Carla van Westing – Zoooo relaxt!

Eindelijk, het werd weer eens tijd… Lekker scharrelen en op zoek naar zeedahlia’s bij Sint Annaland.

Door drukte hebben we een weekend niet gedoken en heb ik van de laatste duiken ook geen report geschreven.

Wel ben ik zelf nog naar de Zeelandbrug geweest, afgelopen donderdag. Met enorm slecht zicht, echt nog geen halve meter. Ook niet erg veel gezien. Maar wel even lekker gebubbeld, soms heb ik dat gewoon nodig.

Vandaag gaan we naar St. Annaland. De vorige keer hebben we hier na de duik ook nog even lekker bij het strandje gezeten, en dat is vandaag ook de planning.

We zijn wat laat voor de kentering denk ik, maar we kleden ons om en gaan meteen het water in. Ik heb een andere route dan normaal bedacht. Ik wil graag de dahlia opzoeken die ik in het voorjaar met Edwin heb gezien. We zwemmen dan ook van het strandje recht uit naar de vaargeul. Vanzelf komen we de oesterbank tegen. Al snel zie ik een giga zeenaald, echt zo’n supergrote. Die had Harry nog nooit gezien, zo groot. Leuk begin dus. We zwemmen op ons gemakkie de oesters over. Aan het eind van de oesters, bij het zand, buigen we linksaf om de rand van de oesterbank te volgen. Na niet al te lange tijd spot ik een pitvisje, echt een minietje, schattig.

Het zicht is echt geweldig, dus we kunnen alletwee lekker rondscharrelen en zien elkaar makkelijk op een paar meter afstand. Wat verder zie ik ineens de dahlia, nog net op het randje van de oesterbank. Een mooi roze-rood exemplaar. Hij staat er mooi fris bij, alweer een primeur voor Harry. Net als het pitvisje trouwens. Ik maak wat foto’s. En alweer weigert mijn flitser regelmatig. Af en toe wel een flits, maar vaker niet. Grrrr, nu ga ik hem echt wegbrengen! We zwemmen nog lekker rustig verder. Nou ja, zwemmen, we driften heerlijk op de minimale stroming mee. Ik heb nog geen 4 vinslagen gemaakt denk ik. En alweer een pitvisje, iets groter dan de eerste. Leuk! Was al zo lang geleden dat ik die gezien heb, en dan nu twee stuks. We vervolgen onze ‘drift’ langs de oesterrand en ineens zie ik nog een dahlia. In het zand, een grijs exemplaar.

Wat leuk! Mijn duik kon al niet meer stuk, maar hij wordt steeds leuker. En wat hem helemaal afmaakt is de derde pitvis. Nog iets groter dan de vorige twee, echt een beauty. Na 50 minuten besluiten we weer richting strand te gaan dus keren we wat naar links. En blijkbaar waren we wel lekker op tijd voor de kentering, want we driften op ons dooie akkertje met de zeer lichte stroming mee naar het strandje terug. Na dik vijf kwartier steken we onze hoofden weer boven water. Het gaat overduidelijk steeds beter met Harry, minder luchtverbruik, dus we kunnen steeds langer onder blijven, heerlijk. En zo leuk om hem al die dingen te laten zien en ook om te zien hoe hij lekker zelf rondscharrelt en aan het zoeken is. Op naar de volgende. Maar eerst een biertje na de duik bij het strandje. En we gaan nog even lekker op het terras zitten daarna en eten een hapje. Dagje vakantie! Lekker genieten 🙂