Lia van der Laan – De diepte in!

Op naar NEMO 33, Lia gaat na 6 jaar weer een sprong in het diepe wagen. Nieuwsgierig, want ze is benieuwd of er iets is veranderd sinds haar eerste duik hier.

Zondagochtend, ik heb mijn wekker gezet om 7:30 want om 8:30 staat Hans voor de deur om samen richting het verzamelpunt bij zwembad De Schelp te gaan. We rijden met 2 auto’s. Wij stappen in bij Ingrid en vertrekken richting Brussel. Het is nog niet druk op de weg en de reis gaat voorspoedig. Rond 10:30 komen we aan bij Nemo 33.

Het is voor mij al weer 6 jaar geleden dat ik hier ben geweest. Toen was ik in opleiding voor mijn advanced en dook ik met mijn instructeur. Nu ga ik zelf mee als begeleider. Ik hoop ook dat er wat veranderd zal zijn in het verkrijgen van een snelle hap of snack, maar voor de zekerheid neem ik toch wat te eten mee. De anderen hadden dat zelfde plan om toch wat eten mee te nemen.

We komen binnen en nu is heel het tafelgedeelte voor de bar helemaal restaurant geworden. De tafels zijn allemaal al gedekt, borden en glazen staan lekker stof te vangen en als je hier niet heb gereserveerd mag je ook niet even daar gaan zitten. Je kunt blijven staan of voor de duikshop aan een tafeltje gaan zitten. We bezoeken even het toilet en daar is het niet echt opgeruimd de vuilnisbak zit overvol en de wc-rolhouder hangt half van de muur gerukt. Er is dus de dag voorafgaan niet echt gepoetst.

Marjo en Marcella proberen een kop koffie los te krijgen van de jonge dames achter de bar na enig gebaren en taalbarrière doorbrekende gesprekken komen ze met een slap bakje troost terug. We vullen onze gegevens in op de lijst en betalen onze duik aan het loket. We kunnen met de sessie van 11:00 t water in. Even vooraf zal een bel gaan en kunnen we naar boven. Het is al druk als we met ‘onze’ groep naar boven mogen. We kleden ons om en doen onze tassen in de kluisjes. De bandjes daarvan zijn behoorlijk versleten en we hopen dan ook dat we deze niet in de put gaan verliezen, dan kunnen we er nog achteraan gaan duiken ook. We gaan door het voetenbad en gaan wachten op onze beurt achter de ketting want de andere groep is er nog niet uit.

Er komen steeds meer duikers bij te staan. Het word dus weer dringen op diepte om in t putje met je kompas te liggen om het diepste punt te loggen. Denk ongeveer 40/50 man vrouw die met deze sessie te water zal gaan. Dan zijn wij aan de beurt. Er word gevraagd in het Frans wie Franstalig is en wie Nederlandstalig. De Franstaligen krijgen een ‘uitgebreide’ briefing en wij 7 duikers worden verwezen naar het bord aan de muur om even te lezen en daarna kregen we nog in zeer gebrekkig Nederlands een snelle briefing, maar toen hadden we het bord al gelezen.

We moeten eerst even aan watergewenning doen en een beetje rond snorkelen. In de hoek van het bad zijn ze ook nog een spinning les aan het geven en de muziek staat lekker hard aan. Het water is 32 graden. Hehe, we mogen onze sets op gaan bouwen. De flessen zijn slecht gevuld 170 bar dat is lekker als je de diepte in gaat. Thuis zou je dan nog even je fles gaan optoppen dat er toch in ieder geval 200 bar in zou zitten. We trekken ‘onze’ spullen aan en bergen onze loshangende slangen op de juiste manier op aan het vest. We spreken af om met z’n 5en bij elkaar te blijven en zorgen dat we als eerste de diepte in gaan. Zo gezegd zo gedaan.

We dalen af rechts via het 10 mtr. bad door de grot en even in de spelonk boven water gekeken. Daarna dalen we af de put in. Het word steeds donkerder en het bubbelt al flink, dus er zijn er toch nog eerder dan ons met de afdaling begonnen. Zo we zijn beneden even een rondje zwemmen en met z’n allen het kompas op t diepste punt zien te krijgen en dan weer op t gemak naar boven. We houden elkaar in de gaten waar iedereen is dat er niet te snel gestegen gaat worden. Maar dan komt de rest van de groep naar beneden gestort, vinnen in je nek, maskers die net niet van je hoofd worden geslagen, landen op je fles, we proberen dit allemaal te ontwijken en even is iedereen elkaar kwijt om elkaar even later bij de grot terug te vinden. De flesdruk is al gehalveerd en moeten richting het 10 mtr. bad op het gemak naar de 5mtr. voor de 3 minuut stop. Het is druk daar met verticaal spartelde duikers en ik denk, ik hoop dat ze in het buitenwater toch wel beter in balans duiken en ook niet zo rond stuiteren.Ik hang met Bert in de stop en zie iemand z’n masker klaar oefening doen voor z’n buddy, hij krijg t niet voor elkaar. Ook niet moeilijk want het masker had hij ondersteboven. Als ik naar het ondiep verder ga gebaar ik naar hem dat hij het masker moet draaien.

We komen boven na 35 minuten en houden het weer voor gezien. Even laten komen Ted, Ingrid en Hans ook boven. De volgende groep staat ook al weer klaar. We bouwen de sets af en gaan naar de kleedkamers. Er staan wat dames onder de douche met een hoofd vol shampoo en de douches stoppen ermee. Ze zijn ook niet meer aan te krijgen. Er word bij de heren gekeken en daar doen ze het ook niet meer. 1 van de heren heeft een kraantje losgedraaid zodat iedereen toch de sop van zich af kon spoelen. Lekker behelpen. Snel aankleden en wat gaan eten van onze eigen meegebrachte broodjes en koeken. Bij het wel mogen zitten gedeelte staat geen mens achter de bar dus geen drinken te krijgen. Bij het restaurant gedeelte hebben ze het te druk met niks doen. Echt klantvriendelijk zijn ze niet. We kijken nog voor de duikstempel van Nemo, die ligt aan de ketting bij de balie. We stempelen en gaan weg. Nou ik weet wel dat dit voor mij echt de laatste keer is dat ik hier kom. Ze kunnen er zoveel meer eruit halen als er klantvriendelijk personeel zou staan en wel een makkelijke snack zoals een tosti of een bittergarnituur zou te verkrijgen zijn. Of een automaat waar je iets uit kunt halen om te eten of te drinken.

Foto’s van onderwater heb ik niet want je mag geen camera met verwisselbare lens meenemen alleen een compactcamera. Daar hebben ze andere duiktijden voor. Jammer maar ik kon niets positiefs bedenken om te vermelden. Dat er in die 6 jaar nog niets veranderd kan zijn. En dan bijna toch al 10 jaar bestaan. Nou, de duik met de buddy’s was leuk. Bert, Ted, Ingrid en Hans S bedankt voor deze duik! De volgende duik doen we gewoon weer in de Oosterschelde.