In het diepe blauw
Lanzarote, één van de Canarische Eilanden, is de plek waar René en zijn vrouw ooit zijn begonnen met duiken. Zij gingen terug voor een gecombineerde duik- en familievakantie. In deel drie van een serie van vier verhalen neemt René je mee naar dit eiland.
Heerlijk scharrelen we in het ondiepe deel van het baaitje om een aangename safety stop te maken. De golven rollen zachtjes over ons heen en de deining duwt ons lichtjes heen en weer. Ik geniet na van een prachtige diepere duik. Ik heb nu al weer zin in die volgende diepere duik.
La Catedral
Het huisrif van Safari Diving Lanzarote biedt diverse duikroutes. De afgelopen dagen heb ik een paar groepsduiken gemaakt en daarbij steeds verschillende ondiepe duikstekken gekozen. Ik ben nu eenmaal nog geen held als het dieper wordt, misschien omdat ik het ook veel te weinig doe. Voor mij is dieper duiken met een groep een flinke drempel, maar eigenaar Steve komt met een mooie oplossing. Een Britse dame die op het eiland woont, werkt voor hen als divemaster en met haar zou ik een op een kunnen duiken. Nou dat klinkt als muziek in mijn oren, dit soort ‘maatwerk’ kan ik erg waarderen. Een dag later maak ik kennis met Dianne en bespreken we mijn wensen. We maken die middag een mooie duik op het huisrif tot ongeveer tweeëntwintig meter diepte. Een beetje spannend vind ik het wel – toch is het een leuke duik en ook een prima oefening om morgen gericht dieper te gaan.
De volgende ochtend maken we ons duikplan, we willen namelijk ‘La Catedral’ bezoeken. Dat is een deel van een oude lavatunnel, even ten oosten van de baai. Deze vormt nu een grote overhang en er worden daar vaak grote tandbaarzen gezien. Niet veel later beginnen we aan onze duik. Het zand is nog maagdelijk glad, de lucht is strak blauw en het goudgele zonnetje begint de boel weer lekker op te warmen. Badgasten en andere duikers zijn er nog niet, het is prachtig nu. We stappen de verfrissende Atlantische Oceaan in en zwemmen boven water naar het einde van de baai. Zo kunnen we onze luchtvoorraad optimaal gebruiken. Onder ons zie ik de bodem op zo’n tien meter diepte. Een stukje verder weg zie ik vaag de rand naar de drop-off, het zicht is weer erg goed.
Tandbaarzen
We dalen af en Dianne is weer de rust zelve, wat is ze toch een fijne buddy. We duiken op het gemak van rots naar rots om zo bij de rand naar de drop-off te komen. Een grote school monniksvisjes danst om ons heen. Rond de rotsen zien we een scharrelende papegaaivis. Het zand lijkt kaal, toch zie ik af en toe een platvisje wegschieten. Ik vind zelfs een mooi paars naaktslakje.
Als we bij de rand van de drop-off aankomen, geeft mijn duikcomputer een diepte van tweeëntwintig meter aan. Opeens voel ik de spanning, mijn hartslag versnelt. Ik sein Dianne, zodat ik mijn rust kan herpakken. Ze seint OK en even later kom ik weer tot rust. We duiken nu voorbij de drop-off, de bodem ligt zeker vijftien tot twintig meter onder ons. Het is een prachtig gevoel dat zweven in het diepe blauw. Opeens seint Dianne met haar lampje – de eerste grote tandbaars laat zich zien. Het majestueuze dier glijdt door het water, maar is te ver weg en te diep om van dichterbij te bekijken.
Ondertussen zijn we op 26 meter diepte gekomen en zie ik het dak van La Catedral. Ik gebaar vragend aan Dianne of dat zo is. Ze bevestigt dit. We zakken hier verder naar 30 meter en gaan de overhang in om hem goed te bekijken. Ik gebaar Dianne om model te zijn in het diepe blauw van de Atlantische Oceaan en dirigeer haar naar de opening. Zelf ga ik zo ver mogelijk La Catedral in en ik maak de gedroomde foto. Voldaan beginnen we rustig aan de opstijging. Ik zie opeens een knoeperd van tandbaars, rustend op een richel. Deze prachtige tandbaars ligt er mooi bij en is een fantastisch fotomodel. Terug op de zandvlakte laat Dianne mij een gordijn aan luchtbelletjes zien die door het poreuze dak van La Catedral komen. We koersen over de zandbodem terug richting Playa Chica. Dianne spot nog een grote stargazer. Rond de vijf meter diepte snuffelen we minimaal vijf minuten rond en maken ook van deze safety stop een feestje. Het zicht is subliem, ik fotografeer mooie landschapjes in de baai en vind een octopus in een holletje. Ook de grote scholen vis zwemmen weer rond. Wat een prachtige duik was dit, ik ben Dianne dankbaar voor haar engelengeduld. Ik heb de smaak van wat diepere duiken weer te pakken.
Nationaal park Timanfaya
Lanzarote heeft natuurlijk meer te bieden dan alleen duiken – we hebben niet voor niets een auto gehuurd voor een week. We gaan naar het Nationaal park Timanfaya en vertrekken vroeg om de drukte voor te zijn. Met de auto rijden we het park binnen, nadat we bij de poort entree hebben betaald. Het ruige lavalandschap is indrukwekkend en langzaam rijden we richting het bezoekerscentrum en restaurant op de top. Daar kijken we uit over het landschap wat tussen 1730 en 1736 ingrijpend is veranderd door zes jaar durende erupties. De laatste eruptie was in 1824 en nog altijd is er vulkanische activiteit.
