Dirk Van den Bergh – Nog altijd even mooi!
Te vroeg in het seizoen en te laat op de ochtend. Duikreporter Dirk had liever een andere duikplaats gekozen. Maar de Put van Ekeren heeft een bijzondere verrassing in petto voor hem.
Datum: 20-08-2024
Duiklocatie: Domein Muisbroek, Put van Ekeren
Mijn duikbuddy Frank Van Reeth zit al een tijdje te zagen om nog eens naar de Put van Ekeren te gaan duiken. Ik wou hiermee wachten tot in september omdat dit de mooiste maand is om er te duiken: het water is dan nog opgewarmd en de plantengroei en het visbestand zijn dan op hun hoogtepunt. Ook is het water dan helderder: de nachten zijn al wat kouder en in de vakantiemaanden is het er immers héél druk, dus minder stofmakers dan!
Maar in september kan Frank niet duiken, dus moet het nu gebeuren! Eerst mijn vergunning maar eens verlengen, want die is al een hele tijd vervallen: het is immers op 25 dagen na 2 jaar geleden dat ik hier dook! Het wordt mijn 80e duik in het putteke.
Om 11.20 uur gaan we het water in, eigenlijk iets te laat, want de vissen zijn vooral ’s morgens vroeg en ’s avonds laat actief omdat ze dan achter voedsel jagen. Overdag rusten ze en is er minder kans om vissen zoals karper, zeelt en oudere, dus grotere baarzen en snoeken tegen te komen. Maar we hebben geluk!
Bij het ondergaan krijgen we meteen al gezelschap van een school baarsjes. We duiken rechtuit, richting de rand van de put. Onderweg een uniek tafereeltje: een gevlekte Amerikaanse rivierkreeft (te herkennen aan de zwarte scharen met oranje punten en de rood-bruine vlekken op het onderlijf) verdedigt zich tegen een baars die te dicht bij komt!
Bij de put gekomen volgen we de wand naar links. Ik ga even dieper (max 12,2 meter) om een beeld van Frank langs onder te kunnen maken. De watertemperatuur daalt er van 22° naar 13° door de thermocline. Nog dieper zakt dat zelfs naar 8°. Dat is voor de liefhebbers! Bovendien is daar niet veel te zien en door het aanwezige ijzererts in de bodem kan je niet vertrouwen op je kompas! Het zicht is afwisselend van heel goed tot melkachtig.
In de bocht gaan we terug omhoog en zo komen we bij het fotopunt “de piranha”. We volgen de rand van de put naar rechts. Het valt me op dat hier veel minder plantengroei tot aan de rand is dan twee jaar geleden.
Tegen de plantengroei zit het meeste leven: veel kleine baarzen en grote scholen blankvoorntjes. Yes! Daar een eerste snoek, euh zeg maar snoekje …
We draaien terug en blijven nu boven de plantengroei, voornamelijk bestaande uit brede waterpest, gewoon kransblad, kransvederkruid, glanzig fonteinkruid, gekroesd fonteinkruid en het doorgroeid fonteinkruid. Binnen enkele weken zal die plantengroei het uitbundigst zijn en dan is het opletten om er niet in verstrikt te geraken!
Een tweede, al wat grotere snoek ligt op de loer …
Wanneer we een stukje afgedaald zijn in de kleine put zie ik boven ons een zeelt! Het kost me heel wat energie en lucht om er bij te geraken, maar ik heb hem! Even verder daalt hij om wat te grazen. Mooi zo!
We duiken langs de buste en willen nog naar het beeld van de buddy’s, maar mijn luchtvoorraad geeft aan om terug naar de overkant te gaan en zo komen we een derde snoek tegen. Deze heeft al een respectabele afmeting!
Aan de overkant gekomen volgen we ondiep de rand van de put naar links om zo terug aan het ponton te komen. Mijn buddy doet teken dat hij hoofdpijn heeft en we gaan er uit. Hij dook met een te dunne kap en dat is één van de gevolgen van het temperatuurverschil in de put zelf. Ik heb zelf ook al meegemaakt dat ik erg draaierig werd door dat temperatuurverschil bij het opstijgen … Opletten dus!
We hebben 75 minuten gedoken. De hoofdpijn van Frank is snel verdwenen en we gaan nog nagenieten van deze mooie duik en onze logboeken invullen in het havencafé “De Club”…
