn 3-en te water te gaan. De vierde duiker moest helaas aan de kant blijven, aangezien hij wat spullen thuis had laten liggen. Goh…waar heb ik dat toch eerder gehoord?

We gingen op de gebruikelijke plaats te water, bij het steigertje dus, en doken rechtsom. We zouden vandaag een ondiepe duik maken, omdat de zogenaamde fotopunten niet te diep hoeven te staan. Op zo’n 3m begonnen we de duik en al snel had ik een paar padden in het oog. Met mijn lamp seinde ik Twan en Berend om ook even te komen kijken. Kort genoten we van dit dappere padden duo en doken we weer verder.

Het eerste object wat een voor de hand liggend foto object kan zijn is natuurlijk de metalen buis. Dat ding ligt er al jaren en zal ook nog wel wat jaartjes mee gaan. Ik seinde Twan om hier het eerste PVC paaltje in de grond de drukken, want die paaltjes moesten als tijdelijke markering dienen. Definitieve paaltjes worden later gemaakt en zo weten we de fotopunten de volgende keer ook goed terug te vinden. Ik maakte een foto van de buis zonder paaltje en eentje met plaatje, gewoon ter registratie.

Mijn lenskeuze was niet helemaal optimaal. Ik ging maar uit van een soort standaard (28mm obv full-frame), maar dat werkte niet helemaal lekker om er nu de groothoekfoto’s mee te nemen. Het zicht was wel oke, maar echt super was het niet en er zat dus teveel stof in het water om mooie heldere foto’s te nemen. Jammer, maar goed…dit keer mogen de foto’s dan ook best wat meer functioneel zijn, dan prettig om naar te kijken. Even een knop om in mijn hoofd, want eigenlijk is dit niet de kwaliteit die ik wil leveren. We doken onder de omgevallen boom door en gingen linksom met de bocht van de plas mee in de richting van de veenformaties. Bij een van de eerste veenblokjes plaatsten we het volgende paaltje en een aantal meter verder bij een nog meer karakteristieke formatie nog 1. Na wederom een aantal meter plaatsten we er nog 1 op een helling met alleen wat begroeiing. “Goed idee Twan, die vinden we nooit meer terug als de boel gaat groeien”…dacht ik nog. Aan de andere kant is het wel een mooie plek, dus we zien wel. Opeens zag ik een bekende vorm, duidelijk het silhouet van een snoek. Toen ik nog eens goed keek, zag ik meteen dat het hier om de grootste snoek van de plas gaat. Een die ik in het najaar van 2012 zelfs met een duimstok op de foto heb kunnen zetten om te bewijzen dat het dier meer dan 1 meter lang is. Mooi gezicht dus, maar helaas liet hij zich niet lang zien. Ik kon hem wel nog net aan Twan laten zien, maar of Berend hem ook gezien heeft, weet ik echter niet.

We draaiden om en Twan maakte het gebaar van een boomstronk…ja echt, zo’n gebaar bestaat! Ik begreep in ieder geval meteen wat hij bedoelde. Deze boomstronk staat ten noorden van de omgevallen boom. Bij deze boomstronk drukten we tussen de steentjes weer een PVC paaltje en doken verder. Onder de omgevallen boom werd het laatste paaltje geslagen, ook daar liggen 3 veenblokken die goed herkenbaar zijn. Ik maakte wat foto’s van Twan terwijl hij het plaatje in de grond duwde, helaas werd het niet wat ik wilde. Volgende keer gaat toch weer de groothoeklens of fisheye lens op de camera! Gelukkig filmde Twan wat met de GO-PRO, dus wellicht heeft hij ook nog leuke filmbeelden van de duik.

Na zo’n 70 minuten kwamen we weer dicht bij de instap en ook hier genoten we weer even van wat padden. Ik maakte nog snel wat foto’s van deze diertjes en toen was het tijd om uit het water te gaan. Na een uur en een kwartier duiktijd staken we onze hoofde weer boven bij de steiger. Mooi duikje na zo’n 3 maanden hier niet te hebben gedoken. Ik ga binnenkort toch maar weer eens terug, lekker op mijn gemak en in mijn eentje padden fotograferen!

Nagenietend van de duik en onder het genot van een bakkie koffie van Twan, praatten we nog wat na want we waren tevreden over de missie van vandaag. Hoe het verder gaat lopen moeten we nog even bekijken, maar dat komt wel goed met zo’n projectmanager!

Max. diepte 6.5m, temp. 8gr.C., zicht 2-3m, duikduur 75min.