René Weterings - Beginnersfoutje....

De meivakantie voor de kinderen is begonnen, dat betekent uit logeren bij opa en oma. Maar dat betekent ook een gelegenheid voor papa om te gaan duiken! René Weterings duikt in de Nionplas.

Datum: 1 mei 2016
Duiklocatie: Nionplas

Dit keer blijf ik dicht bij huis en waag ik een plonsje in de Nionplas.

Eigenlijk heb ik zin om naar Zeeland te rijden voor een duik, maar de kentering valt niet goed, de berichten over het zicht in het Grevelingenmeer lijken direct uit een horrorfilm te komen en ook de foto’s van de drukte op de parkeerplaats bij de Bergse Diepsluis zetten bij mij de haren overeind. Ik heb eigenlijk helemaal geen zin in een desillusie, ofwel een duik met baggerzicht. Weet je wat, ik blijf lekker dicht bij huis, dat is ook prima voor de afwisseling!

De afgelopen week heb ik de lesperiode van mijn studie Hogere Veiligheidskunde kunnen afronden met een tentamen, het cijfer weet ik nog niet, maar daar heb ik alle vertrouwen in. Tijd voor wat meer rust in mijn lijf en hoofd, een duik in de Nionplas zal daar ook best aan meehelpen. Het is vandaag prachtig lenteweer en we hebben al heerlijk kunnen genieten vandaag. Ik pak snel mijn camera en spullen en rijd naar de zandwinput van de A59. De parkeerplaats is nagenoeg leeg, heerlijk rustig is het dus. Ik neem even een kijkje bij het water en geniet van de ondergaande zon. Met mijn telefoon maak ik wat kiekjes om dit moois vast te kunnen leggen. Snel trek ik mijn spullen aan en start ik mijn duik.

Het water is best helder, alleen de toplaag is wat zanderig. Vermoedelijk restanten van andere duikers die hier vandaag hebben genoten van het heldere water. Ik besluit om eens bij het platform te gaan kijken, dat is best lang geleden. Onderweg vind ik een streng van baars eitjes, mooi gedrapeerd over een tak alsof er een interieur designer creatief bezig is geweest. Dat is nog eens een mooi onderwerp voor een macro foto.

Ik zet mijn flitsers en camera aan, zet mijn instellingen goed en wil afdrukken. Maar wat is dit nu? Alleen zwart beeld? Ja hoor, als ik aan de voorkant door de poort kijk zie ik het euvel al. Ik ben met mijn stomme kop vergeten het lenskapje te verwijderen!!! Aarrrggghhhh…..oen dat je er bent!
Ok, relax, adem in, adem uit, duiken zonder foto’s te maken is ook leuk, toch?

Ik duik maar snel verder richting het platform en passeer een oranje pion, dus ik weet dat ik er bijna ben. Ongemerkt zit ik al weer op negen meter diepte en het zicht is hier echt goed! Maar ik ben te diep, het platform ligt ondieper. Al snel vind ik het platform en kijk ik er onder of er misschien wat vis zit. Dat is vandaag niet het geval, maar ik zie op het platform wel een grappig visje. Het is een posje zich heel goed laat zien. Ik baal dat ik geen foto kan maken, reden genoeg om weer eens terug te gaan.

Vanaf het platform loopt een lijn richting het westen en ik besluit dat te volgen. Halverwege zie ik opeens een flinke snoek, ik zou er bijna aan voorbij gezwommen zijn. De schutkleuren doen dus echt hun werk. Het schitterende dier hangt volledig stil onder de lijn, met mijn hand als maatstaf kan ik een goede inschatting van de lengte maken. Deze snoek is bijna één meter lang, wat gaaf zeg! Ook nu weer baal ik dat ik geen foto’s kan maken, want deze snoek laat zich heel goed benaderen. Vandaag heeft hij geluk, ik laat hem verder met rust en draai weer om.

Via een diepte van negen meter peddel ik op mijn gemak richting het oosten, ik zie wat zwerfvuil liggen en erger me daar mateloos aan. Omdat ik toch geen foto’s kan maken, besluit ik van deze duik maar een mini “clean-up dive” te maken, naar een voorbeeld van personen zoals Axel Gunderson van Project Baseline en Cas Renooij van Ghost Fishing. Personen die het goede voorbeeld geven! En je weet….”een goed voorbeeld doet goed volgen”. Althans, met die gedachte probeer ik ook maar weer het goede voorbeeld te geven.

Op mijn koers richting de kant tref ik blikjes bier (van een wel heel slecht C-merk) en energydrankjes aan, wat een wansmaak hebben sommige mensen toch! En wat een wanstaltig gedrag om hun afval zo in het water te flikkeren. Mijn linker droogpakpocket raakt al snel vol met troep. Bij de omgevallen boom haal ik nog een flink aantal meters vis touw uit de takken en wikkel het om mijn flitsarm. Het lood en de haken zitten er nog aan. In de wortels van de boom zie ik nog een jonge snoek hangen en de enige baars van de hele duik. Mooie vissen, maar ze zitten goed verscholen.
Op de terugweg langs de rietkraag pik ik nog wat blikjes van de bodem op en bij de steiger ook wat glazen flessen en andere zooi. Het is mooi geweest, bijna een uur onder geweest en ik heb ondanks mijn stomme fout toch genoten en een voldaan gevoel van deze duik! Mijn hoofd is weer leeg en de afvalbak weer vol!