Nadieh Schellekens- Ongeplande nachtduik

Terwijl het steeds later wordt, kijkt duikreporter Nadieh Schellekens af en toe op haar horloge. Die namiddagduik moet nu toch zo gaan beginnen, anders wordt het donker. En daar houdt ze niet zo van. Terwijl de schemering valt, wordt het duiktijd. Kan het onderwaterleven haar het ongemakkelijke gevoel van het donker doen vergeten?

14u30: Ik lig boven op het zonnedek van de boot. Ik geniet van de zon, maar met een half oor ben ik aan het luisteren of de bel voor de volgende briefing gaat… Maar de Dhoni is hier nog niet, we moeten geduld hebben. De gidsen vertellen ons dat we om 15u30 kunnen duiken, het gaat nu niet lang meer duren.

16u00: De Dhoni is nog altijd niet terug en wij gaan nog onze derde duik van de dag maken. Ja toch? Dat staat toch nog altijd in de planning? Ik kan me herinneren van gisteren dat het tussen 17u00 en 18u00 ineens heel erg donker is geworden… Een nachtduik? Nee, dat staat toch nog niet voor de eerste dag gepland?

Uiteindelijk springen we rond 18u15 het water in. Het schemert al. Ik kan niet klaren… Ik zie de groep onder mij, en onder de groep zwemt een grote stingray door! Ik moet kunnen klaren. Mensen die mij kennen weten dat ik niet van donker houd. Ik ga vooraan in de groep zwemmen. Dit is een rare positie voor mij, normaal zwem ik met mijn camera achteraan om niemand op te houden.
Iets hoger zie ik een spleet in het rif. Ik stijg wat op, maar dan schrik ik. Ik adem snel uit, maar maak het er niet beter op. Er lag een schildpad te slapen in de spleet. Hij is wakker geworden en zwemt weg. Als ik me omdraai om te kijken of Tom het ook heeft gezien, zie ik dat hij bij een andere schildpad aan het filmen is.
Een paar minuten later schijnt er een lamp in mijn oog. Bah, verblind. Kan die persoon niet uitkijken? Maar dan zie ik dat hij me probeert te seinen. Er ligt een grote schildpad te slapen op de bodem. Ik kijk naar mijn computer, kan ik nog? Goh, ik heb niet veel tijd meer, alleen het donker in… Durf ik dat? Ik doe het gewoon. De schildpad ligt rustig op de bodem en lijkt het geen probleem te vinden dat ik een paar foto’s maak. Ik laat hem met rust en voeg me terug bij de groep.
Ik weet niet hoe, maar we eindigen met drie buddy paren en de gids de duik. Waar is de rest? We dobberen met 7 in het donker. De Dhoni is verderop anderen van onze groep aan het ophalen. We dobberen nog een tiental minuten in de ‘zwarte’ oceaan tot ook wij in de Dhoni mogen klimmen. Cool! De eerste duikdag afsluiten met een schemer/nachtduik, top!