Richard en Mariëlle de Kok – De natuur lijkt stil te staan

Vrijdagochtend 25 januari nog even genieten van deze mooie winter. Helemaal alleen op de parkeerplaats bij Dreischor. Het is windstil en behoorlijk mistig. De buitenluchttemperatuur is minus acht, maar voelt helemaal niet zo koud.

Ik kleed me snel aan en even later laat ik me langzaam zakken in het ijskoude water. De eerste anderhalve meter is nul graden. Gelukkig geen blazers, maar mijn duikcomputer geeft er na een paar minuten de brui aan en wil nieuwe batterijen.

Op de rifbollen voelt het wat warmer en ik zie al snel mijn kleine vriend, de zeedonderpad, zitten. Wel schrikken, wat een schade is er afgelopen anderhalve week aangericht door alle duikers bij elkaar. De diverse rifbollen zien er nogal gehavend uit. Met mijn lamp zoek ik naar eitjes die op knappen staan. In de eitjes is maar weinig beweging te zien. Anderhalve week terug zag je de donderpadjes ronddraaien in hun ei, maar nu helemaal niets. Letterlijk verstijfd kijken de honderden oogjes me aan.

Helemaal bovenin vind ik één donderpadje die half uit z’n eitje is gekropen. Met schokkende bewegingen probeert hij/zij zich te ontdoen van het vliesje. Na 20 min is hij nog maar een micron opgeschoten. Ik schrik plotseling van vadertje donderpad. Deze besluit een handje te helpen en schud de hele bovenzijde van het nest door elkaar. Overal zie ik ei-schilfers gaan. Mijn eitje met dappere donderpadje is ook verdwenen. Ik ga op zoek naar een nieuwe. Ik speur nog zo’n tien nesten af en het enige dat ik zie zijn angstige donderpadjes, die besloten hebben vandaag zeker niet op pad te gaan. Moeder natuur heeft blijkbaar de tijd even stil gezet, in afwachting van een beter en warmer moment.

Na het omkleden rij ik op mijn gemakje naar huis en zie, als ik de dam over ben, ineens twintig flamingo’s in de Grevelingen staan. Ik rij snel door en neem de eerste afslag om weer terug te rijden op de secundaire baan. Langzaam ga ik dichterbij en sluip door de sneeuw. Uiteindelijk sta ik op de rand van het ijs omdat de Grevelingen hier al is dichtgevroren. Een goede camera voor dit soort foto’s heb ik niet, maar zo dichtbij kan ik toch wel een paar leuke plaatjes maken.