De parkgidsen tonen dit aan door droog kreupelhout spontaan te laten ontbranden in een gat in de grond of laten via buizen in de grond een geiser ontstaan. Een indrukwekkend schouwspel, onze kinderen vinden het ook maar wat interessant. We mogen niet zelf met de auto door het park rijden – met een bus worden we in een half uur door het park gegidst. Op die manier krijgen we een goede indruk van de immense schaal van de laatste erupties. We lunchen in het restaurant. Hier kun je ook een gebraden kippetje bestellen, klaargemaakt op de hete lucht vanuit de aarde zelf. Het Nationaal Park Timanfaya is een aanrader om te bezoeken als je op Lanzarote bent.
Wrakken
Eindelijk heb ik de smaak te pakken voor de wat diepere duiken. Ik ga met de groep mee naar duikstek ‘The Wrecks’, net buiten de haven ingang van Puerto del Carmen. Daniel is onze gids en geeft ons de briefing in het duikcentrum. Mijn buddy is Danny en per toeval ontdek ik dat we elkaar kennen via Facebook. We kleden ons aan en wandelen daarna naar de boot van Safari Diving Lanzarote. Schipper Yokin verwelkomt ons en wijst ons een plekje toe. Als iedereen zit, vertrekken we voor een boottochtje van nog geen tien minuten en zien we de havenmuur al snel verschijnen. De haven van Puerto del Carmen is namelijk omringd door een gigantische betonnen muur, die ook onder water nog te zien is.
We springen het water in en volgen Daniel. De afdaling verloopt rustig en het zicht is erg goed. De wrakken zie ik al meteen liggen. Ze liggen op twintig tot veertig meter diepte, het grootste wrak ligt op ongeveer twintig meter. Daniel seint ons om naar de bodem te kijken. Daar zien we een paar pijlstaartroggen op veertig meter diepte. Ik voel een beetje stroming als we boven het wrak hangen, maar verder is het water rustig. Samen dalen we rustig af en geniet ik van het uitzicht. Het is een rommelig geheel, maar de wrakken bieden veel schuilplaatsen voor het zeeleven. Een school zeebrasems zwemt voorbij en ook hier zijn de monniksvisjes weer goed vertegenwoordigd.
Op een diepte van vijfendertig meter wijst gids Daniel een pijlstaartrog aan onder een van de wrakken. Mijn buddy en ik houden het op dertig meter voor gezien en laten anderen naar de pijlstaartrog kijken. Wij beginnen weer aan de opstijging. In alle rust kunnen we foto’s maken en filmen. We zien weer een paar pijlstaartroggen in de diepte. Via de havenmuur keren we terug richting de boot en maken we de safety stop. We worden door gids Daniel vermaakt met bellenringen. Op de boot bergen we onze vinnen op en maken we het relaxte boottochtje terug naar de aanlegplaats naast de baai van Playa Chica. Een mooie en relaxte duik en een leuke afwisseling op het huisrif. Die diepere duiken moet ik echt vaker maken en dat kan hier op Lanzarote prima geoefend worden. Ik verheug me nu al weer op de volgende duiken in het diepe blauw van de Atlantische Oceaan.
Tekst en foto’s: René Weterings
Lees ook de andere verhalen in deze serie:
Lanzarote – De Atlantische Oceaan aan je voeten
Lanzarote – Museo Atlántico
Lanzarote – Kinderen… Los niños
Wil je de foto’s van Lanzarote nog eens groter bekijken, klik hier!
Lanzarote praktisch
Lanzarote is één van de Canarische Eilanden, is circa 846 km² groot en ligt in de Atlantische Oceaan ter hoogte van Marokko. Om precies te zijn: GPS 29.033333 – 13.616667. Het is vanaf Amsterdam, Brussel en Düsseldorf 4 tot 4,5 uur vliegen naar Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. Op het eiland wordt Spaans en vaak ook Engels gesproken. Inenten is niet nodig en je betaalt gewoon met euro’s.
Het is een (duik)bestemming voor het hele jaar! De luchttemperatuur varieert van circa 20⁰C in februari tot circa 28⁰C in augustus en er valt weinig neerslag. De watertemperatuur ligt tussen 18⁰C in februari en 23⁰C in september. Een lang natpak van 5-7 mm dikte wordt aanbevolen.
Er zijn veel duikcentra op het eiland. René dook met Safari Diving Lanzarote, een PADI, SSI en NAUI duikschool die al meer dan 30 jaar bestaat. Duiken kan vanaf de kant of per boot. Je kunt bij hen terecht voor vrije en begeleide duiken, maar ook voor alle cursussen t/m instructeur. Daarnaast bieden zij o.a. ook, introductieduiken, verhuur van materialen, hulp bij het vinden en regelen van accommodatie en auto. Voor Nederlands sprekende gasten wordt dit verzorgd door Rien Reijnhout, hun Nederlandse reisagent.
Link naar website
Safari Diving Lanzarote
3 reacties
Joanna
Leuk die afwisseling. De Canarische Eilanden trokken me nooit, maar nu…? Wie weet, het ziet er mooi uit.
Erik Reiters
Wij zijn vorig jaar met 4 duikers van ScubaLimburg dat geweest. Ook het appartement aan zee door Safari laten regelen. Een super duikweek gehad. Ik kan wel beamen dat het relatief diepe duikstekken zijn dus beginnende duikers hebben daar flinke beperkingen. Ik mis de zeepaardjes René! Wij hadden er 8 op de eerste duik! Eten en drinken doe je voor redelijk weinig geld, veel keuze.
René Weterings
Erik, de zeepaardjes heb ik al in deel 1 van deze serie verhalen genoemd en laten zien. Die horen zeker ook bij Lanzarote! Onderaan de hoofdtekst staan de linkjes naar de andere artikelen. ?