René Weterings - Jetski met flyboard

Datum: 4-7-2015, 17.10u

Locatie: Nionplas

Duik 620
De hittegolf topt vandaag, extreme temperaturen houden Nederland in zijn greep. Toch begin ik zo langzamerhand aan de hitte te wennen. Na een lekker middagje op het zwembad met mijn zoontje, heb ik even wat tijd voor mezelf over en besluit nog een keer af te gaan koelen in de zoetwaterplas bij mij om de hoek.

Deze beslissing kwam vrij spontaan, dus in de hitte pak ik mijn spullen en bouw mijn camera set om naar de fisheye lens. De ervaring leert immers dat in de zomer mooie plaatjes te schieten zijn, net onder het wateroppervlak in de Nionplas. Vrij snel heb ik mijn spullen bij elkaar geraapt en de auto ingeladen, dus ik vertrek in een gloeiend hete auto naar de duikplaats waar ik na slecht vijf minuten weer uitstap. Toch wel lekker zo dicht bij huis!

Als ik uitstap hoor ik het geraas van een jetski…ik was even vergeten dat er zeer recent een vergunning is afgegeven aan een bedrijf wat flyboarden exploiteert in deze van zoetwaterplas. Dit was mij als inwoner van de Gemeente Geertruidenberg volledig ontgaan, maar ja…de Nederlandse overheid vindt het helaas nodig dat iedere burger braaf iedere week het plaatselijke sufferdje moet lezen om alle afgegeven vergunningen kenbaar te maken. Laat ik dat sufferdje nu elke week braaf bij het oud papier gooien…
Maar goed, ik mag eigenlijk niet klagen, dan had ik maar bezwaar op de procedure moeten maken. Op zich gun ik iedereen zijn lolletje natuurlijk, maar een jetski met flyboard er aan in een relatief kleine zoetwaterplas vind ik persoonlijk net even te ver gaan. Het brengt meteen een extra gevaar met zich mee als het gaat om de combinatie met duiken, iets wat al vele jaren in deze plas wordt beoefend. Ik laat me er nu niet door hinderen, ik ga toch alleen wat langs de rietkraag struinen. Zij zullen geen last van mij hebben en ik in principe ook niet van hen. Ik trek mijn spullen aan en wandel naar de instap, waar de jetski nog ligt te wachten op klanten. Ik word nog even aangesproken door iemand die bij de organisatie hoort en stem met hem af dat ik alleen langs de kant duik. Dat is voor ons beide voldoende informatie.
Ik duik onder en zet koers langs de rietkraag richting de omgevallen boom. Daar verwacht ik wel vissen te gaan vinden, hier ondiep in het warme water zie ik ze niet. Het water is hier volgens mijn duikcomputer wel 25 graden Celsius warm! Ik had dus eigenlijk niet mijn dubbel 7mm natpak aan hoeven doen, een enkele laag was hier al voldoende geweest. Onderweg maak ik wat foto’s van de boomstronken die hier liggen en probeer er een aantrekkelijk plaatje van de maken. Helaas is het water niet erg helder vandaag en dus vallen de foto’s wat tegen. Snel duik ik door om eerder bij de boom te komen. De metalen buis gebruik ik ook nog even als tussenstop en maak nog een foto die wellicht nog gebruikt kan worden voor het archief van Project Baseline, dit is namelijk één van hun “Photo observation stations”, in dit geval nummer 1. Het ziet er nog steeds hetzelfde uit als een jaar geleden, toen ik met Twan (van Project Baseline) deze punten uitgezet heb.
Niet veel verder ligt de omgevallen boom, als ik deze benader zie ik meteen al de grote wolk met kleine visjes. Het zijn er honderden en allemaal glinsteren ze in het licht. Ik kan ze goed benaderen merk ik en dat is natuurlijk meegenomen als je foto’s wilt maken. Nu maakt de fisheye lens er toch al hele kleine visjes van, dus ik moet zo dicht mogelijk bij de school zien te komen. Ik kijk naar het natuurlijke licht en zie dat dit vandaag niet echt mooi is. Ik zal dus alles met de flitsers moeten belichten en mooie zonnestralen kan ik ook wel vergeten, het is ondertussen best bewolkt geworden. Maar ok, ik pas me aan en wurm me tussen de takken om de beste shots te krijgen.
In dit geval is het lekker om een gestroomlijnd natpak aan te hebben, ik blijf in ieder geval nergens aan hangen en kan me mooi tussen de takken door wringen, zonder al te veel stof op te doen dwarrelen. Ik kijk nog even of ik niet toevallig een snoek zie, maar dat is helaas niet het geval. Na wat aardige plaatjes duik ik door richting de noordkant van de plas. Onderweg fotografeer ik nog wat oude steenstortplaatsen, maar echt boeiend is het allemaal niet. Kleur is er niet en de toplaag van het water is toch een beetje melkachtig.
Na bijna een uur draai ik om, ik heb genoeg gezien, vandaag ga ik hier geen topfoto’s maken. Ik laat me even afzakken naar zo’n 8 meter diepte en voel het afkoelen. Sterker nog…het water voelt hier rond mijn mond als ijswater. Natuurlijk is dat niet zo, maar ik voel wel dat het temperatuurverschil met de toplaag erg groot is. De duikcomputer heeft even tijd nodig om mee af te koelen en na een paar minuutjes staat de teller al op 14 graden Celsius. Met flinke vinslagen zwem ik richting de instap, zonder nog iets interessants te zien. Pas als ik weer bijna bij de steiger ben, zie ik onder een tak waar de bladeren nog aan zitten een mooie jonge snoek hangen, vergezeld door wat baarzen. Foto’s maken kan ik wel vergeten, hier is het echt te stoffig.

Bij de steiger kom ik boven en word ik aangesproken door twee bijna tandloze heren, die erg geïnteresseerd zijn in mijn cameraset. Ze komen op mij over als twee drugsverslaafden en hebben ook een blik bier van een halve liter in hun hand, van een van de slechtste merken die er bestaan. Tja, ook dat hoort bij het zomerseizoen zullen we maar zeggen. Ik stap het water uit en eerlijk is eerlijk, eigenlijk ben ik niet eens echt afgekoeld in dat water van 25 graden! Toch was wel weer een keer goed voor de afwisseling om deze zoetwaterplas te bezoeken….