René Weterings – Lijstje afwerken bij de Zeelandbrug….

Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van Vanessa met daarin de vraag of ik tijd en zin had om in deze week een of meerdere duiken met haar te doen, want ze zou dan een weekje in Zeeland zitten. Uiteraard had ik daar wel zin, echter wel avondduikjes dan aangezien ik gewoon moest werken. We planden voor de woensdagavond een laagwater duik bij de Zeelandbrug.

De kentering stond deze avond op een best mooie tijd, waardoor er genoeg tijd overbleef om heel erg rustig aan te kunnen doen. Er was ook tijd genoeg om even bij te kletsen, zonder te hoeven haasten. Ook wel eens lekker, want dat is wel eens anders. Ik had Vanessa ook gevraagd of ze van mij een nieuwe “profielfoto” bij de Zeelandbrug wilde maken, want mijn huidige foto is gemaakt in een zoetwaterplas…en dat kan natuurlijk echt niet…haha.

Zo gezegd, zo gedaan en we gingen daarna op ons gemak richting het water, iets vroeger dan gepland en achter een paar Belgische duikers. Het was vanavond rustig op de duikstek. Vanessa heeft nog wel het een en ander op haar “afstreeplijstje”, dus ik voelde me geroepen om haar te helpen om daar in ieder geval iets vanaf te kunnen strepen. In dit geval een Zeedonderpadje, dat leek me te doen! Met die missie in mijn hoofd gingen we naar de trap.

Toen we eenmaal via de onhandige instap te water waren en onze vinnen aan hadden, gingen we onder. En ja hoor, ik was weer eens wat vergeten….! Bij de eerste ademteug trok ik mijn 2e trap zo’n beetje vacuüm…aaahhh, mijn kraan vergeten open te draaien. Snel weer naar boven en met het schaamrood op mijn kaken moest ik Vanessa vragen om de kraan open te draaien. Tjonge jonge, het gaat de laatste tijd wel lekker zeg.

Bij de 2e poging ging gelukkig alles goed en begonnen we aan onze duik. Het avondlicht was nog voldoende om het landschap te kunnen zien, want het zicht was ook best goed! Eindelijk, dat is voor mij lang geleden zeg. Ik had er al wel veelvuldig over gelezen in de afgelopen week, dus ik was bang dat het wel eens over kon zijn. Dat was dus niet het geval!

Meteen begonnen we de stenen te onderzoeken naar interessant leven. Al snel vielen een aantal Galatheakreeftjes op die, brutaal als ze zijn, op hun kenmerkende manier van onder een steen komen kijken wat die vreemde wezen met hun lampen komen doen. Eventjes laten ze het toe om ze te bekijken, waarna ze weer in de schaduw verdwijnen. Tussen de stenen “zweefden” ook de nodige blonde grondeltjes.

Vrij snel al vond Vanessa een paar Slanke waaierslakken, die ik dit jaar nog niet gezien had. Dus dat was fijn om die mooie roodgekleurde slakjes weer eens te vinden. Vanessa ging fanatiek met haar camera aan de slag en ik keek ietsje achter haar naar wat andere stenen, zodat ik haar zo min mogelijk zou storen en het mogelijke stof in ieder geval weg zou stromen. Ik probeerde met mijn snoot wat foto’s te maken van de tubularia, want die staan er in grote getale. Op slechts 5m diepte deinde het helaas toch een beetje, waardoor het een hele uitdaging werd.

Steen voor steen bekeken we daarna en zagen talloze Zilverblauwe knotsslakken van een paar millimeter tot maximaal 1,5 centimeter groot. Met een vaste hand en een beetje steun van een steen kon ik er toch wat foto’s uitpeuteren en ging daarna verder op zoek. Een Slanke waaierslak op de foto zetten was in dit geval mijn volgende plan, maar geen van allen zaten ze in de goede positie. Erg frustrerend is dat!

Bovenop een van de stenen vond ik een jong exemplaar van een Zeedonderpad en toonde deze aan Vanessa, missie geslaagd zou ik zeggen! Later in de duik zagen we er minimaal nog 4! Dus ze mag niet klagen.

Na zo’n 45 minuten zijn we omgedraaid, omdat Vanessa aangaf het toch wat fris te krijgen. Uiteindelijk vonden we op de terugweg nog de nodige Dodemansduimen, Slanke waaierslakken, Vlokkige zeenaaktslakken en wat kreeften, verscholen in de holen tussen de stenen.

Na zo’n 68 minuten kwamen we weer boven, uiteindelijk hadden we het dus toch best lang volgehouden! Voorzichtig klommen we weer uit het water en genoten na van de duik. We hadden heerlijk relaxt gedoken! Op de parkeerplaats praatten we nog wat na en even later kwam ook Kaj uit het water, die was blijkbaar later aangekomen. Aangezien we alle drie fotograferen, hadden we genoeg gespreksstof en Kaj en Vanessa planden voor de donderdag meteen een nieuwe duik.

Moe maar voldaan reed ik weer naar huis, aanstaande vrijdagavond gaan Vanessa en ik weer een duik maken. De locatie weten we nog niet….dat mag Vanessa beslissen, ik pas me wel aan.

Duik 430 (Zeelandbrug, 24-4-2013, 20.30u)
Maximale diepte 8m, temp. 9gr.C., zicht 2-3m, duikduur 68min.