René Weterings - Prachtig licht!

René duikt bij het gemaal van Dreischor, het is veel te lang geleden voor hem. Maar de condities zijn goed en hij geniet van het prachtige licht.

Datum: 27-12-2016
Duiklocatie: Dreischor Gemaal

Het is al weer vier weken geleden dat ik mijn laatste duik maakte. Vandaag trekken de blauwe lucht en de zon mij naar buiten en ik besluit een duik te maken in het Grevelingenmeer.

De Kerst is weer achter de rug en ik heb sinds lange tijd weer eens wat vrije dagen in het vooruitzicht. Lekker rustig aan doen, leuke dingen met het gezin en duiken als het even kan. Vandaag is het zover, mijn spullen liggen al weer in de auto en mijn camera is voorzien van de fisheyelens. Helaas moest mijn duikmaatje werken, dus dan maar alleen op pad. Al langer wil ik weer eens op mijn gemak wat groothoekfoto’s maken bij het Gemaal van Dreischor. Als ik dan op Facebook ook nog eens positieve berichten over het zicht lees, ben ik niet meer te houden.Een beetje spannend is het wel, mijn droogpak lekte de afgelopen twee duiken flink. Maar na een grondige inspectie thuis heb ik eigenlijk niet veel bijzonders gevonden, behalve wat afzetting tussen het uiteinde van de rits. Zou dat het dan geweest zijn? Vandaag het uur van de waarheid. In de auto gaat de zonnebril op, want het zonnetje staat natuurlijk erg laag en schijnt heerlijk fel. Hier houd ik wel van, prima winters weer. Niet al te koud, weinig wind en dit prachtige zonnetje maken het tot de perfecte condities.

Op de parkeerplaats bij de reefballs staan twee auto’s, bij het gemaal helemaal geen. Ik heb het rijk vandaag dus alleen! Lekker, ook daar houd ik van, even helemaal niks. Alleen ikzelf, mijn camera en het water…dan voel ik me pas echt één met de elementen. Ik kleed om, beklim de trap en zorg dat ik de oversteek van de gladde stenen weer overleef. Eenmaal in het water voel ik geen water naar binnenkomen, alles blijft droog. Dat is alvast een goed begin, snel spuug ik in mijn masker, spoel het en zet hem op. Klaar voor de kou….

Gek genoeg valt me de kou erg mee, ik had het kouder verwacht. Misschien dat het zonnetje meehelpt aan een andere beleving? Ik weet het niet, maar ik vind het prima. Het licht is prachtig, er is toch een beetje stof in het water en dat geeft van die prachtige zonnestralen. Hier kan ik echt van genieten. Als je voor meer dan driekwart van je duiken in de schemer of het donker maakt, dan is dit altijd weer een verademing.In het ondiepe gedeelte stel ik mijn camera in en probeer wat foto’s te maken met het zonnetje erbij. Lastige condities, maar die uitdaging ga ik graag aan. Het landschap ligt er mooi bij, rode wieren kleuren het winterlandschap. Het Japans bessenwier steekt er mooi bovenuit om het geheel wat diepte te geven. Het water kabbelt rustig boven me. Daarna steek ik de oude zeedijk over en ga op ongeveer vier meter diepte verder. Ik geniet met volle teugen van het goede zicht, heerlijk zweven langs het rif. Het warme water fantaseer ik er maar bij, maar echt koud heb ik het ook niet.

Het onderwaterleven is vandaag niet iets waar ik op let merk ik. Vandaag gaat het om de beleving, het landschap en het fantastische licht. Ik fotografeer wat simpele landschapjes om mijzelf wat meer geoefend te maken met dit soort condities. Het enige wat mij opvalt, zijn de krabbetjes en af en toe een verdwaalde kreeft. Ik zet koers richting het gemaal, eens kijken hoe deze er vandaag bij staat.

Het gemaal is dichterbij dan ik dacht, de meest westelijke paal doemt al weer op. Mooi begroeid staat de paal trots overeind, bijna te gloeien in het zonlicht. Wauw, wat blijft dit mooi zeg. Het was ook al weer veel te lang geleden dat ik hier geweest was. Ik weet weer waarom ik graag terug wilde. Het zicht wordt alleen maar beter zo lijkt het wel, ik probeer wat dingen uit en onderzoek de omgeving van het gemaal. Mijn oog valt op een paar zeeanjeliertjes, een stukje onder het gemaal. Als ik mijn camera positioneer zie ik meteen de potentie en besluit hier mijn aandacht maar eens aan te geven.Het zonnetje speelt een grote rol in de foto’s vandaag, ook hier zie ik de zon perfect naast het gemaal schijnen. De zeeanjeliertjes zijn de hoofdrolspelers in het tafereel en na enkele aanpassingen van de instellingen ben ik tevreden. Het staat erop. Tevreden laat ik de anemoontjes met rust en zie aan mijn manometer en de duiktijd dat het tijd wordt om eruit te gaan. Ik moet mijzelf ook weer even bij mijn vrouw melden, zoals we afspraken. Eenmaal uit het water kan ik terugkijken op een mooie en zeer relaxte duik! Een duik als dit doet mij goed en smaakt weer naar meer. Fantastisch gewoon!