Leendert Smit – Terug naar Tholen
Eindelijk! Het kan weer… De route naar Tholen is voor Duikreporter Leendert weer begaanbaar. Driemaal raden waar hij onderduikt!
Datum: 4 september 2023
Duiklocatie: Bergse Diepsluis + Anna-Jacobapolder
Het klinkt als de titel van een streekroman maar na maandenlange wegwerkzaamheden met bij behorend fileleed is het eindelijk weer eens mogelijk Tholen gemakkelijk en snel per autostrada te bereiken. Reeds om 07:00 zit ik in de auto, zo’n zin heb ik om bij de Bergse diepsluis op jacht te gaan naar zeepaardjes. Nu heb ik wel een beetje een haat-liefde verhouding met deze plek. Als er geen sepia stokjes, tentjes,rekjes of wigwams zouden staan, zou dit een saaie plek zijn met veel modder en bacteriematten in vijftig tinten grijs. Maar ja, blijkbaar werkt dit anders voor sepia’s en zeepaardjes. Nou komen die natuurlijk niet voor de modder maar voor de door ons mensen zo nijver geplaatste kunstwerkjes. Ik doe er zelf ook aan mee hoor. Hoe dan ook, even over achten rijd ik de parking op. Er staat één auto helemaal aan het begin. Ik denk dat het vogelspotters zijn maar het blijken toch duikers. Zo te zien hebben ze een steekkarretje bij zich. Ik laat me verder niet afleiden en even later laat ik me in het water glijden. Wow, het zicht is zeker 4 meter. Dat vergemakkelijkt het zoeken naar de juiste stokjes. Ik heb namelijk aanwijzingen gekregen van Bert Peters en die ga ik opvolgen. Het is inclusief een flink stuk snorkelen. Ik laat vervolgens de lucht uit mijn BCD ontsnappen en zet koers in de doorgegeven kompasrichting. Het duurt niet lang of ik kom stokjes tegen in alle mogelijke configuraties. Sommige kaal, andere dicht begroeid. Overal stikt het van de Zeenaalden (Syngnathus acus) maar ja, daar ben ik niet naar op zoek. Dan zie ik een reeks stokjes staan die ik herken van Bert’s aanwijzingen. En jawel, op één van de stokjes zit een zeepaardje (Hippocampus hippocampus).
Het zicht is prima en het zeepaardje werkt lekker mee dus na een kwartiertje ben ik tevreden. Ik vervolg mijn weg. Ik kom nieuwe reeksen stokjes tegen en zie zowaar nog 2 zeer schuwe Sepia’s. Ze gaan er vandoor als ik aan kom zwemmen dus ik draal wat rond de stokjes en verdomd: zeepaardje nummer 2.
Mijn aandacht richt zich nu geheel op dit exemplaar. Als ik het wel welletjes vind zwem ik weg. In een flits zie een Sepia wegschieten. Die lag gewoon vlak naast me… Onderweg terug kom ik een andere duiker tegen. De duiker hangt boven weer een andere stellage en ik schiet snel een plaatje. Het blijkt later dat ik Lia heb gefotografeerd. We hebben elkaar gemist maar zijn elkaar onder water wel tegen gekomen. Van Eduard begreep ik dat er bij Anna-Jacobapolder ook zeepaardjes zitten. Ik ga het gewoon proberen. Hmmm, er staan 2 auto’s bij de picknickbank waar ik mij altijd omkleed. Het zijn duikers die het water al uit zijn dus we zitten elkaar niet in de weg. En ze hebben ook goed nieuws: Er hangt weer een touw bij de bootsteiger! Het zicht valt helaas wat tegen en de stroming is niet misselijk. Ik laat me met die stroom naar de mogelijke plek voeren en stuit al snel op wat losse stokjes. Ik speur ze allemaal af maar helaas. Een klein eindje verder staan er nog een paar en YES nu is het raak.
Ook nu blijf ik niet te lang, laat me door de stroom nog een stukje verder voeren maar keer dan om, om tegen de stroom terug te peddelen. Ik zoek het nog wat dieper, ook daar staan stokjes maar een zeepaardje kom ik niet meer tegen. Nou ja, ik mag zeker niet mopperen dus ik klauter tevreden weer omhoog langs het talud. Nu zitten er 2 dames met e-bikes te lunchen aan “mijn” tafel. Ze hebben een probleem want ze dachten dat het pontje vandaag vaart (het is maandag) maar op het bordje staat: alleen op vrijdag en zaterdag en… (het is 4 september) t/m 1 september. Dat gaat dit jaar dus niet meer lukken. Gelukkig kan ik ze een alternatieve route aan de hand doen. gerustgesteld peddelen ze er vandoor. En ik peddel tevreden huiswaarts.
Totale duiktijd: 145 minuten, watertemp: 19 graden
