Petra Steenhoek – Bon Bini Bonaire (2)

Something Special, dat slaat niet alleen op de gelijknamige duikstek op Bonaire, maar op de hele vakantie van Duikreporter Petra op het Caribische eiland. Deel twee van haar duikverhaal!

Datum: April 2023
Duiklocatie: Bonaire

De eerste week van onze vakantie sluiten we af met een duik bij * Margate Bay en nogmaals een duik bij de * Zoutpier. Bij de Zoutpier zien we heel veel jonge schildpadden op de terugweg in het ondiepe. We nemen de tijd om foto’s te maken en de schildpadden goed te bekijken. De meeste zijn geringd en storen zich niet aan ons.

We hebben ervoor gekozen om de eerste week 2 of meer duiken per dag te maken en dat past goed bij ons Wannadive drive & dive pakket omdat we dan ongelimiteerd duiken. Tijdens onze 2^e week hebben we een huurauto via Guesthouse Oasis en blijven we bij Wannadive duiken op “tank only” basis. We maken nu maar 1 duik per dag en nemen zo nu en dan ook een rustdag om het eiland te bekijken. De duiken die we maken, zijn dan wel langere duiken en onze duiken bij * Invisibles en * Something special tikken dan ook bijna de 2 uur aan.

Kim van Guesthouse Oasis neemt ons graag mee naar een stek bij * Sebastian’s en gaan we kijken of we een frogfish kunnen spotten die Kim een aantal weken geleden daar heeft gezien. Helaas hebben we geen geluk en is het beestje goed verstopt of verhuisd; en dus blijft deze vakantie tot onze spijt “frogfish-loos”. We zien op deze locatie in het centrum veel koralen die zijn aangetast door de Stony Coral Tissue Loss Disease die momenteel het eiland teistert. De harde koralen vertonen witte ronde vlekken die zich uitbreiden. Na de duik spoelen we onze spullen goed en maken geen 2^e duik om verspreiding via duikers te voorkomen, zoals ook door de autoriteiten wordt verzocht.

De dag erna maken we onze duik bij * Something Special en die stek doet zijn naam eer aan. We zien een gold spotted murene, tarpons, French Angel fish,  balloon fish, yellow head jaw fish, een mannetjes Southern Puffer die achter een vrouwtje aan zit en, vlak voor het verlaten van het water, ook nog een adelaarsrog. Wat een diverse duikstek is dit. Na het duiken kunnen we op het kleine strandje plaatsnemen op een door iemand van pallets in elkaar gezet bankje en genieten van koele limonade en ontbijtkoek uit onze koelbox.

Met nog maar 2 duikdagen voor de boeg, worden de laatste 2 stekken zorgvuldig uitgekozen

Op donderdag gaan we duiken bij * Candyland; voor ons de meest Noordelijke stek waarop we duiken buiten Washington Slagbaai Nationaal park. De instap staat goed aangegeven met behulp van een gele steen met de naam erop zoals je dit op heel Bonaire aantreft. Er staat flink wat golfslag haaks op de kant. Bij het te water gaan geven de golven in combinatie met het smalle kanaal waardoor je bij het open water aankomt, ons de uitdaging om onze vinnen aan te trekken en niet op de rotsen te worden geduwd. Camera en wide angle dome goed beschermen en tempo maken dus. Binnen enkele minuten zijn we zover en zakken we af naar een prachtig rif waar we zuidwaarts op een meter of 18 zweven en genieten van scholen vis, zachte – en harde koralen en een heerlijke watertemperatuur van 27 graden. We zien nog 3 schildpadden en een vette schorpioenvis op dit prachtige rif. Na de duik rijden we terug naar de guesthouse om de spullen te spoelen gevolgd door een rondje flamingo’s spotten in het Zuiden. Sander zijn telelens krijgt de majestueuze vogels mooi vastgelegd op de foto terwijl ze aan komen vliegen. ’s Avonds hebben John en Kim een heerlijke BBQ voorbereid zodat we gezellig met de andere gasten samen genieten van salades, verse tonijn, picanha met peperroomsaus en goede verhalen. Wat een topavond.

Op vrijdag kiezen we ervoor om als laatste duikstek voor deze vakantie te duiken bij * 1000 steps. Een populaire en drukbezochte plek, niet alleen door duikers en snorkelaars maar ook door strandliefhebbers. Alhoewel het strand hier uit een grote laag afgestorven koraal bestaat dus schoentjes zijn een must voor alle bezoekers. De naam 1000 steps doet z’n naam eer aan. Ook al bestaat de steile trap gelukkig niet echt uit 1000 treden, het is toch echt even een afdaling (en terug omhoog weer een flinke klim) dus het doet wel een beetje aanvoelen als een duik in Zeeland. Sander en ik dalen voorzichtig af in onze duikuitrusting en met onze camera stevig vast in de vrije hand. De instap is vrij gemakkelijk en het rif ligt op een korte uitzwemafstand. Bij het te water gaan, zwemmen we vrijwel direct op een barracuda af die op een meter diep naar mogelijke prooien speurt.

Het rif hier is prachtig; Sander duikt het dichtst bij het rif en zelf zweef ik heerlijk rechts van hem in het blauw. Plots word ik opgeschrikt door een mini-bait bal die me rechts inhaalt, direct gevolgd door een flinke tarpon die op een paar meter afstand van me als een torpedo langskomt. Ik heb geen tijd om te schrikken en vind het alleen maar een interessant en grappig fenomeen. Zo snel als de bait bal er is, zo snel verdwijnt deze ook uit ons zicht net nadat een 2^e tarpon en een heel clubje tonijnachtige vissen zich met de achtervolging bemoeien. De tarpons komen al snel weer terug en zo te zien zonder succes. Ze verdwijnen in het blauw en wij vervolgen onze weg. Na circa 40 minuten, waar een flinke stroming ontstaat door een inkeping in het rif, zien we een ophoping van scholen vis en komt er tevens een flinke schildpad voorbij. We bekijken het tafereel een aantal minuten en keren dan om teneinde aan de terugweg te beginnen. Aan de aanwezige kwalpoliepjes in het water die op een beperkt stuk aanwezig zijn, kunnen we zien dat we vlakbij de instap zitten. We zien de scrawled file-fish die ik ook op de heenweg al daar zag alsmede een white spotted file fish. Opeens wijst Sander naar het blauw en ik denk dat m’n droom uitkomt; ik zie 2 (weliswaar) mini Mola Mola’s. Bij het boven water komen, moet Sander me helaas “teleurstellen”; het blijken Ocean Triggerfish te zijn. Ook bijzonder dus die voegen we dan maar toe aan het log-boek.

Op de terugweg bezoeken we de Cadushy Distillery alwaar we uitleg krijgen hoe de cactus-likeur gemaakt wordt. Ook mogen we proeven en besluiten een fles mee te nemen voor thuis om onze eigen variant te maken op de Limoncello Spritz.

Op zaterdagochtend pakken we de koffers in voor de vlucht die ’s avonds pas vertrekt. We hebben de hele dag nog ter vrije besteding en maken een mooi rondje met een cocktail bij Sebastians on the Beach in Sorobon als afsluiting. Samen kijken we terug op een hele mooie duikvakantie en raden Bonaire van harte aan.

Foto’s: Sander van der Heijden en Petra Steenhoek