Leendert Smit – Indian summer
Locatie Zeeland – Strijenham
Met weinig wind en een zonnetje durft Leendert het nog wel aan in zijn natpak. Onderduiken en stoeien met zijn supermacro-configuratie!
De dagen dat er een beetje fatsoenlijk in een nat pak gedoken kan worden, worden nu snel schaarser. Maar toch is er dan ineens zo’n dag met weinig wind, een zonnetje en redelijk aangename temperaturen. En dat ook nog eens op een zaterdag. Een hele korte ‘Indian summer’.
De kentering viel rond 09:00 en dat werd me toch een beetje te gek dus rijd ik op deze mooie morgen richting Tholen. Bergse Diepsluis of Strijenham, ik zal wel zien. Vanwege een afsluiting van de N257 wordt het Strijenham want dat komt net iets beter uit. Er zijn zowaar 2 andere duikers die net voor mij te water gaan. Bij de trap aangekomen duiken ze net onder en ik kan zien dat het zicht er daar beroerd uitziet zo vlak tegen de dijk.
Eenmaal in het water valt het allemaal reuze mee en naarmate ik verder van de dijk zwem wordt het steeds beter. Ik blijf lekker een beetje ondiep want ik zie onderwerpjes genoeg voor mijn super-macro configuratie (90 mm macro + 1.4 teleconverter + diopter). We beginnen maar met een stil zittend onderwerp zoals een hooiwagenkrab. Voor de verandering heb ik de snoot redelijk snel ingesteld en ik ga aan de slag. Ik merk al snel dat het niet makkelijk is om met zo’n lenzen combinatie het onderwerp überhaupt in beeld te krijgen. Voortdurend ben ik aan het zoeken. de hooiwagen krab heeft zich inmiddels van me afgedraaid en ik probeer iets anders. Een anemoon misschien? Dat lukt dan eindelijk na een tijdje.
Ik begin het nu al koud te krijgen. De watertemp is nog maar 9 graden zie ik dus helemaal onlogisch is dat niet. Na 40 minuten draai ik om en ga nog wat ondieper. Ik kom een gewillig grondeltje tegen en even later een piepklein groen wierslakje. Het fotograferen gaat nu steeds beter of ben ik zo door de kou bevangen dat ik niet meer helder kan denken? Ik zit er nu toch een uur in en het wordt echt tijd om terug te gaan. Toch enigszins verkleumd klauter ik even later de trap op maar door het stukje lopen naar de auto warm ik weer wat op. de andere duikers (in droogpak!), zijn al klaar met inpakken en rijden net weg. Wat een watjes.
