Sandra Boerlage – Nog eens kijken bij de eitjes van de zeedonderpad (1)

Sandra gaat met buddy Bart op pad om in Zeeland haar nieuw aangeschafte spullen te testen. Lees haar verhaal en bekijk het resultaat!

Datum: 7-2-2017
Duiklocatie: Den Osse, Nieuwe Kerkweg

Wat is er nu beter om na een drukke en gezellige duikbeurs te ontspannen met een dagje duiken en dan gelijk mijn nieuwe aankoop “snoot en cmc diopter” even uit te testen. Dus Bart en ik gingen op dinsdagochtend vroeg op pad naar Zeeland.
Onderweg vertelde ik hem dat ik met Raymond eind januari een nestje met eitjes van een donderpad had gespot en ik hoopte dat deze er nog zat om de eventuele verdere ontwikkeling hiervan te bekijken. Ik had namelijk geen idee of de eitjes bevrucht waren en hoe lang het dan duurt voordat ze uitkomen.

Met veel zin stonden we uiteindelijk aan de waterkant om te gaan genieten van de duik. Ik ook met de missie om de eitjes te vinden en de eventuele vorderingen hiervan op de foto te zetten. Dus maskertje op, vinnetjes aan en plonsen maar! Meteen kopje onder zette ik alles voor gebruik van mijn camera in werking; camera aan, flitsers aan en een test foto maken. Zwart beeld. Het eerste wat je doet bij zwart beeld is kijken of je toch niet, heel stom, het kapje voor je lens hebt zitten. Dit was niet het geval. Maar naast zwart beeld kon ik ook geen één functieknop bedienen. Mijn camera deed helemaal niets meer. Oh, nee! Wat nu? Ik heb Bart toch maar het teken gegeven dat ik naar de oppervlakte ging om te kijken of ik iets vreemds aan mijn camera kon ontdekken, maar dit was niet het geval. Gelukkig zat er ook geen vocht in het huis. Er zat maar een ding op: duiken zonder plaatjes te maken. Doordat er geen vocht in het huis zat besloot ik mijn camera tijdens de duik wel mee te nemen en niet eerst weer naar de auto te brengen. Dat scheelde weer een hele loop en klimpartij over de dijk.

Gelukkig viel het zicht viel mee en al snel vond ik het nestje. Met behulp van mijn licht kon Bart het op de foto zetten. Hierna gingen we rechts over het richeltje heen iets de diepte in. Heerlijk rustig gedoken en Bart van alles aangewezen wat hij op de foto kon nemen. Na zeker twintig minuten gezwommen te hebben viel mijn oog op een aantal piepkleine roze balletjes. Yes nog een nestje gevonden! Toen ik dichterbij kwam werd ik nog enthousiaster. Er zat een donderpad bij. Deze zat op de perfecte positie voor een foto. Dus ik seinen naar Bart dat hij hier toch echt even een foto van moest maken. Bart ging enthousiast aan de slag voor het perfecte plaatje en heeft hierbij zelfs een poging gedaan om het op film vast te leggen. Nu hopen dat dit goed gelukt is. Nadat Bart deze vondst op foto en film had vastgelegd, gingen we rustig op de terugweg, waarbij we onze ogen de kost gaven aan al het leven wat we zagen, zoalskrabbetjes en garnalen. Een geslaagde duik ondanks dat ik mijn camera niet kon gebruiken.
Bij de auto aangekomen natuurlijk meteen gekeken naar de camera. Ik heb hem uit het huis gehaald, maar hij deed nog steeds helemaal niets. Wat balen zeg! Ook heb ik de batterij er in en eruit gehaald, maar ook dat gaf geen effect. Dan maar het laatste redmiddel inzetten; bellen naar “Onderwaterhuis”, in de hoop dat zij mij verder konden helpen. Zij wisten het ook niet, maar ze gaven me de tip om de batterij er zeker een uur uit te laten zodat de camera zich dan misschien resette. Mooi de tijd om op te warmen en wat versnaperingen te nemen.

Na ruim een uur deed ik vol goede moed mijn batterij in de camera en wat een mazzel, hij deed het. Het water in dus met de missie om de eitjes en hopelijk hierbij ook een donderpad nogmaals te vinden. Binnen een mum van tijd hadden we beiden nestjes gevonden, dus ik heb me hierbij helemaal uitgeleefd om een mooie foto te maken. Helaas werkte meneer donderpad niet echt mee. Hij verschool zich achter een oester en ik heb zeker 25 minuten gewacht tot hij zich weer wilde laten zien. Maar meneer donderpad zag mij vast al bibberen, want hij verroerde zich niet en hij keek echt zo van: oh jij gaat zo vanzelf weer weg. Nou gelijk kreeg hij, de kou won het dus geen perfect plaatje maar een plaatje met een stukje donderpad. Alles beter dan niks en bevroren het water uitkomen is een foto ook niet waard!. Op mijn schermpje kon ik na vergroting van het beeld een soort oogjes ontdekken, leuk om dit waar te nemen. Het was een geslaagde duik met als resultaat het zien van wel degelijk verandering in de eitjes. Hopen dat ik snel weer kan om nog wat meer groei te kunnen ontdekken.
Duikdag 7 februari 2017, locatie Den Osse, nieuwe kerkweg
Duik 1 max. diepte 8,5m, tem. 1gr.C., zicht 2 m. duiktijd 60 min
Duik 2 max. diepte 6,3m, tem. 1gr.C., zicht 2 m. duiktijd 89 min