Leendert Smit – Zeepaardjes?

Door de vele meldingen van zeepaardjes wordt Duikreporter Leendert verleid om ook op zoek te gaan. Hij wil er ook wel een ‘scoren’.  

Datum: 7 september 2020
Duiklocatie: Zeelandbrug – Zeeland

Zeepaardjes komen, zeepaardjes gaan. Maar de afgelopen weken waren er weer diverse meldingen. Nu het zomerseizoen afloopt moet ik toch een keer tijd vrij maken om  ook dit jaar een poging te wagen er eentje te “scoren”. Zeker nu ik heb begrepen dat er minstens 1 op mijn stokjes domicilie houdt. De laagwaterkentering valt na het middaguur dus ik kan mij heel relaxed voorbereiden en op mijn gemak naar Zeeland rijden. Ik ben ondanks dat nog behoorlijk vroeg maar Marion zit er al en even later komt ook Marleen aangereden. Leuk om weer even bij te kletsen. Maar we moeten de tijd niet vergeten dus na een snelle lunch is het tijd om te water te gaan.

Ik weet mijn eigen stokjes snel te vinden en speur ze van boven tot beneden af. Geen zeepaardje te bekennen. Dan maar gewoon verder duiken. Om eerlijk te zijn, het is eigenlijk een beetje saai als je geen zeepaardjes tegenkomt. Ja, er staan genoeg kokerwormen en overal lopen fluwelen zwemkrabben.. aha daar zitten er twee op elkaar. Dat geeft toch een interessant beeld. Ik probeer mijn snoots zo te richten dat de oogjes van beide exemplaren in beeld komen maar helemaal lukt het niet. Ik ben toch redelijk tevreden en zwem verder.

Ik ga nog wat dieper, 13-14 meter, maar kom alleen nog maar brokkelsterren tegen. Omhoog dan maar weer. Over de breuksteen helling scharrel ik rustig richting pijlers. Dan verschijnen er weer wat stokjes in beeld. Nou zeg maar gerust stokken. Ze zijn behoorlijk dik en ik ben ze nog niet tegengekomen op vorige duiken. Zie ik dat nu goed? Even voor de stokken zit een zeepaardje. Het is een klein (3-4 cm) en donker exemplaar. Lastig te fotograferen maar hij draait zich 1 keer mijn kant op en pats: ik heb hem.

Missie volbracht! Op de terugweg kan ik de verleiding niet weerstaan om toch een kleine omweg te maken en nog een laatste blik op de stokjes te werpen. Ik bekijk dezelfde stokjes als op de heenweg maar niets. Even verderop staat nog 1 van mijn bosjes en ja hoor, weer raak. Dit exemplaar is wat meer verlegen en minstens net zo klein maar na een paar pogingen lukt het een redelijke foto te maken.